ابوالفضل حاجی‌حیدری- عکس شهیدان محمد بخارایی، مرتضی نیک نژاد، رضا صفار هرندی، حاج مهدی عراقی و حاج صادق امانی زمانی است که این بزرگواران در دادگاه گرد هم جمع شده اند. به عکس که دقت می‌کنید متوجه شور و نشاط عجیبی در چهره آنها می‌شوید. این نشاط دلیل بر چیست؟ در حالی‌که آنها در دادگاهی هستند که در واقع یک بی دادگاه است و نتیجه آن هم مشخص است.  به نظر من دلیل اصلی آن است که با اطمینان خاطر این راه را انتخاب کرده اند و شما زمانی‌که این نشاط و شادابی را می بینی از آن لذت می‌بری. رژیم شاه هم تلاش بسیاری می کرد تا این افراد را در انتخاب مسیر و هدفی که پی گرفته اند، متزلزل سازد لکن به هیچ‌وجه موفق نشد این مهم را به انجام برساند. مرحوم بخارایی در آخرین دفاعیاتش می گوید: « ناله را هرچند که می خواهم که پنهان برکشم  سینه گوید که من تنگ آمدم، فریاد کن». در شرایط آن روز دادگاه این‌گونه صحبت کردن زمینه‌های اعتقادی بسیار بالایی می طلبد و می‌بینم که با این همه فشار ذره ای تردید و خلل در اراده این عزیزان ایجاد نشد.

برادرها شبی که می‌خواستند فردای آن برای ترور منصور بروند، از خودشان نواری باقی گذاشتند که در آن نوار انگیزه این عمل را بیان کردند و همچنین قطعنامه‌ای تنظیم کرده بودند که در آن نوار ضبط شده بود.

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفّاً کَأَنَّهُم بُنیَانٌ مَّرْصُوصٌ»(1)، خداوند آنان را دوست می‌دارد که در راهش در صفوفی محکم جهاد می‌کنند. «ناله را هر چند می‌خواهم که پنهان برکشم/ سینه می‌گوید که من تنگ آمدم فریاد کن». ما با قلبی سوزان، آماده شهادتیم. دیدن این تن‌های برهنه، شکم‌های گرسنه و بدن‌های ناتوانی که در زیر تازیانه‌های عمال استعمار، آنها را به پرستیدن پیکر منحوس شاه وامی‌دارند، ما و هر انسانی را رنج می‌دهد. ما برای اولین‌بار شلیک گلوله را به روی دشمنان ملت ایران طنین‌انداز می‌کنیم، شاید که شما نیز پیروی نمایید. الحیوه، عقیده و جهاد. ما همانند سرور شهیدان حسین‌بن علی(ع) زندگی را عقیده و جهاد در راه آن می‌دانیم. ما برای ایجاد یک حکومت ملی و بر پایه‌های عدالت اجتماعی به پیکار دامنه‌دار خود ادامه می‌دهیم.

شما ای ملت مسلمان ایران! ارتشیان، روحانیون، دانشگاهیان، روشنفکر‌ان و جوانان مبارز، با قلبی مملو از ایمان به‌پا خیزید و این عاملین منفور استعمار، شاه و هیأت حاکمه کثیف را به یکباره نابود سازید. ما از ماورای این جهان با شما سخن می‌گوییم. نترسید و به‌پا خیزید و خود را به کاروان شهیدان ملحق سازید. آنچه که به عنوان خواست و محرک ما در شروع مبارزات است:

باید با تمام قوا هر استعمار‌گری را به خارج از مرزهای ایران بیرون راند.

باید حکومت شاه، عامل استعمار محو شود.

برای ایجاد یک حکومت اسلامی تا مرز خون به پیش.

به وجود آمدن یک حکومت بر پایه‌های عدالت اجتماعی اسلام.

این تنها هیأت کثیف حاکمه است که استعمار را به ملت ایران تحمیل کرده است، نه اینکه ملت، خود پذیرفته باشد.

در انتها «انا لله و انا الیه راجعون». البته روی اسلحه‌ای که برادرها از آن استفاده می‌کردند، چهار تا شعار تنظیم کرده و روی آن کنده بودند که آن شعارها عبارتند از: حکومت فردی شاه موقوف، ملت استعمار را نمی‌پذیرد، این حکومت رسمیت ندارد، جاوید اسلام، دین جهانی.