در این خصوص گفتگوی خبرنگار شما با سید اصغر رخ صفت عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی را می خوانید:

مرحوم عسگر اولادی چقدر نسبت به محرومان دغدغه مند بودند؟

آقای عسگر اولادی فردی بود که مردم بخصوص محرومان را از بچه های خود بیشتر دوست داشت، اگر می فهمید کسی مشکلی دارد برای رفع مشکل وی سر از پا نمی شناخت و دغدغه مند رفع مشکلات مردم بود درحالیکه متاسفانه امروز برخی مسئولان ما چون خود در رفاه و امکانات هستند توجه ای به مشکلات مردم ندارند ولی افرادی چون مرحوم عسگر اولادی حتی منزلی را که اواخر عمر در آن سکونت داشت برادر وی برای او تدارک دیده بود لذا با زندگی ساده خود مشکلات مردم را درک می کرد و برای رفع مشکل سایرین از همه چیز خود از مال و وقت و آبروی خود مایه می گذاشت تا کار بندگان گرفتار خدا راه بیفتد.

ارتباطات حضوری و رو در روی ایشان با مردم برای رفع مشکلات زبانزد است، شما خاطره ای در این باره دارید؟

ایشان روزهای جمعه بعد از نماز را با وجودی که زمان استراحت و رسیدگی به خانواده خودشان بود، با قرار ملاقات حضوری گذاشتن با مردم در طبقه دهم ساختمانی در خیابان سمیه می گذراند و گوش شنوای دردهای مردم بود، مردم راحت و بدون دغدغه به این مکان رفت و آمد داشتند و حضوری وی را می دیدند و مشکلات خود را با وی در میان می گذاشتند، وی هم به هر طریق ممکن که میسر بود تلاش می کرد مشکلات مردم رفع شود و کسی دست خالی از دفتر ایشان خارج نشود، دوستان هم مشکلات مردم و مراجعین به خود را در زمینه های مختلف به مرحوم عسگر اولادی ارجاع می دادند و امکان نداشت وی به رسیدگی و رفع مشکلات بیان شده توجه نکند و تا کار مردم انجام نمی شد ایشان دغدغه مند بودند ولی متاسفانه برخی از مسئولان ما را اصلا" روز جمعه کسی پیدا نمی کند چه برسد که بخواهند پای حرف و درد و دل مردم هم بنشینند.

چه اتفاقی سبب می شود یک انسان اینچنین دغدغه رفع مشکلات مردم را داشته باشد؟

بروز این رفتارها به تقوا و خدا ترسی و روحیات درونی افراد بستگی دارد که احساس تکلیف در برابر بندگان خدا و مسئولیتی که در قبال مردم پذیرفته اند کنند، البته مرحوم عسگر اولادی این روحیات را از دوران جوانی و نوجوانی داشت زمانی که یک پای وی در مسجد امین الدوله و پای دیگرش در بازار پی کسب روزی حلال بود از دوران قبل انقلاب که مسئولیتی نداشتند و کمیته امدادی هم نبود چنین روحیه و دغدغه ای برای رفع مشکلات همنوعان خود داشتند بعد از انقلاب هم که سمت گرفتند، امین و معتمد حضرت امام (ره) و رهبری بودند، بودجه هایی در اختیارشان قرار می گرفت که با مجوز امام (ره) در مسیر صحیح برای رفع گرفتاری مردم و محرومین به مصرف می رساندند و به هیچ عنوان در صرف این هزینه ها پیرو نفس خود نبودند و فرد با اخلاصی بودند که برای رضای خدا با نیتی پاک و الهی کار می کردند،خسته هم نمی شدند و به کاری که می کردند اعتقاد راسخ داشتند و بر انجام امور در کمک به مردم مصمم بودند.

کار و فعالیت های ایشان برای رفع مشکلات مردم به چه صورتی بود؟

اگر کسی گرفتاری خود را منعکس به ایشان می کرد تا زمانی که کار طرف درست نمی شد وی فرد را رها نمی کرد برای تهیه جهیزیه و مسکن و تدارک وام قرض الحسنه و غیره کنار محرومین بود مشکلات مردم را بوضوح لمس می کرد اگر جایی هم خود نمی توانست به کسی کمک کند به دوستان و افراد متمولی که داشت رو می انداخت و برای گره گشایی از کار مردم آبرو می گذاشت، همراهان ایشان نیز اینگونه بودند در جمع 6 نفره معتمدین امام (ره) در آن دوران از جمع اصناف که در راس گروه مرحوم عسگراولادی بودند و بنده نیز در خدمت ایشان بودم خستگی برای رسیدگی به کار مردم معنا نداشت حاج آقا سعید امانی از اعضای گروه آن زمان با کهولت سنی که داشت هرگز خود را بازنشسته نکرد و پای کار مردم بود، معروف بود آقای امانی اگر کسی به وی مراجعه می کرد برای رفع مشکل مردم خود پیگیر نامه و کارهای اداری در شهرداری و ادارت دولتی می شد و با همه مشغله، شب هم که به منزل می رسید به مراجعین خود تلفن می زد که آیا کارشان انجام شده است یا نه، این از روحیات و نحوه عملکرد همراهان آقای عسگر اولادی بود که وی نیز در راس گروه بود و کار مردم را تا جایی پیگیری می کرد که به نتیجه برسد امری که متاسفانه در روال کنونی کار کارگزاران کشور بی تفاوت نسبت به رفع مشکلات مردم بروز می کند و پسندیده نیست چرا که اگر مسئولان برای انجام درست کارهایی هم که پذیرفته اند با شجاعت و گذاشتن وقت به اندازه کافی تلاش کنند مشکلات مردم به میزان بسیار حل خواهد شد .

از اقدامات جهادی ایشان در دوران مسئولیت های وی بخصوص در دوران وزارت، خاطره ای دارید؟

مرحوم عسگر اولادی متاسفانه زمانی را وزیر بازرگانی آقای میرحسین موسوی بودند و ما می دیدیم که با چه کارشکنی هایی از سوی مسئولان بالا دستی در انجام وظیفه مواجه می شدند، در مقطعی از زمان که ماه رمضان بود و کشور درگیر جنگ، دچار کمبود گندم بودیم با تلاش های آقای عسگر اولادی به عنوان وزیر بازرگانی،خرید گندم انجام شده بود و مردم در مضیقه بودند باید کالا به سرعت در اختیار مردم قرار می گرفت ولی به دستور نخست وزیر وقت آقای میر حسین موسوی اجازه ترخیص گندم از گمرک و بارگیری آن برای رساندن به مردم داده نمی شد تا اینطور وانمود شود که آقای عسگر اولادی لیاقت و مدیریت خوبی در سمت وزارت ندارد در حالی که دغدغه مرحوم عسگر اولادی رفع فشار از مردم بود ولی مقامات بالا دستی به دنبال بدنام کردن وی و کنار گذاشتن ایشان از پست و مقام بودند که تفاوت دیدگاه مسئولان را نسبت به رفع مشکلات مردم در مسند امور در آن برهه بوضوح نشان می داد که مرحوم عسگر اولادی تمام تلاش خود را می نمود مردم به سختی نیفتند ولی نخست وزیر وقت در کار وزیر خود ایجاد مشکل می کرد، لیکن ما شاهد بودیم که رفتار و تمام تلاش مرحوم عسگر اولادی چه زمانی که سمتی داشتند و چه زمانی که هیچ سمتی در کشور نداشتند این بود که بتوانند غمی از روی دوش مردم بردارند.