اصل «جهاد» در اسلام اساساً برای دشمنی با دشمن و مواجهه با دشمن تعریف شده است که می‌فرماید :«جهاد عدوها». فقدان تبری در اهل ایمان یعنی فقدان دشمن دانستن دشمن و عدم شناخت دشمن به عنوان دشمن است. عمق فاجعه در روز عاشورا فقط این نبود که سپاه مقابل امام، امام را «دوست» نپداشتند یا انتساب امام را با پیامبر (ص) و حضرت زهرا (س) منکر بودند، بلکه مشکل این بود که آنان دشمن را دشمن نمی‌دانستند ودوستی آنان با دشمنی چون یزید، تبدیل به دشمنی آنان با دوستی چون حسین(ع) شد و این طور جلوه کرد. نقطه اوج بروز ارادت شهدای کربلا نسبت به امام تولی آنان نبود، بلکه در تبری آنان بود، برای اینکه جانانه با خصم یزیدی جنگیدند ودر تاریخ به عنوان اوج مردان ولایت‌مداری معرفی شده‌اند.
راهبردی‌ترین فرمان و فتوای امام خمینی یک جمله بود: «آمریکا شیطان بزرگ است» یعنی امام تکلیف را با دشمن مشخص کرد که دشمن را بشناسید و فرمود: «هر چه فریاد دارید بر سر آمریکا بزنید» . عمده هجمه و مشکل دشمن با ولایت فقیه این است که اصل وظیفه ولایت ،دشمن شناسی است و به همین منظور در قرآن، ولایت را مایه یاس دشمن معرفی فرمود: الیوم یئس الذین کفروا...
عمده چالش جریانهای مخالف و معاند با انقلاب و نظام و رهبری این بود و هست که دشمن را دشمن نمی‌دانستند ونمی دانند و با دشمن دوست بودند و هستند و از آنان اطاعت و تبعیت داشتند و دارند واین درحالی است که قرآن می‌فرماید: «فلا تطیع الکفار و جاهدهم به جهاداً کبیراً» (52 فرقان) از کافران اطاعت مکن و به وسیله قرآن با آنان مبارزه و جهاد بزرگ کن. «و کان الکافر علی ربه ظهیراً» (55 فرقان) کفار،پشت همند. و اهل ایمان نباید پشتیبان کفار باشند و باید پشت هم باشند(...جمیعا ولاتفرقوا...) همچنین آیه 44 نساء می‌فرماید: «یا ایهاالذین آمنوا لا تتخذو اللکافرین اولیاء من دون المومنین» ای اهل ایمان، کافران را به جای مومنان ولی و تکیه‌گاه خود انتخاب نکنید.
تئوری راهبردی امام خامنه ای مبنی بر«نرمش قهرمانانه» به معنی نادیده گرفتن دشمنی دشمن نیست،آن هم دشمنی که درحال حاضر در وخیم ترین شرایط به لحاظ اقتصادی، سیاسی وحفظ منافع استراتژیک خود در دنیا و خاورمیانه ،بعدازجنگ جهانی دوم می باشد. نرمش قهرمانانه درشرایط بدر و خیبر تعریف شده است و نباید مسئولان نظام «ژست شعب ابی طالبی» داشته باشند تادشمن جام زهر را تعارف کند.
متاسفانه آن وقتی که دکترروحانی در راه بازگشت ازنیویورک به ایران اسلامی، داخل هواپیمای حامل در حال عبور از آسمان اقیانوس اطلس بود، عملیات پروپاگاندای رسانه ای سران آمریکا در بهره برداری روانی از مذاکره تلفنی رئیس جمهور روحانی با اوباما کلید زده شد و در مصاحبه «سوزان رایس» این گونه القاء شد که ایران براساس «نیاز» خواهان «مذاکره» بود وگفت: مذاکره تلفنی درکمال تعجب ما ازطرف ایرانی درخواست شد!
-تکرار مذاکره به روش «ابوموسی اشعری» و«حکمیت» از ناحیه جان کری وکاترین اشتون، و زیر امورخارجه آمریکا و مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا کاملا عیان است: آقای ظریف وزیرمحترم خارجه بعد از مذاکرات با افراد فوق(خوش بینانه) گزارش داد: تا یکسال دیگر تحریم ها برداشته می شود، درحالیکه جان کری درمصاحبه با خبرنگاران گفت: ایران باید پروتکل الحاقی رابپذیرد وتعلیق را در درجه بالا محقق کند واجازه بازرسی از تاسیسات فردو را صادر نماید.
درمصاحبه کاترین اشتون این جمله تکرار شد: هیچ تغییری در بسته 1+5 ایجادنشده است. بنابراین می توان اینگ ونه استنباط کرد که آمریکا، فضای «مذاکره دشمن بادشمن» را تعریف کرد، درحالیکه کنگره آمریکا بیانیه راصادرکرد مبنی براینکه: تحریم ها بایدتشدید شود.
باید دانست که آمریکا در مقابل ادبیات نرم و معتدل شخص دکترروحانی، ریاست محترم جمهور و«دیپلماسی آرام» وزارت خارجه، فقط با تغییر تاکتیک به تعبیری «دستکش بوکس را دربازی پینگ پونگ» در آورد.و باز هم باید دانست تغییر بازی و تغییر لباس بازی به منزله تغییر نتیجه بازی نیست.
