آلودگی هوای تهران در شرایطی رو به وخامت گذاشته که سازمان محیط‌زیست در این عرصه اغلب با دست‌خالی و بدون برنامه تاثیرگذار عمل کرده است و این بی‌برنامگی در مواقع بحران و فشار افکار عمومی در سخنان معصومه ابتکار رئیس این سازمان عریض و طویل بیشتر رخ عیان کرده و وی در این راستا بهترین و عاجل‌ترین راه ممکن در برابر خلاصی از آلودگی به‌ویژه برای کودکان و سالمندان را خروج از شهر تهران عنوان کرده است! شهرداری تهران سعی کرده که با بهبود وضعیت حمل‌ونقل عمومی این مشکل را کم کند؛ اما شواهد چیز دیگری را نشان می‌دهد. بنا بر نظر کار‌شناسان ﻣﻴﺰان ﺗﻮﻟﻴﺪ آلاینده‌ها ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد ﺳﻔﺮﻫﺎی ﺳﻴﺴﺘﻢ حمل‌ونقل ﻫﻤﮕـﺎﻧﻲ ارﺗﺒـﺎط ﻣـﺴﺘﻘﻴﻢ دارد. ﻳﻌﻨﻲ هرچقدر ﻛﻪ ﺗﻌﺪاد ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﺑﺎ اﺳـﺘﻔﺎده از حمل‌ونقل ﻫﻤﮕـﺎﻧﻲ ﺟﺎﺑﺠـﺎ ﺷـﻮﻧﺪ ﻣﻴـﺰان ﺗﻮﻟﻴـﺪ آﻻﻳﻨـﺪه منوکسید ﻛﺮﺑﻦ در ﻫﻮا ﻛﻤﺘﺮ می‌شود.
ﺑـﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اینکه روزاﻧﻪ در ﺣﺪود 5/12 ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺳﻔﺮ در ﺗﻬﺮان ﺻﻮرت می‌گیرد و ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺗﻬﺮان در ﺣـﺪود ۷ ﻣﻴﻠﻴـﻮن ﻧﻔـﺮ هست به‌طور ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻫﺮ ﻧﻔﺮ،8/1 ﺳﻔﺮ در روز اﻧﺠﺎم می‌دهد. ﺑﺎ ﻓﺮض اینکه در ﺳـﺎل ۳۰۰ روز ﻛـﺎری وﺟـﻮد داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﺴﺎب سرانگشتی ﺳﺎده می‌توان به‌راحتی ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﺷﻬﺮوﻧﺪ در ﺻﻮرت اﺳـﺘﻔﺎده از حمل‌ونقل ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﺑﺎﻋﺚ می‌شود ﻛﻪ به‌طور ﻣﺘﻮﺳﻂ ۵۴۰ ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم منوکسید ﻛﺮﺑﻦ ﻛﻤﺘﺮی ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﻮد.
ازاین‌روست که باید گفت که توسعه حمل‌ونقل عمومی تاثیر بسزایی در کاهش آلایندگی خودرو‌ها و آلودگی شهر تهران دارد.
ﻳﻜﻲ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ زمینه‌های ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدی ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺳﻴﺴﺘﻢ حمل‌ونقل و اﻓـﺰاﻳﺶ ﻛـﺎرآﻳﻲ آن، اﺳـﺘﻔﺎده از ﻣﺘـﺮو و ﺳﻴﺴﺘﻢ اتوبوسرانی می‌باشد ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از اﺛﺮات ﻣﺜﺒﺖ آن درزمینه آﻟﻮدﮔﻲ ﻫﻮاست. اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻣﺮدم ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از حمل‌ونقل ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ، ﺗﻨﻬﺎ با فرهنگﺳﺎزی اﺳﺘﻔﺎده از حمل‌ونقلی امکان‌پذیر نیست؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ اﻳﺠﺎد ﺑﺴﺘﺮی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻴﺰ است. بر این اساس بزرگترین وجه تشویق و فرهنگ‌سازی برای استفاده شهروندان از وسایل حمل‌ونقل عمومی نوسازی و تجهیز و توسعه ناوگان حمل‌ونقل شهری است. در این زمینه عملکرد مثبت و خوب سیستم حمل‌ونقل شهری و سهولت و سرعت این مسئله سبب می‌شود که کم‌کم مردم به مسافرت با وسایل حمل‌ونقل شهری تمایل بیشتری پیدا کنند. این موضوع نیز بیشتر از همه موارد به اختصاص بودجه کافی برای توسعه این مهم بستگی دارد. البته در کنار این امر می‌توان به راهکارهای عملی دیگر چون دورسازی کارخانه‌های آلاینده از شهر و کنترل آلودگی صنعتی اقدام کرد؛ اما اقدام مناسب و اثرگذار نهایی گزینه توسعه حمل‌ونقل شهری است. تحقیقات صورت‌گرفته نیز نشان داده است که شهروندان تهرانی بیشتر از سایر وسایل حمل‌ونقل عمومی به مترو اعتماد دارند و مترو توانسته است با سرعت و آلودگی بسیار کمتری در این عرصه در بهبود فضای و حمل‌ونقل آلودگی هوای تهران اثرگذار باشد که البته نیازمند بودجه‌ریزی بیشتری است؛ اما تجربه نشان می‌دهد که بسیار مؤثرتر از سایر موارد بوده است. با این اوصاف توسعه حمل‌ونقل عمومی اولین و بهینه‌ترین راه ممکن برای خلاصی تهرانی‌ها از آلودگی هوایی است که این روز‌ها بسیار آزاردهنده و مرگ‌زا است. راه‌های زیادی برای این کار تجربه‌شده که بعضا با عوامل سیاسی همراه بوده، مانند ماجرای بنزین‌های آلوده؛ اما به نظر می‌رسد آنچه می‌تواند راهکار مردمی و درستی برای این معضل عمده تلقی شود و در هر حالت چه ازلحاظ حمل‌ونقل مردمی و چه آلودگی هوا برای شهروندان سبب خیر و برکت باشد، توسعه ناوگان حمل‌ونقل شهری و به‌ویژه مترو تهران و تجهیز و نوسازی آن است که در این عرصه باید شهرداری، دولت و سازمان‌های مربوطه با بودجه‌ریزی لازم اهتمام بیشتری در این راستا به خرج دهند تا مردم بیشتر با مواهب این گزینه مؤثر آشنا شوند. بسیاری از کار‌شناسان معتقدند که بسته خروج از رکود دولت که تنها نوعی تنفس مصنوعی به خودروسازان بی‌کیفیت بود می‌توانست گره بسیاری از مشکلات را باز کند. اختصاص هزاران میلیارد برای خالی‌شدن پارکینگ خودروسازان وطنی و چینی از ۱۱۰ هزار خودرو می‌توانست چند هزار وسیله نقلیه عمومی را راهی خیابان‌های شهر کند تا هم رفت‌وآمد مردم با سهولت بیشتری صورت گیرد و هم اینکه هوای تهران نفسی تازه کند.