تردیدی نیست که جلب اعتماد کودک در صورتی ممکن است که مربی به وعده و وعید خود عمل کند. کسانی که با بچه به راستی و درستی سخن می گویند، پاداش خود را می گیرند به این ترتیب که اعتماد طفل در مورد آنها افزون می گردد.
ایمان جمشید پور- پدر قول داده که اگر درسهایت را خوب بخوانی در پایان سال برایش دوچرخه بخرد، حالا پایان سال رسیده و کارنامه کودک هم عالی، نوبت وعده پدر است، اما حالا او می گوید که برایت زود است سوار دوچرخه شوی، زمین می خوری و آسیب می بینی! کودک با چشمانی بهت زده می گوید: بابا پس چرا قول دادی؟!
خداوند متعال در مقام بیان اهمیت وفای به عهد می فرماید بشر با فضیلت هرگونه تعهدی که به عهده گرفته به آن وفا می کند. قرآن کریم امر می کند به هرگونه تعهدی اعم از اقتصادی و اجتماعی و امثال آنها وفا کنید و ایمان شخص را وابسته به وفای عهد می داند و در وصف افراد با ایمان می گوید مومنان قطعا رستگارانند و آنانکه به امانات و پیمان خود وفادارند. چشم های کوچک و درخشانی که هر شب و روز حرکات شما را می نگرد، و گوش های کوچک و شنوا که مواظب گفتار شما می باشد و هر چه از شما می بینند و درک می کنند به خاطر خود می سپارند. کودک در آرزوی روزی است که بزرگ شود و کارهایی که شما پدر و مادر امروز می کنید، او نیز بکند. شما را از داناترین اشخاص می داند. از شما بزرگ تر و عاقل تر و قوی تر، کسی را نمی شناسد و در مغز کوچک و لطیف او نسبت به شما هیچ گونه بدبینی نیست و با کمال سادگی به شما اعتماد دارد. و آنچه را بکنید و بگویید معتبر و قطعی می شمارد. پس بر شماست که دقیقا مواظب خود باشید و بکوشید افکار و کردار و گفتار خوب شما به وسیله آنها تکرار شود. والدین باید با اطفال خود با کمال صداقت و راستی، رفتار نمایند. باید در ذهن کودک این نکته را رسوخ دهند که وعده وعید آنها از روی حقیقت است و حتما درباره آنها مجری خواهد شد. این اطمینان و اعتماد هم برای کودک و هم برای مربی موجب آسایش فکری و درونی است و در زندگی آینده کودک فوائد فراوانی دارد. زیرا وقتی کودک، اطمینان حاصل کرد که قول مربی و یا پدر و مادر او حتمی الاجرا است در موارد لازم، دست از عناد و لجاج بر می دارد.
وقتی پدر و مادر می خواهند در زمینه اخلاقی به کودکان خود کمک نمایند باید ابتدا از خود شروع نمایند. اگر بخواهند کودک آنها دروغ نگوید ابتدا باید خود، راستگو باشند. اگر می خواهند کودکان آنها به عهد و پیمان خود عمل کنند، باید به عهد و پیمان و وعده ای که به کودک می دهند، وفا کنند. پیغمبر اسلام (ص) فرمود: کودکان خود را دوست بدارید و نسبت به آنها مهربان باشید و به وعده ای که به آنها دادید وفا نمایید... . ( تفصیل وسائل الشیعه ج 3)
تردیدی نیست که جلب اعتماد کودک در صورتی ممکن است که مربی به وعده و وعید خود عمل کند. کسانی که با بچه به راستی و درستی سخن می گویند، پاداش خود را می گیرند به این ترتیب که اعتماد طفل در مورد آنها افزون می گردد. در بچه یک میل طبیعی وجود دارد مبنی بر اینکه آنچه شما به او می گویید راست پندارد. وقتی که طفل راستی اظهارات والدین را به تجربه دریافت، آن وقت به آسانی می تواند اعتماد او را نسبت به هر چه می گویید، جلب نمایید. بدون اینکه حاجتی به تاکید پیدا کنید. مربیانی که با کودک درست رفتار نمودند و به وعده ها در مورد آنها وفا کردند هم احترام خود را در نظر آنها حفظ کردند و هم او را با حسن نیت نسبت به دیگران تربیت نمودند.
خداوند متعال در مقام بیان اهمیت وفای به عهد می فرماید بشر با فضیلت هرگونه تعهدی که به عهده گرفته به آن وفا می کند. قرآن کریم امر می کند به هرگونه تعهدی اعم از اقتصادی و اجتماعی و امثال آنها وفا کنید و ایمان شخص را وابسته به وفای عهد می داند و در وصف افراد با ایمان می گوید مومنان قطعا رستگارانند و آنانکه به امانات و پیمان خود وفادارند. چشم های کوچک و درخشانی که هر شب و روز حرکات شما را می نگرد، و گوش های کوچک و شنوا که مواظب گفتار شما می باشد و هر چه از شما می بینند و درک می کنند به خاطر خود می سپارند. کودک در آرزوی روزی است که بزرگ شود و کارهایی که شما پدر و مادر امروز می کنید، او نیز بکند. شما را از داناترین اشخاص می داند. از شما بزرگ تر و عاقل تر و قوی تر، کسی را نمی شناسد و در مغز کوچک و لطیف او نسبت به شما هیچ گونه بدبینی نیست و با کمال سادگی به شما اعتماد دارد. و آنچه را بکنید و بگویید معتبر و قطعی می شمارد. پس بر شماست که دقیقا مواظب خود باشید و بکوشید افکار و کردار و گفتار خوب شما به وسیله آنها تکرار شود. والدین باید با اطفال خود با کمال صداقت و راستی، رفتار نمایند. باید در ذهن کودک این نکته را رسوخ دهند که وعده وعید آنها از روی حقیقت است و حتما درباره آنها مجری خواهد شد. این اطمینان و اعتماد هم برای کودک و هم برای مربی موجب آسایش فکری و درونی است و در زندگی آینده کودک فوائد فراوانی دارد. زیرا وقتی کودک، اطمینان حاصل کرد که قول مربی و یا پدر و مادر او حتمی الاجرا است در موارد لازم، دست از عناد و لجاج بر می دارد.
وقتی پدر و مادر می خواهند در زمینه اخلاقی به کودکان خود کمک نمایند باید ابتدا از خود شروع نمایند. اگر بخواهند کودک آنها دروغ نگوید ابتدا باید خود، راستگو باشند. اگر می خواهند کودکان آنها به عهد و پیمان خود عمل کنند، باید به عهد و پیمان و وعده ای که به کودک می دهند، وفا کنند. پیغمبر اسلام (ص) فرمود: کودکان خود را دوست بدارید و نسبت به آنها مهربان باشید و به وعده ای که به آنها دادید وفا نمایید... . ( تفصیل وسائل الشیعه ج 3)
تردیدی نیست که جلب اعتماد کودک در صورتی ممکن است که مربی به وعده و وعید خود عمل کند. کسانی که با بچه به راستی و درستی سخن می گویند، پاداش خود را می گیرند به این ترتیب که اعتماد طفل در مورد آنها افزون می گردد. در بچه یک میل طبیعی وجود دارد مبنی بر اینکه آنچه شما به او می گویید راست پندارد. وقتی که طفل راستی اظهارات والدین را به تجربه دریافت، آن وقت به آسانی می تواند اعتماد او را نسبت به هر چه می گویید، جلب نمایید. بدون اینکه حاجتی به تاکید پیدا کنید. مربیانی که با کودک درست رفتار نمودند و به وعده ها در مورد آنها وفا کردند هم احترام خود را در نظر آنها حفظ کردند و هم او را با حسن نیت نسبت به دیگران تربیت نمودند.