طی سال گذشته از حضور دو بزرگوار مرحوم آقای عسکراولادی و به‌تازگی هم آیت‌الله مهدوی کنی محروم شده‌ایم. این دو عزیز دو ستون وحدت در بین اصولگرایان بودند. با توجه به نبود این بزرگواران، آینده وحدت اصولگرایان و محور وحدت را چگونه می‌بینید؟
بزرگانی که محور وحدت بودند از میان ما رفتند. وحدت برای هر اجتماع یک مسئله حیاتی است و همه چیز هستی از وحدت به وجود می‌آید و نابودی از تفرّق. این یک اصل کلی است. یک ساختمان از وحدت به وجود می‌آید و با تفرق اجزایش خراب می‌شود. بدن انسان از یک وحدت به وجود آمده است، هر جا را که نگاه کنید، حیاتش به وحدت بستگی دارد و نابودی‌اش در تفرق است. الان جمهوری اسلامی دشمنان زیادی در خارج و حتی داخل کشور دارد. برای حفظ انقلابی که هزینه‌های زیادی برای آن داده شده است تا به وجود بیاید و تداوم یابد، یکی از مسائل مهم وحدت است. تا به حال از تفرقه جز ضرر و زیان چیزی ندیده‌ایم. قرآن هم دعوت به وحدت می‌فرماید: «وَ اعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللهِ جَمِیعًا وَ لاَ تَفَرَّقُواْ». از طرفی وقتی می‌خواهد بگوید دچار اختلاف نشوید، چنین نمی‌گوید بلکه می‌گوید «وَ لاَ تَکُونُواْ کَالَّذِینَ تَفَرَّقُواْ وَ اخْتَلَفُواْ». شما مثل آنهایی که دچار اختلاف و تفرقه شدند، نباشید. یعنی این‌قدر اختلاف و تفرقه از شما به دور است که مستقیم نمی‌گویند اهل تفرقه و اختلاف نباشید، بلکه می‌گوید مثل دیگرانی که اهل تفرقه و اختلاف بودند، نشوید. البته در جمهوری اسلامی و اسلام محور اصلی وحدت ولایت و امامت است. با وجودی که افراد وحدت‌آفرین و محورهای وحدت از دست می‌روند و دست ما نیست و دنیا این‌طور است و خداوند به پیغمبر هم می‌فرماید: «إِنَّکَ مَیِّتٌ وَ إِنَّهُم مَّیِّتُونَ»، هم تو می‌میری و هم دیگران می‌میرند و این مسئله گریزناپذیر است، برای حفظ وحدت باید در مرحله اول به ستون اصلی توجه و بر محور آن حرکت کنیم. اگر همه بر محور ولایت و امامت حرکت کنیم و قدری خودخواهی‌ها و منافع شخصی را کنار بگذاریم و منافع کلی نظام را در نظر بگیریم، وحدت به وجود می‌آید و این امر برای ما واجب و ضروری است. خواص، افراد مورد توجه و مورد قبول، علمای بزرگ و جامعتین باید در جهت وحدت حرکت جدی انجام بدهند و مردم را به دنبال خود بکشند. مردم هم به دنبال این‌ها حرکت بکنند، چون عوام به‌تنهایی نمی‌دانند چگونه به وحدت برسند و در یک انتخابات چگونه شرکت کنند، برای همین آقایان باید پیشقدم شوند و برای وحدت مؤمنین، متدینین و اصولگرایان محوریت ایجاد و همه را دعوت به وحدت و یکپارچگی کنند.
زمینه وحدت چگونه فراهم می‌شود؟ در ابتدا چگونه بزرگان تشکل‌ها می‌توانند به وحدت برسند؟ چه چیزی باید رعایت شود تا وحدت به نتیجه برسد؟
این بزرگان پیش از هر چیز خطر افتراق و اختلاف را جدی بگیرند و ببینند تا به حال از تفرقه و اختلاف چه زیان‌هایی بردیم و بر اثر اختلاف چه صدماتی به انقلاب خورده است و می‌خورد. در هر انتخاباتی که اصولگرایان وحدت داشتند و آقایان هم پیشقدم بودند و به میدان آمدند، نتیجه گرفتند. مردم در انتخابات اخیر ریاست جمهوری واقعاً سرگردان بودند و نمی‌دانستند چه کار باید بکنند، برای این‌که یک جریان مورد اطمینان مثل جامعتین کسی را به مردم معرفی نکردند و متأسفانه نتوانستند به وحدت برسند و روی شخصی تمرکز و او را به مردم معرفی کنند. البته مؤتلفه از یک سال قبل تلاش‌های زیادی کرد، ملاقات‌های زیادی با آقایان کردیم، اما متأسفانه مسائلی باعث شد این وحدت آن‌طور که باید و شاید انجام نگیرد و دچار تفرقه شدیم و همین موجب ضرر و زیانمان شد.
هم‌اکنون مهم‌ترین موانع اختلاف بین بزرگان اصولگرا چیست؟
بزرگترین مانع همین است که بعضی اوقات گذشت لازم را ندارند. این‌که فقط منافع، حزب و جناح خودم را در نظر بگیرم و زیاده از حد سهم‌خواهی کنم، هوای نفس، خودخواهی و خود بزرگ‌بینی مانع وحدت هستند. در وحدت گذشت لازم است. همان‌طور که دیدیم مؤتلفه در مواقع مختلف برای رسیدن به وحدت خیلی گذشت کرد، خیلی جا‌ها از حق خودش گذشت. بقیه هم باید همین کار را بکنند. اصل قضیه این است که بزرگان در مرحله اول به وحدت برسند و سپس مردم را به وحدت دعوت کنند.
یکی از مهم‌ترین وظایف جبهه اصولگرایان دغدغه حفظ نظام است. با توجه به تجربیاتمان چنین وظیفه‌ای در رقبا و جناح مخالف دیده نمی‌شود و شاید مردم نسبت به آن‌ها اطمینان نداشته باشند. ضرورت کنونی، حفظ نظام و ارزش‌های آن است. حال چگونه این مهم به بزرگان القا شود تا ضرورتش را بیشتر حس کنند؟
البته بزرگان ما بهتر می‌دانند و می‌فهمند و نمی‌شود خیلی به آن‌ها القا کنیم. فقط می‌توان گزارش‌های موجود در جامعه، نواقص، فتنه‌های پشت پرده و فعالیت‌های طرف مقابلی را ـ که به ولایت و نظام اعتقاد درست ندارد، فقط به دنبال قدرت و قدرت‌طلبی است و دارد به شدت فعالیت می‌کند ـ خدمت این‌ها منعکس کرد، چون آن‌ها در میان احزاب و مردم نیستند و ممکن است از بعضی از مسائل اطلاع نداشته باشند. مثلاً یک بار که خدمت یکی از بزرگان رسیدیم و گفتیم طرف مقابل دارد برای انتخابات آماده می‌شود و ایشان قبول نداشت و می‌گفت آن‌ها کنار رفته و حذف شده‌اند و عددی نیستند و آن‌ها را کوچک و حقیر پنداشت. فکر نمی‌کرد این‌ها بتوانند به صحنه بیایند. حال آن‌که یکی از دستورات اسلام این است که هیچ‌وقت از دشمن غافل نباشیم، آن را کوچک نشماریم، خطرش را نادیده نگیریم و از او خاطرجمع نشویم. علی بن ابیطالب (ع) می‌فرماید اگر کسی در برابر دشمن بخوابد با لگد دشمن بیدار می‌شود، لذا باید به این نکته توجه و همیشه خطر را احساس و پیش‌بینی‌های لازم را بکنیم.
