میثاق بدیعی مقدم- در بازدیدهایی که پس از تعطیلات نوروز با همکاران و دوستان صورت می گیرد، معمولا صحبت قدیمی « کجا رفته ای » مطرح می شود و به تبع افرادی که به سفر رفته اند از سفر خود سخن می گویند. یکی از دوستان که در روزهای پایانی سال فریادش از بالا رفتن قیمت ارز بلند بود، تعریف کرد که برای سومین بار به افتخار سفر به ترکیه در نوروز نایل شده است! و اتفاقا گله داشت که با دلار 1900 تومانی چقدر ایرانی به آنجا سفر کرده بودند!
نگارنده که شاهد این تناقض آشکار در صحبتهای این همکار بود، پرسید : برادر این همه جاهای دیدنی در کشور خودمان، مگر مجبور بودی با ارز آزاد مسافرت خارج بروی؟
ولی آن عزیز گفت «خب همه جای ایران را دیده ام، دنبال تنوع می گردم.» پرسیدم کجاها رفته ای؟ گفت: «مشهد و شمال دیگه، البته یک سفر اصفهان و شیراز هم رفته ام!» احساس کردم که شوخی می کند، بنابراین گفتم: قشم می رفتی. گفت: «قشم هم فقط بازارهایی دارد که همان اجناس را در تهران ارزان تر می توانی پیدا کنی.» اینجا بود که فهمیدم این هموطن ما به قول معروف در باغ نیست. ادامه دادم: در جزیزه قشم جنگلهای حرا وجود دارد که نمونه آن در هیچ جای جهان نیست، جزیره ناز و دره ستارگان آن منحصر به فرد است، ساحل رویایی طلایی را دارد و ... . از چشمهایش میشد فهمید که برای اولین بار است اسم این جاها را می شنود. بنابراین افزودم: شما با این پولی که در 7  روز در ترکیه به کیسه اجنبی ریختی می توانی نصف ایران را بگردی . با سکوتش ادامه دادم: در اردیبهشت سراغ گلاب گیری کاشان، جشنواره گل محلات و لاله واژگون چهار محال و خوانسار، در خرداد تنگه واشی و باغ گل و باغ پرندگان اصفهان برو. در تابستان قبل و بعد از ماه رمضان تونل کوهرنگ و  گردنه حیران و جنگلهای فدقلو، دیدنی است، در پاییز گیسوم و کویر مرنجاب و قلعه رودخان و ماسوله جذابند و در سرمای زمستان هم گرمای بوشهر و کیش و چابهار می چسبد. این از برنامه امسال، برای سالهای بعد هم برنامه است، حداقل برای 10 سال. البته این حکایت خیلی از ماها است، با شنیدن نام تور، یاد مالزی و ترکیه می افتیم، دریغ از این که با هزینه هنگفت کمترین لذت را از سفر به کشوری که حتی زبان آنها را بلد نیستیم، نصیبمان می شود. در حالی که اماکن گردشی و دیدنی در کشور ما به حدی زیاد است که کمتر ایرانی می تواند ادعا کند همه آنها را دیده است. شاید هم به قول قدیمی ترها مرغ همسایه غاز است! در حالی که بسیاری از گردشگران حرفه ای اروپایی و آمریکایی و شرق آسیا، اعم از طبیعت گرد یا علاقمندان به آثارتاریخی اذعان دارند ایران یکی از 10 انتخاب آنها برای سفرهای بعدی شان است، ما پولمان را جایی مثل دبی هزینه می کنیم که حتی یک جاذبه گردشگری طبیعی و تاریخی هم ندارد.البته در این میان کم کاری غیر قابل توجیه مسئولان گردشگری در سالهای اخیر را نباید نادیده گرفت که در فرصتی جداگانه به آن پرداخته می شود، ولی همت خود ما حرف اول را می زند که حداقل با مطالعه کتابهای ایرانگردی و یا جستجو در اینترنت در مورد اماکن گردشگری کشورمان متناسب با فصل و نیز وقت و بودجه خانوار با اطلاعات کافی به یک سفر مطلوب و لذت بخش برویم.
از بدیهیات اقتصاد است که گردشگری یکی از روشهای جذب سرمایه و گردش مالی و نیز کمک به «تولید ملی» است که مقام معظم رهبری امسال را به آن نامگذاری فرموده اند. قطعا گردشگری که از داخل کشور و به خصوص خارج از کشور پا به اماکن دیدنی ما می گذارد، نیاز به حمل و نقل، مواد غذایی، اسکان، خرید سوغات (که اغلب از صنایع دستی محلی تهیه می شود) و ... دارد که در مجموع خود باعث گردش سرمایه و افزایش ثروت ملی می شود و از طرفی از خروج ارز از کشور تا حد زیادی جلوگیری می کند. امیدواریم اکنون که ابتدای سال است، مسئولان و نیز همکاران ما در سایر رسانه ها به خصو ص صدا و سیمای جمهوری اسلامی برای ترویج فرهنگ گردشگری داخلی در جهت حمایت از کار و سرمایه ایرانی قدم های خوبی بردارند. چرا که رهبر معظم انقلاب اسلامی هم در آغاز سال 91 آرزوی «سال شادى، گشایش، دلخوشى، نشاط و فعالیت و توفیق در راه کسب معارف حقه و تقواى الهى» برای همه ملت ایران داشته اند و یقینا توسعه گردشگری سالم در افزایش شادی و دلخوشی و نشاط  ملی نقش موثری خواهد داشت.