پیامبرگرامی(ص)فرمود‌: هرکس درخت طلح وسدر(درخت نیازمند به آب) را سیراب کند، گویا انسان تشنه مؤمنی را سیراب کرده است. (تفسیرالعیاشی، ج2، ص86). درباره قطع درخت نیز از آن بزرگوار چنین آمده است‌: هرکس(بی‌جهت) درخت سدری را قطع کند خدا سرش را درآتش فرو می‌برد. (بحارالانوار، ج63، ص113). ازامام صادق(ع) نیزچنین آمده است‌: درخت‌های ثمردهنده را قطع نکنید که (اگرچنین کنید‌) خدا سخت بر شما عذاب فرو می ریزد. (کافی، ج5، ص264)

همچنین از امیرمومنان(ع) نقل شده است‌: ازعوامل افزایش عمر رها کردن آزار دیگران، احترام به پیران، صله رحم و اینکه از بریدن درخت سبز پرهیز شود، مگر برای ضرورت. (بحارالانوار، ج5، ص264) از امام رضا(ع) نیز نقل است که‌: قطع درخت (درصورت نیاز) با تبدیل و جایگزینی، مانعی ندارد وفرمودند‌: امام کاظم(ع) درخت سدری را قطع کرد ودرخت انگوری را به جای آن کاشت.
(کافی، ج5، ص264-263).

اهمیت درختکاری

اهمیت درختکاری چنان است که رسول خدا(ص)درباره آن فرمود‌: اگرنهالی دردست یکی از شماست و درآستانه برپایی قیامت به اندازه کاشتن آن فرصت دارد، آن را بکارد. (مستدرک الوسائل، ج13، ص460)همان بزرگوارمی فرماید‌: بهترین (وبا برکت‌ترین) چیز، درخت خرماست، هرکس آن‌را فروخت پولش همچون خاکستری بر باد رود، مگر اینکه چیزی جایگزین آن کند.
(کافی، ج5، ص261).

ویژگی‌ها وآثار درختکاری

کسب حلال بودن آن‌: امام صادق(ع) می‌فرمایند‌: کشاورزی ودرختکاری کنید. به خداسوگند کاری حلال‌تر و پاکیزه‌تر از آن نیست. (کافی، ج5، ص260)

صدقــه بودن محصــول آن‌؛ رسول خدا(ص) می‌فرماید‌: اگر مسلمانی درختی بکارد و پرنده، انسان یا حیوانی از میوه آن بخورد برایش صدقه به شمار می‌آید. (مستدرک‌الوسائل، ج13، ص26)

 پاداش به اندازه محصول آن‌: رسول خدا می‌فرماید‌: هرکس درختی بکارد، خدا به اندازه محصول آن، برایش پاداش می‌نویسد. (جامع‌الصغیر، ج2، ص514).

ادامه بهره‌مندی از آن پس از مرگ‌: رسول خدا(ص)می فرماید‌: پنج گروه‌اند که درگــورهایشــان به‌ســـرمی‌برند، لیکن ثواب و پاداش کارهایشان به دیوان و نامه عملشان جاری می‌شود...
 (بحارالانوار، ج101، ص97).

امام صادق(ع)هم می‌فرماید‌: ازچیزهایی که مؤمن پس ازمرگش ازآنها بهره‌مند می‌شود نهالی است که آن را کاشته است
(بحارالانوار، ج6، ص293).

فضایل وپاداش‌ها در این روایات فقط برای امور فردی نیست تا خود فرد بهره ببرد، بلکه ترغیب و تشویق به اموراجتماعی است تا دیگران از حاصل این کارها سودببرند، درحالی که خود شخص نیز سود می‌برد.