آقای یکی یدونه- این یکی دیگه از خصلت‌های من و شما نیست. اما اگر اینجا و در این زمان و در این مکان در مورد آن صحبت می‌کنیم جهت پیشگیری است. از زمان اون بنده خدا گفتند که پیشگیری بهتر از درمان است. گاهی در رانندگی حق نقدم مهم نیست، اینکه چه کسی زود‌تر راه می‌گیرد مهم است. گاهی در بعضی مکان‌های کسب (شما بخونید مغازه‌ها) حق تقدم مهم نیست، اخلاق خوب تو است که کار‌ها را پیش می‌برد. گاهی در ادار‌ات که نشستی و کار می‌کنی و به تازگی هم طرح تکریم ارباب رجوع را به مرحله اجرا در آورده‌اند، راه انداختن کار همه اعم از بزرگ و کوچک، فامیل و غیر فامیل، خوش لباس و بد لباس مهم است. اگه موافقید شعار رو تعطیل کنیم؟ ولی معمولا اتفاق یا بر عکس رخ می‌دهد یا خیلی دیر‌تر از زمان خودش! چرا که ما در مواجهه با هرشخصی عادت کرده‌ایم که اول بالا و پایین او را ورانداز کنیم و بعد اگر نقطه ضعفی در لباس پوشیدن، کفش، عینک، قیافه و شکل صحبت کردنش نداشت تازه تصمیم می‌گیریم با او خوش اخلاق باشیم یا نه! و وای بر آن روزی که در این بررسی چند ثانیه‌ای به این برسیم که نه! خوشم نیامد! نه در رانندگی به او راه می‌دهیم، نه در مغازه فرصت انتخاب درست به او می‌دهیم و نه در اداره با وجود طرح تکریم ارباب رجوع، کارش را راه می‌اندازیم. البته گفتم این یکی دیگه از من و شما خیلی دوره! هیچی نباشه من و شما برای خودمون کسی هستیم دیگه! بنابر این این یه دونه رو اصلا به خودتان نگیرید!