حلیمه عالی نماینده مردم زابل و زهک در رابطه با مشکلات معیشتی مردم منطقه سیستان اظهار داشت: منطقه سیستان، منطقه ویژه و خاص کشور است که بنابر فرمایش مقام معظم رهبری، سیستان به مثابه تنگه احد جمهوری اسلامی ایران است. این سخن، سخن بسیار حکیمانه ای است زیرا اگراین منطقه رها شود، امنیت ملی به مخاطره می افتد، متاسفانه مردم در این منطقه مظلوم واقع شده اند و در شرایط سختی به سر می برند.
وی در ادامه افزود: الان قریب به 16 سال است که منطقه در خشکسالی بسر می برد و دولت هیچ اقدام اساسی برای کمک به سیستان انجام نداده است. از اهم کارها لوله کشی آب به مزارع کشاورزی توسط وزارت نیرو و وزارت جهاد کشاورزی است که این تنها راه نجات حیات سیستان است و از مهاجرت و خالی شدن سکنه آن جلوگیری می کند، زیرا 80 درصد مردم این منطقه از راه کشاورزی ارتزاق می کردند.
عالی با گلایه ای از وزرات امور خارجه در خصوص حق بین المللی آب هامون تصریح کرد: گلایه ای که مردم ما از وزارت خارجه داشته و دارند در خصوص حق آب بین المللی هامون و آب سیستان است که در این راستا هیچ اقدام
بین‌المللی صورت نگرفته است، اگر هم انجام داده اند، به مرحله اجرا نرسانده اند. همچنین وزارت صنعت، معدن و تجارت
4هزار غرفه از بازارچه های مرزی را تعطیل کرده است و با این وضعیت از طرفی درآمد مردم منطقه کاهش یافته است و از طرفی مالیات را همانند مناطق برخوردار از مردم اخذ
می‌کنند. در صورتی که هیچ کس حاضر نیست حتی در بهترین ماههای سال اردیبهشت و خرداد در زابل به مدت یک هفته زندگی کند.
وی خاطر نشان کرد: ازطرفی دولت باید امتیازاتی را برای نگهداری مردم در منطقه بدهد، ولی این امتیازات که از جمله امتیاز بدی آب و هوا، حق نوار مرزی، حق مناطق کمتر توسعه یافته و حق جذب را حذف کرده است! سوال اینجا است چه کسی حاضر است با این شرایط در این مناطق زندگی کند؟ دولت باید امتیازات ویژه ای را برای نگهداری مردم منطقه بدهد، زیرا اگر این منطقه خالی از سکنه شود، امنیت مرزهای شرقی و امنیت ملی به مخاطره می افتد و چنانچه مقام معظم رهبری فرمودند سیستان برای جمهوری اسلامی به مثابه تنگه احد است و نباید در امور آن کوتاهی شود.
نماینده مردم زابل و زهک تصریح کرد: وزرات صنعت و معدن تجارت، وزارت خارجه و جهاد کشاورزی اگر مقداری توجه به این منطقه کنند با سرمایه گذاری می توانند منطقه را از این وضعیت نجات دهند.
زیرا سیستان دشتی است که زمین حاصلخیز دارد، اگر آب را به آن برسانند، کشت یکساله آن تمام هزینه ها را برمی گرداند، اما متاسفانه از سال گذشته تا کنون 3 تا 4 هزار خانوار مهاجرت کرده اند و منطقه راخالی کرده اند. جمعیتی که حدود 430 هزار نفر بوده به 270 هزار نفر رسیده است، با توجه به اینکه در این منطقه زاد و ولد رشد خوبی داشته است اما به علت نبود امکانات و رشد بالای بیکاری مردم این منطقه را ترک کرده اند که این خطر بزرگی برای کشور است.