آیت الله سید جمال الدین دین پرور- آنگاه که مدیر ارشد یا دیگر مدیران تشخیص دادند و بر اساس معیارها و ضرورت‌ها مصلحت دیدند که مدیر یا کارمندی را جابجا کنند، باید با قاطعیت عمل نماید و مصلحت و حقیقت را فدای چیز دیگر نکند و در اینگونه موارد از پرده‌پوشی و سخنان دو پهلو و رودربایستی بپرهیزد و به خاطر برکناری شخص، تشکیلات موجود را بر هم نزند و یا ساختار جدیدی به وجود نیاورد.
کوتاه سخن آنکه با صداقت به آنچه بهتر و شایسته تر در پیشرفت کارهاست، اقدام کند. نگاه کنید به نامه امام علیه السلام به محمدبن ابی بکر که با چه صداقت و قاطعیتی جابجایی را اعلام و علت آن را به صراحت بیان می‌فرماید:
اما بعد فقد بلغنی موجدتک  من تسریح الاشتر الی عملک و انی لم افعل ذلک استبطاء لک فی الجهد و لا ازدیادا لک فی الجد و لو نزعت ما تحت یدک من سلطانک لولیتک ما هو ایسر علیک مئونه و اعجب الیک ولایه؛
به من خبر رسید که از اعزام اشتر به محل ماموریتت و به جای تو، خشماگین شدیط من این کار را به خاطر کوتاهی تو درانجام وظیفه نکردم و نه به منظور تلاش بیشتر. من اگر این مسئولیت را از تو گرفتم، مسئولیت دیگری به تو دادم که زحمت آن کمتر و حوزه حاکمیت آن برای تو محبوب‌تر است. نهج البلاغه،نامه،34
و در همین رابطه اگر کارگزاری احیاناً به خیانت متهم شد، باید او را فراخوانده و پاسخ بخواهد و رو در رو  بدون واسطه با او صحبت کند.
به امام علیه‌السلام خبر دادند که «منذرین جارود» فرماندار فارس خیانت کرده است. آن حضرت به او نامه می‌نویسد و پس از هشدار و موعظه با کمال دقت و آینده‌نگری او را مخاطب ساخته و چنین می‌فرماید:
لئن کان ما بلغنی عنک حقا لجمل اهلک و شسع نعلک خیر منک؛
اگر این گزارش درست باشد قطعاً «شتر قبیله» و «بند کفشت» از تو و امثال تو بهتر است؛ نهج البلاغه، نامه:71
و سپس دستور می‌دهد: آنگاه که این نامه‌ام به تو رسید به سویم آی.. از این نامه چند مطلب استفاده می‌شود:
1- وجود و فعال بودن تشکیلات اطلاعاتی و خبررسانی؛
2- اقدام فوری در مورد گزارش‌ها؛
3- بررسی و داوری عادلانه و رعایت حریم افراد و متهمان؛
4- ارتباط و گفتگوی رو در روی مدیران با کارگزاران