جواد مقصودی- حدود سال 35 آیت‌الله انصاری پدر خانم مرحوم آیت‌الله انواری، ایشان را برای مسجدی در بازار معرفی کردند و خودشان هم آمدند به ایشان اقتدا کردند. آنجا پایگاهی برای ما مبارزین شد و خیلی خوشحال شدیم که ایشان آمدند و به عنوان امام جماعت آن مسجد مستقر شدند. بعد از آن هم ذکر خیرشان در جلسات ما زیاد بود. ایشان با آیت‌الله بهشتی و بقیه آقایان و سران مؤتلفه جلساتی داشتند، چون حضرت امام فرموده بودند اگر به من دسترسی نبود، از شورای فقاهتی که ایشان، شهید مظلوم آیت الله بهشتی، شهید آیت الله مطهری و دیگران بودند، تبعیت کنید. بعد از  اعدام انقلابی منصور هم به زندان رفتند و در زندان همان اندازه‌ای که خبرش به ما رسید، بسیار استقامت می‌کردند و از این‌که در زندان‌اند ناراحتی نداشتند. آیت‌الله انواری رژیم گذشته را به تمسخر می‌گرفتند و به دیگران هم دلداری می‌دادند و بسیار خوشرو و بشاش بودند و حالت کدورت، ناراحتی و دلگیری از این‌که در زندان‌اند نداشتند.   تعبدشان بالا بود و روی احکام الهی تقید داشتند، مثلاً یادم می‌آید جایی بودیم که نماز جمعه اقامه نمی‌شد، لکن برای رعایت احکام وقت نمازجمعه، ایشان فرمود: «صبر کنید نماز جمعه تمام شود بعد ما نماز بخوانیم». ایشان روی این مسائل دقت فراوانی داشتند.  شخصیت برجسته‌ای بودند که پیش همه نخبگان با احترام از ایشان نام برده می‌شد. روحانیت قبل از انقلاب خیلی در صحنه نبودند و این فرهنگ را استکبار به وجود آورده بود که آخوند نباید در صحنه سیاسی کشور وارد شود، اگر وارد شود دیگر تقوا ندارد و پشت سرش نمی‌توان نماز خواند، اما عده‌ای از روحانیون و بزرگان ما می‌دانستند این موضوع ترفند استکبار است و خودشان پیشقدم در مبارزه شدند. ایشان یکی از کسانی بودند که از زمان آیت الله کاشانی در این خصوص به میدان آمده بود و مقابله با باطل را یکی از واجبات انسان مسلمان می‌دانست.

*عضو موسس حزب موتلفه اسلامی