قوی باشد ولی پوچ و میان تهی خواهد شد. اگر فرهنگ جامعه ای وابسته و مرتزق از فرهنگ بیگانه باشد؛ به ناچار دیگر ابعاد آن جامعه به سوی آن گرایش پیدا خواهد کرد و نهایتا موجودیت خود را در تمام ابعاد از دست می دهد . استقلال و موجودیت هر جامعه از استقلال فرهنگ آن نشأت می گیرد و اگر گمان کنیم با وابستگی فرهنگی ، استقلال جامعه حفظ خواهد کرد، یک ساده اندیشی در حوزه کلان جامعه است. لذا برای جلوگیری از انحراف فرهنگ جامعه ایرانی باید با توجه به تمدن کهن ایرانی و فرهنگ اصیل اسلامی بتوانیم الگوی متناسب با نیازهای جامعه امروزی را ترسیم کنیم تا در برابر آماج تهاجمات فرهنگی از بنیه قوی و مقاومی برخوردار شویم. لاله افتخاری عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در رابطه ضرورت توجه ویژه به مقوله فرهنگ ومقاوم سازی فرهنگی در برنامه ها و سیاستهای کلان کشور در گفتگو با خبرنگار شما می گوید: فرهنگ مقاومتی و یا مقاوم سازی فرهنگ در حقیقت همان عدم وابستگی به فرهنگ بیگانه است. تامین نیازهای فرهنگی جامعه با ارائه الگو، عدم اجازه ورود فرهنگ بیگانه از طریق ارائه برنامه های ارزشمند و متنوع متناسب با دیدگاه اسلامی و معارف قرآنی برای جامعه و پاسخ گو بودن این الگوها به نیاز افراد جامعه در مسایل فرهنگی اعم از هنر، نرم افزار رسانه، ورزش و تفریحات سالم و شاد و... با ضوابط اسلامی است .
وی در ادامه بیان می کند: در حقیقت فرهنگ مقاوم، فرهنگی است که باید تمام امور آن دردست مسوولین نظام و سیاستگذاران نظام باشد، تا این فرهنگ از بیرون مرزها وارد نشود، بلکه متناسب توانمندی هاو نیازهای ایرانی و اسلامی ما مبتنی بر آموزه های قرآن و عترت باشد.معتقدیم که اساس دین بر فطرت انسانی پایه گذاری شده است لذا بر فرهنگ دینی به عنوان یک شاخص اساسی در مقاوم سازی فرهنگ تاکید داریم، زیرا اگر فرهنگی بر اساس آموزه های دینی، فرهنگ قرآن و عترت و سیره واهل بیت(ع) نهادینه شود، دارای اصالت و ریشه پایداری می دانیم و دیگر نیازی به آموزن و خطا نخواهد داشت.
رئیس فراکسیون قرآن و عترت تصریح می کند: از طرفی شاخصه دیگری که برای مقاوم سازی فرهنگی باید در نظر داشت، ارائه الگویی است که بتواند کاملا مخاطبین مختلفی را در جامعه پاسخ گو باشد و آنها را راضی نگه دارد. یکی از نکات و مسایلی مثبتی که در کشور ما وجود دارد، فرهنگ اقوام و قومیت های مختلف در مناطق خاص هستند که درعین تنوع و رنگانگ بودن و وجه تمایز آنها درآداب و رسوم از دیگران، می توان زیباییهایی را در وجوه اشتراکی را که برگرفته از اعتقادات دینی آنها است، دریابیم . صفات و ویژگی هایی چون ایثار، کمک به هم نوع و نیازمندان، گشاده رویی در مقابل مهمان و بسیاری از صفاتی که در روایات و آیات قرآن سفارش شده است، با این قومیتها عجین شده است.
وی خاطر نشان می کند: درحقیقت مدیریت صحیح منابع و بهره گیری بالا از امکانات موجود اعم از زمانو امکانات مادی و تکیه بر فرهنگ بومیما که در گذشته رواج داشته و دارد، چون پرهیز از اسراف و تزویز، استفاده و اتکا به منابع داخلی و تولید ملی، ارزش گذاری به کار و تلاش فرد، تکیه بر توانمندی های فردیو اجتماعی و خانواده های پایدار و جلوگیری از متلاشی شدن بنیان خانواده همه شاخص هایی است که در فرهنگ مقاوم می تواند در نظر بگیریم.
افتخاریادامه می دهد : متاسفانهامروزه شاهدیم که در برخی از خانواده ها روحیه ایثارو پایداری، ثبات و دوام و درک متقابل و ... جای خود را به فرهنگ وارداتی غربی داده است ، فرهنگی که حتی نتوانسته پاسخگوی زادگاه و دنیای خود باشد. در حقیقت ما با تکیه بر منابع داخلی و انسانی و تشکل های مردمی و مذهبی می توانیم با درک زیبایی و تنوع، فرهنگ ماندگار و با اصالت ایرانی اسلامی را تبیین کنیم.
وی با اشاره به آسیبهایی که مسیر حرکت فرهنگی با آن مواجه شده ایم، اظهار می دارد: در مسیر حرکت تداومی فرهنگی باید به مسائلی که می تواند آسیبهاییرا وارد کند توجه ویژه داشت.درحقیقت ما نباید دچار شتابزدگی شویم، همچنین عدم توجه به توان افراد و پیچیدن نسخه واحد برای جوان و پیر و خردسال از آسیبهای حوزه فرهنگ است به خصوص اگر بخواهیم همه افراد را با تنوع فکری و هویتی، تحت یک پوشش و فرهنگ تجمیع کنیم . در صورتی که فرهنگ دینی و بومی ما با وجود ثبات در اصول دارایتنوع بسیار است شاید در ظاهر آن تنوع دیده شود ولی در ثبات و ریشه آن بحثی نیست.
افتخاری خاطر نشان می کند: اینکه ما بخواهیم فرهنگی راتحمیل کنیم از آسیبها است. به طوری که در کلام قرآن سفارش شده که با رعایت احترام بر دیگری در کمال لطف، مطالب ارزشمند برای مخاطبان با دلیل تبین کنیم ؛ تا آنها به راحتی بپذیرند و تمکین کند و حتی از این روش استقبال کنند. اگرما از این طرق وارد شویم، مخاطب بسیار خوب مطالب را می پذیرد و متفاعد و همراه می شود.
وی با بیان یکی دیگر از موارد آسیبهای حوزه فرهنگ اذعان می دارد:یکی دیگر از آسیبهای حوزه فرهنگ، آرمانی فکر کردن و اندیشیدن است. گاهی اوقات آرمانی اندیشیدن و برنامه ریزی کردن، اهداف را در حوزه فرهنگ دست نیافتنی جلوه می دهد که این خود بزرگترین ضعف در حوزه فرهنگی است ومشکلاتیرا به وجود می آورد؛ اما اگر ما در تبیین اهداف، به توان افراد توجه کنیم و با در نظر گرفتن امکانات موجود سیاست گذاری و برنامه ریزیداشته باشیم ، می توانیم اهداف خود را گام به گام پیاده کنیم.
افتخاری می افزاید: البته باید توجه داشت که برای امور فرهنگی باید بودجه لازم را در نظر بگیریم. متاسفانهدر کشور ما بودجه های فرهنگی آخرین بودجه هایی هستند که تخصیص پیدا می کند و اگر در جایی نیز به کمبود بودجه برخورد کنیم ،از بودجهفرهنگی کاسته می شود . لذا گاها نیاز است برای تامین بودجه های فرهنگی در بستر حضور مردمی توجه داشته باشیم که معمولا با تاسیس خیریه ها و موقوفات این کار صورت می گیرد. در ضمن اینکه با ابلاغ سیاستهای میانی برنامه ششم توسعه توسط مقام معظم رهبری و تاکید بر تعالی فرهنگ مقاوم مبتنی بر فرهنگی ایرانی – اسلامی باید سیاستهای دائمی که در تحقق این لازم است مصوب شود. همچنین مسوولین باید به عنوان پیشگامان عرصه فرهنگ خود را ملزم به رعایت ضوابط فرهنگی، نظم پذیری، قانون پذیری، صداقت، سلامت نفس و سلامت رفتار کنند و با ارج گذاشتن به فرهنگ اسلامی و برخورد با متخلفان و عدم اجازه ورود بهافرادی که هنجار شکن در این حوزه هستند، می توانند در اعتلای فرهنگ ایرانی – اسلامی موثر باشند.
