آقای یکی یدونه- آقای محترم! برادر من! خانم عزیز! خوب نگاه نکن! مجبوری این جوری زل بزنی به طرف بعد هم که اون نگاهت می‌کنه، بگی: «هان؟ چته؟ این جوری نگاه می‌کنی؟» اگر نگاه نکنی هیچ چیزی رو از دست نمی‌دی. اما اگر نگاهت به نگاه طرف گره بخوره، واویلا می‌شه! بعد باید یک بگی و دوتا بشنوی و بعد از اون هم با اخلاق بد و اعصاب خرد بری منزل سر اعضای خانواده خالی کنی! تازه بعضی وقتا به این جا که ختم نمی‌شه. نگاه می‌کنی تو ماشین طرف یا تو پیاده رو که ببینی چه خبره؟ بعد یارو می‌زنه به عصبانیت که: «آهای کجا رو نگاه می‌کنی؟ مگه خودت خواهر مادر نداری؟» راست هم میگه! راست نگاهت رو که بگیری، خودت هم باشی همین فکر رو می‌کنی. یه وقت‌های دیگه میخوای ببینی چه خبره اون وقت به کناره‌ها می‌نگری و بعد که به هوش میای می‌بینی که تو بیمارستانی و یه پات هم بالاست! خوب جلوت رو نگاه کن که تصادف نکنی! باز هم بگم یا بسه؟ حالا ببینم از امروز میری تو نخ زندگی مردم ببینی اینا تو خیابون چیکار دارن می‌کنن یا نه؟ تازه مورد دیگه‌اش هم که گفتنی نیست و جا هم براش نداریم رو می‌ذاریم به عهده خودتون! خودتون که قراره به خودتان نگیریدها!