به این یکی باید این تبصره رو اضافه کرد که چون بعضی جاها هیچ حساب و کتاب نداره حتی اگه از قبل هم برنامه ریزی کردی دوباره برنامه ریزی کن و هی
برنامه ریزی کن و دوباره برنامه ریزی کن و تا انجام کار دوباره برنامه ریزی کن تازه شاید، شاید مشکلت حل بشه! مثل این بیمارستان که وقت های یک ماهه به مریضاش می ده با کلی منت!
آخرش هم که میری اون جا سه چهار ساعتی باید تو نوبت بمونی و حق نداری حرف بزنی. اگه سر وقت نرسی و وقتت گذشته باشه که دیگه فقط خدا باید به دادت برسه! حالا اگه اون ها نرسن چی؟! یعنی این که دستگاهشون خراب شده باشه؟ هیچی یک بار با همراهت تماس میگیرن.
اگه جواب بدی برای یک ماه دیگه بهت وقت میدن و اگه جواب ندی این همه راه تا بیمارستان میری و مرخصی که از یک ماه قبل هماهنگ کردی که به کار بیمارستان برسی هدر میره و فقط می شنوی که با شما تماس گرفتیم پاسخ ندادید؟ چند بار؟ «نکنه انتظار دارید ما وقت نازنینمون رو بذاریم که ببینیم شما کی جواب
می‌دین؟ ضمنا شما باید پیگیری می کردین» منطقی تر از این جواب سراغ دارید؟
دست آخر هم می فهمی که بیخود و بی جهت منتظر این بیمارستان موندی و اگر اون هزینه کسر مرخصی رو به تعرفه بیمارستان اضافه کنید، می فهمید که سر کوچه خودتون همان کار رو با کیفیت بالاتر و بدون مرخصی در وقت غیر اداری و با تعرفه ای معقول انجام میدن. پس دوباره برنامه ریزی کن و باز برنامه ریزی کن!