حجت الاسلام والمسلمین پناهیان درباره تاسیس جبهه پایداری پس از شکل گیری جبهه متحد اصولگرایان گفت: اولا شکل گرفتن این جبهه ها امری طبیعی است و حتی اگر آن را افتراق و جدایی بدانیم و بر آن انتقاد هم داشته باشیم، یک امر قهری و طبیعی به نظر می رسد. 
وی در گفت وگو با فارس افزود: برای تبیین این افتراق می خواهم قبل از پرداختن به علل تاریخی این شکل گیری به تبیین تفاوت اصلی بین این دو جریان بپردازم. به تصور بنده گروهی از اصولگرایان معتقدند باید با مدارا و سعه صدر بیشتری به میدان انتخابات رفت، و ضمن پافشاری بر اصول تا آنجا که جا دارد دائره اصولگرایی را گسترده تر کرد که این گروه بیشتر در جبهه متحد گرد هم آمده اند.
عضو قرارگاه عمار ادامه داد: انصافا هیچگاه نمیتوان در میدان سیاست بدون رعایت مصالح قدم برداشت و سعه صدر لازمه سازوکار اداره جامعه است. خصوصا اگر افراد انقلابی و دلسوز بخواهند چنین جریانی را رهبری کنند، کاملا قابل اعتماد خواهد بود.
وی تصریح کرد: گروه دیگر زمانه را نیازمند این مقدار از تحمل و بردباری در برابر برخی از عناصر که دچار خطا و اشتباه شده اند نمی بینند و معتقدند جامعه کشش برخوردهای غیر مصلحتاندیشانه و انقلابی، در حذف هر کسی که به هر مقدار به اصول مقید نبوده است را دارد. که این گروه هم بیشتر در جبهه پایداری سازماندهی شده اند. البته باید این جبهه در مقام عمل بتوانند ثابت کنند چنین ایده ای را تعقیب می کنند و بتوانند در اجرای این ایده در تنظیم فهرست انتخاباتی موفق عمل کنند.
پناهیان در بخش دیگری از این گفت وگو با اشاره به موضوع برخورد با ساکتین فتنه که در ادبیات انتخابات مجلس نهم مطرح است، اظهار داشت: سکوت در مقابل فتنه مورد نفرت همه مردم است. منتها درجات و مراتبی دارد و معقول به تشکیک است.
وی افزود: عملکرد معقول و انقلابی در هر برهه ما را نیازمند به ارزیابی دقیق تر و رعایت تمام جوانب امر می کند که ممکن است نتیجه آن بود که با همه انواع اشتباهات به یک شکل برخورد نکنیم. ولی جدا از مقام نظر که هر سکوتی در مقابل فتنه مطرود است، در مقام عمل باید میزان اشتباهات افراد سنجیده شود و به طول کلی براساس اولویت ها برخورد شود.
البته باید از عملکرد جبهه متحد در حذف برخی اسامی که عدم درک صحیح خود را از ولایتمداری به اثبات رساندهاند تقدیر کرد.
