آینده کودکان بیش فعال
 قبلا اعتقاد بر این بود که با بزرگ شدن این کودکان، مشکل بیش فعالی و کم توجهی در آنها حل می شود. البته این امر در عده بسیار کمی از کودکان مصداق دارد چون حتی اگر بیش فعالی در این کودکان از بین برود، بی توجهی در بزرگسالی هم با آنها ادامه پیدا می کند و منجر به صدمات مختلفی در زندگی فردی و اجتماعی از قبیل بی ثباتی زندگی زناشویی و بی ثباتی شغلی می شود، معمولا یک سوم از کودکان بیش فعال تا سن 12 سالگی بهبود می یابند، اما درمان یک سوم دیگر ممکن است تا سن 20 سالگی نیز طول بکشد. متاسفانه این اختلال گاه تا بزرگسالی همراه فرد است به طوری که او نمی داند دچار این اختلال است و هنگام مراجعه به روانشناس یا روانپزشک معمولا اختلال های دیگری به او نسبت داده می شود.

والدین چه نقشی
 در درمان دارند
1- ابتدا باید مطمئن شوید که فرزندتان واقعاً نشانه های این اختلال را دارد؛ به علاوه تشخیص نهایی توسط متخصص انجام می پذیرد. گاهی والدینی که افرادی بسیار مضطرب و نگران هستند، ممکن است جنب و جوش های طبیعی فرزند را دلیلی بر بیش فعالی بدانند. بنابراین در قدم اول بایستی راجع به تشخیص مطمئن باشیم و به فرزندتان برچسب های نادرست نزنید.
 2- انرژی اضافه این کودکان باید از طریق فعالیت های مثبت، از جمله ورزش کردن، مصرف شود. بهتر است آنها را برای بازی به زمین های بزرگ برد و اجازه داد که به فعالیت های لذتبخش بپردازند. یا این که روزانه برای پیاده روی آنها را از خانه خارج کرد. در منزل نیز بایستی مسئولیت هایی که از لحاظ جسمی کمی بچه ها را خسته می کند، به آنها بسپاریم تا به این وسیله انرژی بیش از حد آنان گرفته شود. البته خوب است گاهی برای انجام این مسئولیت ها جوایزی هم در نظر بگیریم.
 3- به خاطر داشته باشید این کودکان را به هیچ وجه کتک نزنیم؛ زیرا رفتارهای انتقام جویانه از آنها سر خواهد زد. بهتر است با آنان مؤدبانه و با محبت صحبت کنیم. البته در برخورد با سایر کودکان نیز داشتن رفتاری مهرآمیز و عاری از خشونت لازم است.
 4- گروهی از موادغذایی - از جمله کاکائو، شکلات، قهوه، نسکافه، نوشابه های رنگی و تنقلات - باعث تحریک پذیری می شوند و لازم است تا حد امکان از دادن آنها به بچه ها خودداری شود.