نصر عزیزی- سفر آقای دکتر روحانی رئیس جمهور محترم با توجه به نقش بین‌المللی جمهوری اسلامی به‌طور طبیعی در صدر اخبار و توجهات جهان بود. مهم‌ترین ویژگی و حساسیت این توجه جهانی چالشی است که انقلاب اسلامی با ابرقدرتهای دنیا دارد و این چالش تا کنون موجب تغییرات بسیاری در نظم جهانی شده است.
اگرچه بنا نیست در این نوشته به ارزیابی این سفر مهم پرداخته شود، ولی دیدار رئیس جمهور محترم با دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس و به تبع آن سخنرانی بی‌ادبانه و اهانت آمیز و توأم با بی‌احترامی وی در صحن علنی مجمع عمومی سازمان ملل موجی از انزجار و تنفرعمومی را در داخل کشور ایجاد نمود. یادآوری این نکته لازم است هر ساله و به خصوص در سال جاری عموم ملت با دقت و حساسیت بالایی اخبار این نوع سفر‌ها را رصد نموده و می‌نمایند. به همین دلیل اشاره‌ای چند به این رویداد مهم لازم و ضروری است:
۱- نیازی به توضیح نیست که دست خبیث و جنایتکار و مکارانه انگلیس در همه جنایتهای پنج قرن اخیر در کل جهان آشکار بوده و این دولت شریک جرم و جنایت همه قتل‌ها و کشتار‌ها و کودتا‌ها و غارتهای بین‌المللی است. بنابر این پرونده انگلیسی‌ها آنقدر سیاه است که شعار مرگ بر انگلیس مردم ما جلوه‌ای از تجلی نفرت‌بار این سیاهی است.
۲- آقای دکتر روحانی اگر چه در ملاقات با نخست وزیر انگلیس به طرح مواضع حق‌طلبانه نظام ما پرداختند، ولی با‌شناختی که از حیله‌گری و عهدشکنی غربی‌ها داشته‌اند، مناسب بود چارچوب سوژه‌ها و ادبیات مذاکره هر چند بی‌فایده به نحوی انتخاب می‌شد که پیشاپیش پاسخی به لحن بی‌ادبانه وی در صحن علنی باشد و علاوه بر این خط و نشانی از موضع عزت ملت ایران برای خوراک تبلیغاتی رسانه‌های جهان باشد.
لذا درست است که غول رسانه‌ای صهیونیست‌ها هماهنگ و آماده‌باش اقدام می‌نمایند، ولی فرصتهای حضور و گریز فراوانی در این سفر برای تبلیغ مواضع ما در این نوع ملاقات‌ها وجود داشت.
۳- اگر چه نطق رئیس جمهور محترم در صحن علنی از نظر شاکله کلی و حفظ اصول و مواضع و پرداختن به موضوعات اولویت‌دار غالباً جای تقدیر دارد، ضمن اینکه احتمال محدودیت‌های تشریفاتی در بیان نطق‌های سران با تسامح و با ملاحظات زیاد وجود دارد، ولی انتظار این بود جناب دکتر روحانی حتی با ارائه یک یا دو بند در نطق سخنرانی‌اش پاسخ یاوه‌گوئیهای نماینده استعمارگران پیر و فرتوت را می‌داد. آقای روحانی فرد اندیشمندی است که درک می‌کند این موضع بی‌ادبانه خشم ملتی را برانگیخت که بار‌ها چنگال خونین انگلیسی‌ها را بر گلوی شهدایشان مشاهده نمودند و شایسته نبود عکس‌العمل مناسب‌تر اتخاذ شود. ضمن اینکه جای این سئوال باقی خواهد بود که درخواست مذاکره از طرف کامرون و یا آقای روحانی بوده و یا تمایل دو طرف در طراحی‌ها مورد توجه بوده است.
۴- این روز‌ها موضع ذلیلانه برخی از رسانه‌های جریان اصلاح‌طلب با قلم بعضی از نفوذی‌ها درد جانکاه دیگری است که بی‌صبرانه و مشتاقانه سوژه‌های تیتر‌ها و گفتگویشان از سفر آقای روحانی، ذّلت‌پذیری، اشتیاق مزدوری، توهم دوستی گرگ و میش، امیدآفرینی کاذب برای رفع یک شبه مشکلات اقتصادی، وعده‌های پوچ رفع تحریم‌ها، القاء پذیرش شروط دولتهای مستکبر در جریان پرونده هسته‌ای و عادی‌سازی رابطه با آمریکا بوده است.
مواضعی که اثبات می‌نماید باز هم مطبوعات پایگاه دشمن با سوء استفاده از جریان اعتدال فعال هستند و در تدارک و بسترسازی فتنه‌های جدید.
لذا از انگلیسی‌های خبیث هیچ انتظاری نیست ولی از سطح بصیرت و درک عزتمندی مسئولان انتظار فراوان است و از مزدوران قلم‌بدستی که بار‌ها نقش دستمال کاغذی آن‌ها برای سردمداران استکبار جهانی به اثبات رسیده است، باز هم انتظار وجود دارد که به خود آیند و عبرت بگیرند.
