آقای یکی یدونه- اینکه چند سالی است مد شده که آدم انتقادپذیر باشد، خیلی هم خوب! اینکه چند سالی است مد شده که آدم‌ها راحت با هم حرف‌هایشان را بزنند و انتقاداتشان را مطرح کنند هم فرض کنید که خیلی خیلی خوب! از همه مهم‌تر اینکه اساتید ما مدام دستور به رعایت نکات اخلاقی هنگام صحبت‌کردن می‌کنند و افراد را به زبان نرم دعوت می‌کنند تا در صورت انتقاد به طرف، به او بر نخورد هم خوب! آن چه بد می‌نماید، حتی بدتر از اولی و دومی که برایتان گفتم، این است که افراد با هم متفاوت هستند. شما وقتی انتقادی از کسی می‌کنی و او با جان و دل آن را می‌پذیرد، باید حواست باشد که نیست. وقتی انتقاد می‌کنی باید این احتمال را بدهی که طرف مقابل روی حرف حساب می‌کند و بخشی از زندگی‌اش را تغییر داده و افکارش را مشغول حرف شما می‌کند. بعد شما با خیال راحت زندگی می‌کنی و او همچنان در حال بر طرف‌کردن عیب خود است با کلی تألمات روحی! خوب آدم عاقل، حداقل وقتی می‌بینی آن عیب در طرف مقابل برطرف شده، به او بگو که هم خوش حال شود و هم روح و روانش آزاد!