شهیدان باهنر و رجایی با اهدای خون خود انقلاب اسلامی را آبیاری کردند.

این دو شهید والامقام نمونه ای مثال زدنی از ایثار و شجاعت و شهامت هستند. دولتمردانی که هیچگاه خدمت به مردم و اسلام را به منافع شخصی خود ترجیح ندادند.

شهیدان رجایی و باهنر که به گفته خود، رهبری موتلفه اسلامی را در برهه ای از دوره مبارزات بر عهده داشتند، همچون دیگر یاران موتلفه ای خود به دنبال تشکیل جامعه نمونه اسلامی بودند، جامعه ای که در آن معنویت و رفاه و پیشرفت در حد کمال است.

این دو شهید عزیز نمونه دولتمردان شاخص خدمتگزار بودند و آنچنان با خدمتشان در دل مردم درخشیدند که نماد دولتمردان پاک و متعهد، متخصص و ایثارگر جمهوری اسلامی شدند. مقام معظم رهبری شهادت این دو مبارز مجاهد فی سبیل الله را که از سنگر مبارزه در زمان رژیم ستمشاهی می شناختند را درس آموز عنوان نموده و فرمودند «الگوی دو چهره انقلابی مومن و خالص بودند و زندگی و شهادتشان درس آموز بود.»

خدمت و صداقت در رفتار و گفتار این دو دولتمرد صدیق تا جایی بود که منافقین کور دل تاب و تحمل آنها را نداشتند و پس از افتراء و تهمتهای فراوان به ترور متوسل شدند اما خون این شهیدان جامعه اسلامی را هشیارتر و بیدارتر از گذشته کرد.

باهنر و رجایی با عدالت و عشق به ارزشهای اسلامی و تبعیت از رهبری گام بر می داشتند و امروز زمان آزمایش دولتمردان است تا خود را بیازمایند که تا چه اندازه راه رجایی ها و باهنرها را طی کرده اند.
در آنچه پیش رو دارید نگاهی خواهیم داشت به فعالیت های عقیدتی و مبارزاتی شهیدان رجایی و باهنر که در قالب تشکیلات، نهضت انقلاب اسلامی را یاری کردند.

یکی از مهمترین فعالیت های شهید باهنر در ابتدای حضور در تهران، آشنایی با موتلفه بود. شهید باهنر به وسیله شهید بهشتی به تشکیلات هئیت موتلفه وارد شد و در حوزه ها و کانون های آن به آموزش عقیدتی نیروهایی موتلفه پرداخت. شهید باهنر در تعمیق مفاهیم و آموزش های دینی اعضای هیئت موتلفه از مباحث و مطالبی که شهید مطهری تهیه کرده بودند و نیز بحثهایی که خودشان آماده می کردند، بهره برداری و استفاده می کرد.

شهید محمد على رجایى نیز در نیمه دهه 40 اداره موتلفه اسلامی را به عهده گرفت.

در شرایطی که اعضای موتلفه اسلامی پس از اجرای حکم الهی درباره حسنعلی منصور در زندان بودند، شهید رجایی که به تازگی از زندان آزاد شده بود مسیر دوستانش را پی گرفت که تحلیلگران از این اقدام به سازماندهی موتلفه به همراه شهید باهنر یاد می کنند.

خودش در این باره می گوید در سالهایی که دوستان ما در زندان بودند من و آاقای باهنر و آقای فارسی سه نفری یک تیم شدیم و بقایای موتلفه را اداره کردیم. من هم با نام مستعار امیدوار در جلسات شرکت می کردم.

در سالهای پایانی دهه 40 نیز به همراه شهید بهشتی، شهید باهنر، مرحوم هاشمی رفسنجانی و دیگر فعالان نهضت انقلاب اسلامی و اعضای موتلفه اسلامی همچون مرحوم شفیق و نیز حاج ابوالفضل توکلی بینا اقدام به تاسیس بنیاد فرهنگی رفاه کردند تا در زمینه آموزش فرزندان این مرز و بوم قدم برداشته باشند که اقدامی پایه ای و اساسی بود.

و البته مبارزات سیاسی نیز در همین قالب دنبال می شد.

در موسسه رفاه چون یک موسسه فرهنگی، رفاهی و خدماتی و هم چنین انقلابی بارزی بود، شهید باهنر از اول عضو هیئت امنا و هیئت مدیره هم بود و بیشتر کارهای فرهنگی به وی و شهید رجایی سپرده شده بود.

در کارهای جنبی مانند سخنرانیها واردوها و جلسات و کارهای دیگری هم شهید باهنر جزو افراد اساسی بود و در حقیقت باید از شهیدان رجایی و باهنر به عنوان اعضای نیرومند مهم رفاه و به عنوان یکی از موسسین نام برد".

نکته قابل توجه اینکه هر چند شهید باهنر عملاً از موسسین رفاه بود اما بطور رسمی ساواک با در خواست عضویت وی در هیئت موسسین مخالفت کرده بود.

شهید باهنر در دوران ممنوع المنبر بودن، ضمن اشتغال به امر اصلاح کتب درسی، فعالیت های فرهنگی و آموزشی دیگری را با کمک و مساعدت همفکران خود انجام می داد؛از جمله تاسیس دفتر نشر فرهنگ اسلامی. این دفتر موفق شده بود که سالانه میلیون ها نسخه کتب مفید را منتشر کند و در چند ساله آخر پیش از انقلاب و به دنبال تعطیل شدن شرکت انتشار، در واقع محلی بود برای مراجعه کسانی که به دنبال کتب مفید اسلامی بودند. مجموعه ای که به برکت خون این شهید عزیز همچنان فعالیت خود را دنبال می کند.

در این دوران هم چنین شهید باهنر با کمک مرحوم آیت الله موسوی اردبیلی کانون توحید را تاسیس کردند. این مرکز تبدیل به کانون علمی تبلیغی مهمی در تهران شد.

بطور خلاصه اهم فعالیت های فرهنگی ایشان در این دوران عبارت است از:
1- تاسیس دفتر نشر فرهنگ اسلامی
2- تاسیس و راه اندازی مدرسه راهنمایی مفید
3- تاسیس مکتب امیرالمومنین (ع)
4- تاسیس و بنای کانون توحید
5- راه اندازی و تاسیس مدرسه رفاه
با نزدیک شدن به پیروزی انقلاب اسلامی، شهید باهنر با نظر امام خمینی(ره) جزو هسته اولیه شورای انقلاب شد.

وی همچنین در ترکیب موسسان و سپس شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی قرار گرفت و ضمن آنکه در تدوین مرامنامه و اساسنامه آن ایفای نقش کرد، در اداره حزب نیز نقش ایشان بسیار تعیین کننده بود و پس از شهادت شهید بهشتی در فاجعه خونین انفجار دفتر مرکزی حزب در هفتم تیر ماه سال 60، شهید باهنر به دبیر کلی حزب جمهوری اسلامی انتخاب گردید و این مسئولیت را تا زمان پذیرش پست نخست وزیری به عهده داشت.
به دنبال برکناری بنی صدر از مقام ریاست جمهوری و انتخاب شهید رجایی به عنوان ریاست جمهوری، بنا به پیشنهاد شهید رجایی، شهید دکتر باهنر در سال 1360 به عنوان نخست وزیر به مجلس شورای اسلامی معرفی گردید. و مجلس نیز به نخست وزیر و وزرای وی رای اعتماد داد.
شهید رجائى پس از پیروزى انقلاب اسلامى و در سال 1358، مسئولیت وزارت آموزش و پرورش را به عهده گرفت و در زمان وزارت خود موفق به دولتى کردن کلیه مدارس شد.

سپس به عنوان نماینده مردم تهران در مجلس شوراى اسلامى انتخاب گردید و به دنبال تمایل مجلس شوراى اسلامى در تاریخ 18/5/1359 به عنوان اولین نخست وزیر جمهورى اسلامى ایران به مجلس معرفى و با راى قاطع به نخست وزیرى انتخاب شد.

شهید رجائى در این مسئولیت خطیر، على رغم این که به فاصله بسیار کوتاهى با توطئه عظیم استکبار جهانى در ایجاد جنگ تحمیلى از سوى رژیم صدام روبرو شد و همچنین کارشکنى هاى بنى صدر و متحدانش و خرابکاریهاى منافقین و ساواکیها را در پیش رو داشت ، اما توانست به بهترین وجه از عهده انجام وظایف و مسئولیتهاى سنگین خود بر آید.
به دنبال عزل بنى صدر از ریاست جمهورى ، شهید رجائى با راى اکثریت مردم محرومى که شاهد تلاشهاى صادقانه ((این فرزند صدیق ملت و مقلد با وفاى امام ((ره )) بودند به ریاست جمهورى انتخاب شد.

دشمنان قسم خورده انقلاب اسلامى که توان تحمل وجود این مایه امید مستضعفان و عنصر ارزشمند و دلسوز را نداشتند در هشتم شهریور ماه 1360 او را به همراه یار قدیمى اش شهید باهنر در انفجار دفتر نخست وزیرى به شهادت رساندند.