دبیر گروه جامعه
نزدیک شدن به زمان انتخابات همواره با شور و شوق خاصی در کشور همراه است، شور و شوقی که مردم برای دادن رای اعتماد یا پس گرفتن آن به تشکیلات یا فردی خاص که مدتی زمام امور را در دست داشته اند، دارند و اثر آن در رسانه ها مشهود است. اما این شور و شوق گاهی به قدری زیاد می شود که خود نامزدها فراموش می کنند که اصل انتخابات برای چیست، و حتی برخی میدان رقابت را با رینگ بوکس اشتباه می گیرند و به کمتر از «ناک اوت» حریف رضایت نمی دهند! غافل از این که تماشاگران این میدان – که مردم باشند- احساس می کنند که این اعتماد آنان است که در گوشه رینگ مشت می خورد.
«مردم از دعواهاى سیاسى و اختلافات سیاسى و من خوبم و تو بدى خسته اند؛ مردم این چیزها را دوست نمىدارند. در کشور کارهاى زیادى هست که باید انجام بگیرد؛ کارهاى زیادى هم انجام گرفته است. مشکلات فراوانى وجود دارد که باید برطرف شود؛ گره هایى هست که باید باز شود. در کشور باید فساد ریشه کن شود؛ تبعیض نباشد؛ به طبقه ى مستضعف و محروم - بخصوص مستضعفینِ بىدست و پا - به طور ویژه توجه شود؛ این ها وظایف اسلامى ماست؛ وظایفى است که قانون اساسى بر دوش همه ى مسؤولان کشور گذاشته است؛ هیچکس نمى تواند خود را از این کارها برکنار بدارد. دعواهاى لفظى، شعارهاى لفاظىگونه، اسم از مفاهیم مبهم و بىسروته آوردن، مشکل مردم را حل نمى کند؛ مردم احتیاج دارند به اینکه در میدان عمل و کار، با لجن هایى که نمى گذارد این دریاچه ى مصفا طراوت لازم را داشته باشد، مبارزه شود.» این فرمایشات مقام معظم رهبری بهترین توصیف از برخی نامزدهای انتخابات است که برای بدست آوردن رای بیشتر از اعتماد مردم هزینه می کنند، افرادی که به جای بررسی مشکلات و ارائه راه حل های منطقی و عملیاتی به  تخریب دیگران و پرداختن به نقاط ضعف نامزدهای رقیب می پردازند.
علاوه بر این شعارهای پرطمطراق برخی از نامزدها به حدی اغراق آور است که از پیش مشخص است که این وعده ها ناشدنی است و غیر از اینکه توقع مردم را به صورت کاذب بالا ببرد، نتیجه دیگری در برنخواهد داشت، به عنوان نمونه وظیفه یک نماینده مجلس شورای اسلامی طبق قانون مشخص است، حال این که این نماینده برای جذب آرای بیشتر وعده بدهد که در صورت رای آوردن در حوزه انتخابیه خود فرودگاه تاسیس می کند! کاملا مشخص است که به فهم و شعور مخاطبان خود توهین کرده است، رهبر معظم انقلاب اسلامی در این رابطه فرمودهاند: «...وعدههایى که معلوم است نمىتوانند به آنها عمل کنند، به مردم ندهند. آنچه که در چارچوب قانون اساسى است و امکانات مملکت از امکانِ آن حکایت مى کند، آن را به مردم بگویند. بله، به مردم قول بدهند که اگر رأى آوردند، با همه ى قوا و قدرتِ خودشان و با اتّکال به خدا و با اتّکاى به مردم، مدیریت عالى و کلان کشور را در دست مىگیرند و پیش مىبرند؛ «خذها بقوّه»؛ با قوت این مأموریت را به دست بگیرند و پیش بروند و در هیچ جا ضعف نشان ندهند.» (28/2/1380)
 از طرف دیگر برخی نامزدها  پس از رای آوردن همان وعده های ساده و شدنی خود را هم فراموش می کنند و آنچنان به حواشی مشغول می شوند که اصل وظایف خود را از یاد می برند، اقدامی که به غیر از دلسرد کردن مردم نتیجه ای ندارد.   
برخی نامزدها نیز سعی می کنند از آب گل آلود ماهی بگیرند و با دست گذاشتن روی برخی از حساسیت های مردم مثل تورم، بوروکراسی و ... فضای کشور را سیاه و نا بسامان نشان دهند، و یگانه راه نجات مردم را راه یافتن آن فرد یا تشکیلات به مجلس معرفی کنند!  معظم له در این زمینه نیز بیان داشته اند: «نامزدهاى محترمى که تاکنون نام‏نویسى کرده‏اند و مشغول تبلیغات و اظهاراتى هستند... سعى کنند با انصاف عمل کنند. اثبات و نفى‏شان با توجه به حق و صدق باشد. چیزهایى را که انسان می شنود، باور نمی کند که از زبان نامزدها و آن کسانى که دنبال این مسئولیت ها هستند، از روى صدق و صفا خارج شده باشد. گاهى انسان حرف هاى عجیب و نسبت هاى عجیبى می شنود. این حرفها مردم را نگران می کند؛ کسى را هم به گوینده‏ى این حرف ها دلبسته و علاقه‏مند نمیکند! نامزدهاى محترم توجه داشته باشند: اذهان عمومى را تخریب نکنند. این همه نسبت خلاف دادن به این و آن، تخریب کننده‏ى اذهان مردم است؛ واقعیت هم ندارد؛ خلاف واقع هم هست. بنده که از همه‏ى این آقایان اوضاع کشور را بیشتر میدانم و بهتر خبر دارم، میدانم که بسیارى از این مطالبى که بعنوان انتقاد درباره‏ى وضع کشور و وضع اقتصاد و اینها می گویند، خلاف واقع است؛ اشتباه میکنند» (22/2/1388)
سرمایه عظیم اعتماد مردم فهیم  کشور ما به مسئولان در کشور سرمایه ای است که متاسفانه برخی از نامزدها با کوتاه بینی آن را در حد پوسترها یی که برای تبلیغات چاپ می کنند تنزل می دهند و بدون توجه به مصالح ملی آن را هزینه خود می کنند، بدون آنکه متوجه باشند چشم مردم به دهان سیدی است که از خیابان پاستور با تیزبینی خود گویی پشت پرده ها را هم می بیند.