فتنه 1401 از داخل کشور شروع یا مدیریت نشد، از خارج توسط استکبار جهانی، ( آمریکا – انگلیس – فرانسه – صهیونیست ها – سعودی ها، و حمایت و اجرا توسط گروهکهای منافقین – کومله و دمکرات، و سایر عوامل مرتبط با آمریکا طراحی شد برای براندازی نظام جمهوری اسلامی، از طریق کودتای شهری، اغتشاشات، تبلیغات، جنگ ترکیبی، برهم زدن امنیت،تضعیف نهادهای حاکمیتی و ایجاد تردید در بین مردم. طراحی این تجهیز جهان سلطه گر، 2 سال طول کشید و با ارسال اسلحه فراوان و تجهیزات اغتشاشات به داخل کشور، از راه کردستان عراق توسط پ ک ک، و عناصر وابسته به آمریکا در مرز بلوچستان و شبکه سازی از اراذل و اوباش شبیه 28 مرداد 32 و زنان آلوده و فاسد مشابه پری بلنده در کودتای آمریکایی – انگلیسی 28 مرداد و بهره برداری از مشکلات معیشتی مردم. استکبار به قدری از این تجهیزات همه قدرت های خود مطمئن بود که بایدن و مکرون و وزارت خارجه انگلیس و شبکه های رسانه های استعماری، با صراحت حمایت خود و در واقع دخالت خود را از اغتشاشگران ایران اعلام کردند. استکبار هر آنچه از ذهنیت خود و عوامل خود فروخته داشت به اجرا در آورد ولی ظرف کمتر از یک هفته شکست سنگینی خورد. مشخص شد ملت ایران با آنها نیست و مقابل برگشت آمریکا به ایران مقاومت جدی دارد. معلوم شد گروهک ها از منافقین و ضد انقلاب فراری، و عناصر پناهنده به غرب و گروهکهای دیگر، بی پایه تر و بی عرضه تر از آنچه غرب می پنداشت، هستند. دروغ پردازی و شایعه سازی و دلقک بازی های رسانه های استکباری و مزدور به سرعت آشکار شد و ابزار برنامه های طنز و خنده و پوزخند ایرانیان شدند. شبکه سازی در تعدادی از شهرهای ایران که در اغتشاشات چند ده نفره تعداد و توان محدودی را به نمایش گذاشتند، حکایت از ناتوانی آنها داشت.

معلوم شد سازمان منافقین جایگاهی ندارد در حالی که آمریکایی ها خیلی به آنها بها دادند و زن آلوده ای که به شوهرش خیانت کرد و به عنوان همسر مسعود رجوی، چندین سال است بازیگر نمایش رهبری سازمان نفاق را بعهده دارد، به عنوان رئیس جمهور معرفی کردند. اگر در اغتشاش 30 خرداد 1360، تعدادی عناصر فریب خورده و معتقد به سازمان را آمریکا به صحنه آورد این بار نتوانست کسی را بطور اعتقادی به صحنه بیاورد و تنها با پول دلاری، عده ای خود فروخته را به اغتشاش آورد و آنها هم جز چاقوکشی و آدمکشی بیرحمانه، و ناسزا و فحش دادن به مردم، نتوانستند کاری از پیش ببرند. نظام با تدبیر و حوصله عمل کرد و تمام برنامه های توطئه را خنثی نمود.

تبلیغات

مهمترین ابزار این فتنه تبلیغات بود. از جوسازی و سوء استفاده از یک زن جوان کرد که از قبل برای او عناوین دختر محبوب ایران، تصویر گرافیستی، مقاله نویسی، سوء استفاده از قومیت گرایی و تحریک گشت ارشاد تا تاسیس شبکه فعال اینترنشنال سعودی،تهیه محتوای رسانه های گوناگون بی بی سی – سی ان ان – من و تو و غیر اینها، هماهنگی بین آنها توسط اتاق های فکر در استکبار جهانی کار گسترده ای بود. تبلیغ های در سال 1400 زمینه سازی می کرد. تابستان داغ ! ! – آبان قرمز ! ! و امثال آنها که نتوانستند حادثه ای پدید بیاورند. پس از شکست برنامه اغتشاشات، برنامه دروغ سازی و ایجاد فضای ناامیدی، تردید، اخبار دروغین و تخریب مقدسات که در جریان تهاجم به ولایت فقیه و ستون نظام اسلامی، هماهنگی بین نشریه استکباری شارلی ابدو و شعارهای ضد ولایت در ایران، همدستی داخلی ها با استعمارگران غربی را آشکار کرد. این طرح هم به شکست رسید، همانطور که ترور و تخریب به شکست انجامید لکن یک برنامه دیگر آشکار شد و آن موضوع « اعتراض » بود.

اعتراض

اعتراض یک امر طبیعی است و یک حق است اگر طبق موازین و مبانی انجام گیرد. اعتراض قواعد و ضوابط خود را دارد. در این سالها همه نوع اعتراض را داشته ایم از نشریات، تا مواضع افراد و چهره ها تا صحن مجلس و شوراها تا میزگردها و نشست های مطبوعاتی و خبری تا تجمع های جلوی مجلس یا قوه قضائیه یا.... اما اعتراض غیر از اغتشاش و قانون شکنی است. اغتشاشگر، یعنی آن که امنیت عمومی و مردمی را بهم می زند و آشفتگی ایجاد می کند. همه قبول دارند که اعتراض نهفته در اغتشاش، اعتراض نیست طغیان و سرکشی است. قانون شکنی به هر شکلی باشد و هر عنوانی که بر آن بگذارند جرم است و در شرع قانون شکنی، گناه و عصیان است و اعتراض محسوب نمی شود.

توطئه اعتراض

اما گاه توطئه براندازی، یا قانون شکنی یا ارتکاب گناه و جرم را با پوشش اعتراض انجام می دهند. این از اغتشاش بدتر و زشت تر است زیرا فریب و توطئه و حیله گری در آن است. در فتنه 1401، از همان آغاز شکست فتنه، عنوانی مطرح شد بنام اعتراض. اغتشاشات فتنه را تقسیم کردند به اعتراض که آن را ادامه دادند و اغتشاش که همین تقسیم کنندگان فتنه، از آنها و عوامل آنها حمایت های گوناگون کردند و می کنند. استکبار و رسانه هایش از این اعتراض و معترضین حمایت جدی کردند و آن را ادامه می دهند.

تحلیلگران تحلیل های متفاوت دارند:

1 – برخی آن را اعتراض واقعی مردم به گرانی ها و مشکلات معیشتی تحلیل می کنند و نارضایتی از تورم و مشکلات اقتصادی را عامل اصلی اعتراضات می دانند.

2 – بعضی آن را اعتراض مردمی نمی دانند اعتراض کسانی می دانند که به دلایل مختلف سیاسی، عقیدتی و حتی غربزدگی، دچار نابسامانی روحی و تحلیلی هستند.

3 – عده ای از تحلیلگران آن را، اعتراض مخالفان دولت، و عناصر مسئله دار می دانند.

4 – جمعی هم این اعتراض را امتداد فتنه 1401 می دانند که همراه با فتنه براندازی و اغتشاشات، آن را برای توجیه فتنه گران و اغتشاشگران و عناصر همراه و حامیان لیبرال فتنه مذکور توسط استکبار و طراحان فتنه 1401 می دانند.

واقعیت اینست که اعتراض در همه زمینه های بالا وجود دارد لذا رفتار هر یک اقتضاء خود را دارد.

1 – درباره مردم معترض به مشکلات اقتصادی، دولت باید سعی کند با تغییر مدیران نابلد و کم توان، و بکارگیری چهره های متخصص و تجربه آموخته و مردمی، رضایت مردم را جلب نماید.

این نوع اعتراض هرگز در خدمت فتنه و بیگانگان عمل نکرده و نخواهد کرد.

2 – در این بخش اعتراض ها دارای اثر نیستند.

3 – در بخش مخالفان دولت، پاسخگویی متین و اقناعی برای مخاطبان، راهگشاست.

درباره اعتراض – امتداد فتنه

در این مورد مرحله اول کار تبینی برای مردم است که در جهاد تبیینی دولت و مسئولان ذیربط و همه یاران نظام و انقلاب، باید کار تبیینی و اقناعی داشته باشند تا ساده اندیشانی که تحت تاثیر قرار بگیرند از فتنه گران و امتداد آنها جدا شوند.

در مرحله دوم، شناسایی عناصر حامی فتنه 1401 و فتنه گران و همدستان آنها در هر جا و جایگاهی که هستند و چاره و تدبیر آنها، بنحوی که استکبار جهانی دچار نا امیدی و مایوس شوند.

اعتراض اگر بنزین به آتش فتنه و فتنه گران بریزد همدستی با بیگانگان و دشمنان اسلام و ایران است.