یک جمله از ابوعلی سینا به خوبی رابطه سلامت و تغذیه را مشخص می‌سازد: عذای شما دوای شما است و دوای شما غذای شما است. مقوله مهمی که به دنبال صنعتی شدن جوامع و به دنبال آن صنعتی شدن تولید محصولات کشاورزی و دامپروری در یک قرن اخیر به شدت دستخوش تغییرات نامطلوبی شده است، استفاده از سموم و کودهای شیمیایی در جهت تولید بیشتر و سریع‌تر محصولات گیاهی و به کار گرفتن انواع آنتی بیوتیک‌ها در تولیدات دامی، افزودن مواد نگهدارنده و افزودنی‌ها در تمام محصولات بسته بندی شده، استفاده از مواد ناسالم در صنایع بسته بندی مواد غذایی، فرایندهای نامطلوبی است که سلامت انسان کنونی را به شدت تهدید می‌کند. ارتباط معنی دار موارد یاد شده با انواع بیماری‌های مزمن و صعب العلاج از جمله سرطان‌ها و اختلالات متابولیسمی و اختلالات جنسی و ناباروری در پژوهشهای بزرگ و متعددی در سراسر دنیا به اثبات رسیده، از این منظر داشتن تغذیه کاملاً سالم از نظر میکروبی و شیمیایی شاهراه اصلی بازگرداندن سلامت به جوامع بشری و محیط زیست است. در واقع بشر امروز که از چاله آلودگی‌های میکروبی به چاه آلودگی‌های شیمیایی افتاده است که این بار انسان با اپیدمی و پاندمی آبله، طاعون و … به یکباره از بین نمی‌رود، بلکه در سنین بسیار پایین دچار بیماری‌های مزمن می‌شود که کیفیت سلامت جسمی و روانی انسان را پایین آورده و انسان را در واقع دچار مرگ تدریجی کسالت آوری می‌کند. آب سالم بدون آلودگی‌های شیمیایی و مواد ضدعفونی کننده از جمله کلر، سولفات آلومینیوم، نیترات و …، نمک سالم و کامل و روغن سالم که در پیشینه درخشان تغذیه ایرانی امتحان خود را در سلامت بخشی به بدن انسان در طی سالهای متمادی به خوبی پس داده است، سه رکن اصلی غذای سالم است که در پزشکی ایرانی به مثلث الکیان شهرت دارد. پرهیز کامل از غذاهای صنعتی و فرآوری شده و روی آوردن به غذاهای طبیعی راهکار درمانی بسیار موفق در درمان بسیاری از بیماری‌های جسمی و روحی می‌باشد. مواد افزودنی و نگهدارنده‌ها را با این عبارت قید می‌کنند:

«در مقادیر مجاز» به یاد داشته باشید وقتی این مقادیر مجاز از صبح تا شب به همراه انواع مواد کارخانه‌ای وارد بدن می‌شود در طی روز دوز تجمعی آن قطعاً به مقدار غیر مجاز و بیماری زا می‌رسد. استفاده از آب و مواد غذایی که بدون هیچ گونه مواد سمی، کودهای شیمیایی، افزودنی‌ها و نگهدارنده‌ها به دست آمده است کلید طلایی گنجینه سلامت جسمی و نشاط روحی انسان است، اما یک نکته باریک‌تر از مو اینجا است! غذای ارگانیک یا طبیعی؟ غذای ارگانیک در واقع‌‌‌ همان غذای سالم و طبیعی نیست. در تهیه مواد ارگانیک تا حد امکان از روش‌های شیمیایی و هورمونی معمول در تولید صنعتی استفاده نمی‌شود و به جای آن از روش‌ها و موادی که ظاهراً منشاء طبیعی دارند استفاده می‌شود ولی در پروسه فراوری این مواد نیز دستکاری‌های آزمایشگاهی صورت می‌پذیرد که کاملاً مزه و خواص ماده غذایی را کم و غیر طبیعی می‌کند و چون به تازگی مطالعات روی آن شروع شده است آثار نا‌مطلوب آن اثبات نشده است، در حالی که غذای طبیعی، غذایی است که در فرایند تولید آن هیچ گونه مداخله غیر طبیعی و شیمیایی صورت نگیرد. تولید این محصولات اگر چه طولانی‌تر و پر هزینه‌تر به نظر می‌رسد ولی در برایند کلی که سلامت جامعه را تامین می‌کند باعث صرفه جویی‌های کلان در حوزه سلامت خواهد شد. روش پخت و پز غذا نیز از ارکان مهم تغذیه سالم است. پرهیز از زودپز کردن، سرخ کردن در روغن‌های صنعتی و عدم استفاده از ماکروویو ضروری است و استفاده از روش‌های پخت آرام بهترین روش در حفظ سلامت غذا می‌باشد. مضرات ظروف تفلونی، پلاستیکی و آلومینیومی امروزه به روشنی به اثبات رسیده است. پخت و پز در ظروف برنجی، مسی، سنگی و چدنی نه تنها هیچ ترکیب و یون مضری وارد غذا نمی‌کند، بلکه ریز مغذی‌هایی مثل آهن، مس، روی را به ارزش غذایی آن می‌افزاید و ما را از مکمل‌های غذایی مولکولی غذایی بی‌نیاز می‌کند.