کمی که با دقت‌تر به محیط اطراف خود بنگرید، عده‌ای از این عزیزان را در صنف راننده‌های محترم شرکت واحد اتوبوسرانی می‌توانید بیابید! تصورش را بکنید که در یک خیابان بسیار شلوغ که فقط دو خط برای عبور ماشین و یک خط مخالف برای عبور اتو بوس وجود دارد، به راحتی این خیابان بند می‌آید. خوب شما جای آن‌ها! فامیل تون، هر چقدر هم دور، و نه به اندازه فامیل دور، از روبرو داره می‌آد و شما چند روزی هست که او را ندیدی! نه جون من؟! ایست نمی‌کنی برای صله رحم؟ نمی‌پرسی چرا خانمت با خانم من بد صحبت کرده؟ یا پریشب بهرام داشته آشپزی می‌کرده، آب جوش ریخته رو دست و بالش؟ نمی‌گی؟ معلومه که می‌گی! اصلا هم مهم نیست که چند تا ماشین و چند دقیقه پشت شما منتظر میمونن تا حرکت کنی! اون خط مخالف هم هر چند تا اتوبوس منتظرن خوب رفقامونن دیگه، به جایی که بر نمی‌خوره! آخ این قدر دوست داشتم اعتماد به نفس بعضی از این راننده‌ها رو من هم می‌داشتم!