این در حالی است که سرپرستی فدراسیون‌ها یک مقررات و ضوابطی دارد. معمولاً اساسنامه کمیته بین‌المللی المپیک در مورد فدراسیون‌ها برای آنکه دست مسئولان را باز بگذارد و در صورتی که رؤسای فدراسیون‌ها به هر دلیلی نتوانند به کار ادامه دهند، کسان دیگری در زمان محدودی تا تشکیل مجمع رشته امور را در دست بگیرند اجازه استفاده از سرپرست را داده‌اند. در واقع این سرپرست موقت وظیفه دارد که طی 6 ماه (تأکید می‌کنیم حداکثر 6 ماه) شرایط را برای تشکیل مجمع انتخاباتی فراهم کند تا رئیس جدید برگزیده شود.
اما متأسفانه این روزها شاهدیم که 14 فدراسیون ورزشی با سرپرستان موقت اداره می‌شوند و این بلاتکلیفی تأثیر منفی و نامطلوبی بر ورزش کشورمان گذاشته است زیرا زیرمجموعه فدراسیون‌ها شامل: معاونین، دبیرفدراسیون، مربیان و ملی‌پوشان از این سردرگمی رنج می‌برند.
ما معتقدیم عملکرد ورزش کشورمان در سال‌های آتی به‌ویژه در رشته‌های مدال‌آور مستلزم یک مدیریت با ثبات است. همان‌طور که اگر در آستانه المپیک لندن برخی فدراسیون‌های ورزشی به حاشیه کشانده نمی‌شد، ورزشکاران آن فدراسیون‌ها می‌توانستند نتایج بهتری را رقم بزنند.
مدت‌هاست عده‌ای این سؤال را مطرح می‌کنند که آیا استفاده از سرپرستان موقت در رأس امور فدراسیون‌ها ربطی به انتخابات ریاست کمیته ملی المپیک دارد یا نه؟
پرسشی که تاکنون جواب قانع‌کننده‌ای برای آن پیدا نشده است. متأسفانه آقایان مشکلی از این بابت نداشته و تنها به فکر آینده شغلی خود هستند که ظاهراً با 14 سرپرست بهتر از 14 رئیس ثابت و مستقل(!) اداره می‌شوند. به هرروی این یک هشدار جدی است که اگر مسائل مذکور وانتخابات مجمع فدراسیون‌ها همین‌طور ادامه داشته و به آینده موکول شود، می‌تواند تبعات ناخوشایندی برای ورزش کشورمان دربر داشته باشد.
