فوتبال ایران مثل تمام دنیا با معضل داوری روبه‌روست و به نظر می‌رسد تا زمانی که فوتبال وجود داشته باشد و داوری آن را هم داوران ناآگاه و آموزش ندیده انجام بدهند، لاجرم با این مشکل مواجه خواهیم بود؛ اما تعطیلات بیش ازحد از آن اتفاقات ناخوشایندی است که شاید بشود با مدیریت بهتر زمان و برنامه‌ریزی دقیق‌تر از آن کاست!
تعداد مربیانی که به این امر اعتراض دارند روز به روز بیشتر می‌شود! همین چند روز پیش بود که فراز کمالوند سرمربی گسترش فولاد تبریز به شدت به این روند اعتراض کرد و به درستی مدعی شد که ریشه مصدومیت‌های مکرری که در فوتبال ما رخ می‌دهد، تعطیلی‌های بلندمدت میان لیگ و اجبار تیم‌ها به انجام بدنسازی چند باره و مکرر است!
در ابتدای هفته دهم هم این علی دایی بود که تعطیلات را «سم لیگ» نامید و پیش از آن هم مظلومی، برانکو، فرکی، ویسی و... هم اعتراضات خود را به زبان آورده بودند.
اعتراض به تعطیلی‌های مکرر، به معنای بی‌اعتنایی به تیم ملی و برنامه‌های آن نیست؛ چون اصولا یکی از اهداف اصلی برگزاری لیگ داشتن تیم ملی موفق و غرورآفرین در عرصه بین‌المللی است؛ اما تیم ملی و متولیان آن هم باید به لیگ توجه بیشتری بکنند. لیگ همان شاخه‌ای است که تیم ملی روی آن نشسته است و اگر کسی بر سر شاخ باشد و بن ببرد، باید در عقلش شک کرد! مسئولان تیم ملی باید بدانند که با اعمال تعطیلات بیش از حد، به دست خودشان بازیکنان را فرسوده می‌کنند و مسلما ملی‌پوشانی که علاوه بر اردوهای باشگاهی باید بدنسازی ملی را هم تحمل کنند، بیش از سایرین در معرض خستگی، مصدومیت و بی‌انگیزگی قرار دارند. جا دارد که کمی هوشمندانه‌تر عمل کنیم!
