توهین ها با استراتژی دقیق دشمن در سطوح کلان معین شده و هر کدام در زمانی مشخص و با نیت و هدفی خاص صورت می گیرد. یک زمان آوازه خوان ایرانی خارج نشین به امام علی النقی علیه السلام اهانت می‌کند، زمانی دیگر کشیش دیوانه را به قرآن سوزی وا می دارند، در برهه ای نویسنده مزدور آذربایجانی اهانت می کند، نظامیان آمریکا در افغانستان و گوانتانامو به قرآن بی احترامی
می کنند، به مساجد و اماکن مقدس شیعیان در بحرین و سوریه اهانت و هتک صورت می گیرد و...
اما به راستی وظیفه ما در این رابطه چیست و تاکنون چقدر به آن عمل کرده ایم؟
رهبر معظم انقلاب در این رابطه می فرمایند:
« مهم آن است که چهره بى‌پیرایه اسلام، دیده و شناخته شود. دشمنان در طول چند قرن و دوستان نادان و غافل در زمانى درازتر، چهره نورانى اسلام را زشت کرده و به غرض یا به سلایق جاهلانه، به آن افزوده یا از آن کاسته‌اند. امروز هم اگر چه
کژفهمی ها و سود طلبیها از سوى خودیها در کار تیره کردن تصویر اسلام است، ولى حقّاً تبلیغات دشمنان در این باره بسى بیش از آن است و آنان از راههاى ظریف و موذیانه به این کار مشغولند... برادرانِ مسلمان! بر این اساس، کار بزرگ ما شناسایى اسلام و شناساندن آن و نیز آشنایى بیشتر با یکدیگر است.» (بیانات در آغاز اجلاس سران کنفرانس اسلامی-18/9/1376)
دشمن غربی در توهین ها چندین هدف کوچک و بزرگ را دنبال می کند. یکی از اهداف اولیه این است که با تبلیغات وسیع رسانه ای چهره مسلمانان را مخدوش و آنان را مخالف آزادی بیان معرفی نمایند. هرچند که توهین های بسیار کمتر از این در کشور خودشان و به خطوط قرمز آنها دارای جرمی سنگین خواهد بود!
هدف دیگر انداختن مسلمانان در یک دور باطل و مشغول نمودن آنان به خود است. آنها می خواهند ما نیز به توهین بپردازیم تا در این صورت بهانه و مستمسک برای توهین بعدی و شدیدتر آنها مهیا شود و بعد این ماجرا ادامه یابد تا به تدریج از توهین به مقدسات قبح زدایی گردد و این امر عادی جلوه کند. کلام نورانی امیر مؤمنان در این رابطه تکلیف ما را مشخص نموده است. حضرت خطاب به کسانی که می خواستند توهین لشکریان معاویه را با توهین پاسخ گویند فرمود:
«خوش ندارم که شما بدزبان و دشنام گویان باشید. اگر عملکرد دشمن و چگونگی شرایطشان را منطقی توصیف کنید ویادآور شوید، گفتارتان به صواب نزدیکتر است، و خود از توجیهیرساتر بهرهمنداید.» (نهج البلاغه خطبه 206)
ضمن اینکه شعله ور کنندگان این آتش خود به هیچ دینی پایبند نیستند لذا حتی از تفرقه و درگیری بین اسلام و مسیحیت خشنود می گردند و این نیز جزء اهدافشان به شمار می رود.
غرب در این برنامه ها می کوشد اسلام را دین تروریستی و تروریست پرور، خشونت طلب، مخالف آزادی، استبداد خواه و بی منطق معرفی کند تا در سایه این اتهامات ناحق به اهداف شوم خود دست یابد، در حالی که همین توهین ها و اهانت های
بی شرمانه و غیر انسانی دلیل بر بی منطقی گویندگان آن و خشونت طلبی های آنان است.
حفظ وحدت، آشنایی عمیق با فرهنگ اسلامی خود، زدودن خرافات از چهره دین و استفاده از ابزارهای گوناگون برای معرفی دین اسلام از راهکارهای مهم دفاع در برابر هجوم دشمنان به شمار می آید.البته سرمنشأ همه این اهداف جلوگیری از نفوذ و گسترش اسلام در دنیاست. غربی ها به این نکته واقفند که با راهکارهای نظامی شاید بتوانند برخی کشورهای اسلامی را در ظاهر مغلوب کنند ولی فرهنگ اسلام ناب روز به روز در حال گسترش در کشورهای مختلف دنیاست. لذا تنها راه چاره تخریب وجهه دین اسلام و مقدسات با تبلیغات رسانه ای قوی است. البته قرآن کریم پاسخ آنها را با کوبندگی داده است:«آنها مىخواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند ولى خدا جز این نمىخواهد که نور خود را کامل کند، هر چند کافران ناخشنود باشند.» (سوره توبه، آیه 32)
در برابر این حرکات برنامه ریزی شده دشمن باید به دقت و احتیاط کامل عمل کرد تا مبادا ناخواسته در پازل دشمن قدم برداریم و به نام مبارزه آنها را به اهدافشان برسانیم. این دشمنی ها باید موجب وحدت بیش از پیش مسلمانان شود هرچند که گاهی خلاف این امر را شاهد هستیم!
از طرفی باید اولاً خود مسلمانها با فرهنگ و سیره و روش اهل بیت علیهم السلام بیش از هر زمان دیگری آشنا شوند. بعد هم در برابر هجمه تبلیغاتی دشمن که ابزارهای قدرتمند رسانه ای را در اختیار دارد با کار متقابل فکری و رسانه ای ایستاد. برای نمونه وقتی شخصیت امام هادی (ع) مورد اهانت قرار گرفت اولاً در مورد سیره امام همام و ثانیاً سیره همه اهل بیت علیهم السلام مطالعات خود را بیشتر نماییم. این دقیقاً همان چیزی است که دشمن به دنبال آن نیست و اتفاقاً ما نیز کمتر به آن عمل کرده ایم! به راستی این کینه توزی ها چقدر موجب شد تا ما تاریخ و سیره پیامبر و معصومین را مورد مداقّه و مطالعه قرار دهیم؟
رهبر معظم انقلاب: «این باید ما مسلمانها را بیدار کند؛ بفهمیم که در وجود پیامبر، در شخصیت پیامبر، در خاطرات زندگى پیامبر، در هجرت پیغمبر، در جهاد پیغمبر، در سیره پیغمبر، در درسهاى قولى و عملى پیغمبر، چه گنجینه عظیمى براى مسلمانها نهفته است. ما از این گنجینه اگر استفاده کنیم، امت اسلامى به آنچنان موقعیتى خواهد رسید که نتوانند دیگر به او زور بگویند؛ نتوانند او را زیر فشار قرار بدهند؛ نتوانند او را تهدید کنند؛ این درس است براى ما.» (بیانات در سالروز میلاد پیامبر اعظم صلی الله علی و اله وسلم-22/12/86 )
و کلام پایانی اینکه اولیای الهی در راه حق و احیاء ارزش ها از سرزنش هیچ سرزنشگری هراس نخواهند داشت و ذره ای از صراط هدایت عقب نشینی نمی کنند که:
«اى کسانى که ایمان آوردهاید! هر کس از شما که از دین خود برگردد (به خدا ضررى نمىزند، چون) خداوند در آینده قومى را خواهد آورد که آنان را دوست دارد و آنان نیز خدا را دوست دارند. آنان نسبت به مؤمنان نرم و فروتن و در برابر کافران سرسخت و قاطعند، در راه خدا جهاد مىکنند و از ملامت هیچ ملامتکنندهاى نمىهراسند. این فضل خداست که به هر که بخواهد (و شایسته ببیند) مىدهد و خداوند وسعت بخش بسیار داناست. (سوره المائده، آیه 54)
