بشر را چه می‌شود، اینک که المپیک صلح فوتبال برپاست و میلیون‌ها چشم به دنبال این است تا در گوشه‌ای از جهان ببیند که توپ گردی وارد دروازه‌ای می‌شود، چرا چشم جهانیان را به سوی این همه جنایت و قساوت که هم اینک در لبنان، غزه و عراق و سوریه در حال انجام است نمی‌برند تا ببینند در المپیک جنگ چگونه توپ‌ها و تفنگ‌ها به سمت قلب‌های مردم نشانه رفته و خون می‌ریزند. اما اینک عرصه رسوایی کامل مدعیان حقوق بشر است، آنان که این همه جنایت را می‌بینند و دم بر نمی‌آورند.
محمد حسین آلاله- نظام استکباری و استعماری که فرمان جهان را در دست خود می‌پندارد، به نام جامعه جهانی هر از چند مدتی بی‌هیچ دلیل و منطقی و تنها به نام حفظ امنیت و منافع ملی خود و یا به بهانه دفاع از حقوق دروغین بشر، مرزهای کشور‌ها را در می‌نوردد، آنجا را اشغال نموده و مردان و زنان و کودکان بی گناه آنان را کشته و سرمایه‌هایشان را به یغما و تاراج می‌برد و ارمغان این یورش‌ها و شبیخون‌ها تاکنون جز نفرت ملت‌ها و ایجاد ناامنی و رشد تروریسم چیز دیگری نبوده است. یک روز در سرزمین میانمار دسته‌ای با مسلک بودایی، عده‌ای از مسلمانان را به جرم واهی نداشتن حق سرزمینی، به شکل فردی و خانوادگی و با روش‌های عصر حجری کشتار نمودند. گروهی دیگر با اندیشه‌های سلطه جویانه صهیونیستی بیش از نیم قرن است که جهان را به سخره گرفته، سرزمینی را با حیله و نیرنگ از مسلمانان گرفته و با مظلوم نمایی افسانه هولوکاست هیتلری خودشان، در فلسطین اشغالی و غزه و لبنان، هولوکاست می‌آفرینند و ددمنشانه و با قساوت از زمین و هوا، مردان و زنان و کودکان بی گناه را می‌کشند. چه بسیار انسان هایی که در این عصر و زمانه با بمباران هسته‌ای و بمب‌های شیمیایی آمریکایی‌ها و بعثی‌های عراقی جان باختند، چه بسیار انسان هایی که توسط گروهی منافق و تحت حمایت همین دولت‌های غربی ترور شدند و اینک گروهی دیگر آمده‌اند تا جاهلیت بشر را در این عصر کامل کنند، گروهی غافل و جاهل به نام داعش که با اندیشه‌های افراطی مرزهای کشورهای اسلامی را گشوده و بی‌هیچ منطقی ادعای خلافت اسلامی دارند، که نه تنها با وحشیگری و بربریت به کشتار انسان های بیگناه می‌پردازند که روی تاریخ را نیز سیاه کرده و اسلام عزیز را بد جلوه می‌دهند که البته این هم توطئه پنهان و پیچیده دیگری از استعمار و استکبار جهانی است. با این همه سازمان بین الملل و حقوقی چرا و چگونه در این عصر اینگونه بشر خون همنوع خود را می‌ریزد؟ چرا صدایی از این همه سازمان که خود را منادی حقوق بشر می‌دانند بلند نمی‌شود؟ چرا شورای امنیت که به دروغ می‌گوید برای امنیت جهان برنامه می‌ریزد هیچ طرح و برنامه‌ای برای امنیت امروز جهان و در مواجهه با این گستاخی‌ها ندارد و البته این شورا فقط علیه ملت‌هایی که برای استقلال و آزادی خود از بند استعمارگران فریاد می‌کشند قطعنامه تحریم می‌نویسد؟ بشر را چه می‌شود، اینک که المپیک صلح فوتبال برپاست و میلیون‌ها چشم به دنبال این است تا در گوشه‌ای از جهان ببیند که توپ گردی وارد دروازه‌ای می‌شود، چرا چشم جهانیان را به سوی این همه جنایت و قساوت که هم اینک در لبنان، غزه و عراق و سوریه در حال انجام است نمی‌برند تا ببینند در المپیک جنگ چگونه توپ‌ها و تفنگ‌ها به سمت قلب‌های مردم نشانه رفته و خون می‌ریزند. اما اینک عرصه رسوایی کامل مدعیان حقوق بشر است، آنان که این همه جنایت را می‌بینند و دم بر نمی‌آورند.
*قائم مقام دبیر حزب موتلفه اسلامی خوزستان