۱- به جرئت می‌توان گفت تیم کشتی فرنگی ایران بهترین شرایط اردویی را قبل از جام جهانی تجربه کرده بود. ۶ مرحله اردویی و امکانات مناسبی که فدراسیون مهیا کرده بود بهانه‌ای برای ناکامی و دوپله سقوط ایران باقی نگذاشت.
۲- بر خلاف ادعای کادر فنی تیم ملی کشتی فرنگی کشورمان، دوستان هیچ برنامه‌ای برای آینده‌نگری و پشتوانه‌سازی در جام جهانی ۲۰۱۵ نداشتند. به عبارت بهتر پس از خودداری ستاره‌های سر‌شناس کشتی فرنگی از شرکت در این رقابت‌ها، مربیان تیم ملی چاره‌ای جز استفاده از برخی جوانان پیدا نکردند و مصاحبه‌های آقایان پس از پایان جام جهانی نیز چندان منطقی نبود. پرسش اصلی این است؛ اگر دوستان قصد جوانگرایی داشتند چرا قبل از شروع رقابت‌ها این مسئله را رسانه‌ای نکردند؟
۳- اختلاف میان اعضای کادر فنی تیم کشتی فرنگی نیز بسیار مشهود است. هیچ یک از این دوستان دیگری را قبول نداشته و ناهماهنگی نزد آنان موج می‌زند. این نکته را یادآور شدیم تا «رسول خادم» که خودش خاک خورده ورزش و اسطوره کشتی است بداند و بخواند که با این کادر و کشمکش‌های کشتی فرنگی از هدف خود دور و دور‌تر خواهد شد.
۴- آذربایجان و روسیه با نفرات اصلی روی تشک آمدند در حالی که ستاره‌های کشتی فرنگی ایران ترجیح دادند پنجه در پنجه رقبا نیندازند. حمید سوریان، امید نوروزی، سعید عبدولی و قاسم رضایی غیبت کردند تا نفرات جایگزین آنان یکی پس از دیگری مغلوب حریفان شوند و نگرانی‌ها برای آینده این رشته مدال‌آور افزایش یابد. جالب آنکه فدراسیون و کادر فنی فرنگی هم واکنش خاصی به این مسئله نشان نداد تا بازیکن سالاری در کشتی هم به وضوح دیده شود!
موارد ۵، ۶، ۷ و... را هم می‌توان برشمرد، اما سخن کوتاه کرده و به دور از غرض‌ورزی هشدار می‌دهم زنگ خطر برای کشتی فرنگی ایران به صدا درآمده است و امیدواریم «رسول خادم» صدای آن را شنیده باشد!
