قبول داریم که ایراداتی وجود دارد اما سال پیش، سال پیش‌تر قبل از آن هم همین مشکلات بود؟
«رسول خادم» ایراد دارد. حجت‌اله خطیب چی؟ حجت اله خطیب مدیریت بلد نبود «محمدرضا یزدانی خرم» را چه می‌گویید؟ آخر این چه آشی است که هر از گاهی «محمد بنا» برای کشتی فرنگی ما می‌پزد و در نهایت هم چیز به درد بخوری از آن در نمی‌آید!
اصلاً معلوم نشد چرا «رسول خادم» این مربی موفق را برگرداند و چرا باعث دوری دوباره‌اش شد؟ در حالی که کشتی فرنگی به شدت نیازمند او است.
برخی منابع آگاه و مطلع می‌گویند از ابتدا هم رئیس فدراسیون کشتی موافق بازگشت «محمد بنا» به تیم ملی کشتی فرنگی نبود و صرفاً با توصیه «دکتر گودرزی» و برای اعتلای مجدد این رشته مدال‌آور راضی به این اتفاق شد، هر چند بلافاصله با گماردن «حسن بابک» به عنوان مدیر فنی تیم ملی کشتی فرنگی یک آقا بالاسر بالای سر سرمربی تیم ملی فرنگی گذاشت! در حالی که همگان می‌دانند حسن بابک اختلافی دیرینه با محمد بنا دارد!
یادش بخیر! خیلی دور نیست اما همان روز‌ها انتقاداتی در باب این فعل و انفعال و استفاده از «حسن بابک» مطرح شد که با واکنش تند فدراسیون کشتی روبرو شد که آب از آب تکان نمی‌خورد و مشکلی به وجود نمی‌آید!
«حسن بابک» که سالهایی از عمر مربیگری خود را به دلیل حضور موفق «محمد بنا» دور از کشتی مانده بود، آمد و با نزدیک شدن به «رسول خادم» اتفاقاتی را رقم زد که چندان باب میل «محمد بنا» نبود.
اصرار «خادم» و «بابک» برای برگزاری مسابقات انتخابی از یک طرف و بی‌اعتمادی «محمد بنا» به این امر آتش اختلافات را چند برابر کرد. شاید در این یک مورد حق با سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی بود که سال‌ها با شیوه انتصابی و به روش خود بیشترین مدال‌ها را برای ایران درو کرده بود اما کو گوش شنوا!
از سوی دیگر تنها گذاشتن تیم ملی کشتی فرنگی در مسابقات قهرمانی آسیا در قزاقستان و بازگشت زود هنگام «علیرضا حیدری» و« رسول خادم» به نوعی این مسئله را در ذهن فرنگی کاران تداعی کرد که تبعیض میان آزاد و فرنگی کماکان وجود دارد.
بالاخره همه این اتفاقات دست به دست هم داد تا چنان بلایی بر سر حرمت، صداقت و تعهد به دو بنده تیم ملی آن هم در آستانه مسابقات جام جهانی کشتی فرنگی (۲۰۱۴ تهران) بیاید که امروز هزار متخصص دلسوز هم نتوانسته علاجی برای آن پیدا کنند. به هر روی ماجرای تلخ ترک اردوی تیم ملی و اعتصاب فرنگی کاران یکی دو تا مقصر ندارد و آشی است که دوستان به کمک هم پخته‌اند و ما هم چاره‌ای جز نوشتن نداریم!
