امید توکلی
«یوری شاهمرادف» مربی افسانه ای کشتی روسیه و شوروی سابق می گوید: «کشتی بعضی ها را دوست دارد و برخی دیگر را ندارد!»
این جمله شاهمرادف یک جورهایی به «غلام محمدی» سرمربی سابق تیم ملی کشتی آزاد کشورمان نیز ارتباط پیدا می کند. همه ما غلام محمدی را از همان سال های اول حضورش در کشتی می شناسیم. سالهایی که مدال طلای جوانان جهان را به دست آورد و همه را به یافتن جانشین شایسته مجید ترکان امیدوار کرد. او در همان سال اول حضور در تیم ملی بزرگسالان نیز همه را از دم تیغ گذراند و در فینال مسابقات جهانی کشتی آزاد تا می توانست به پر و پای والنتین یوردانف نابغه کشتی بلغارستان و دنیا پیچید و با حداقل اختلاف به مدال نقره جهان رسید و...
غلام محمدی چندین و چند مدال دیگر در مسابقات جهانی کسب و بالاخره از دنیای کشتی خداحافظی کرد اما این پایان راه نبود.
در حالی که کشتی آزاد در کشورمان سیر نزولی را طی می کرد و در المپیک پکن با یک مدال ناقابل(!) برنز به کار خود پایان داده بود! ناگهان غلام محمدی از راه رسید و سکان هدایت این تیم را بر عهده گرفت. هم او بود که توانست تیم ایران را با حداقل اختلاف و در کمال بدشانسی، پس از روسیه به عنوان نایب قهرمانی جهان در استانبول برساند و... اما با رفتن محمدرضا یزدانی خرم رئیس کاربلد فدراسیون کشتی او نیز باید میرفت!!
غلام محمدی در حالی که نایب قهرمانی جهان را زیر بغل داشت از تیم ملی خداحافظی کرد و... اما باز هم این پایان راه نبود.
فدراسیون کشتی کانادا و یکی دو کشور دیگر که از کارنامه غلام محمدی بهتر از ما ایرانیان با خبر بودند، به او پیشنهاد سرمربیگری تیم ملی کشورشان را دادند تا بار دیگر ثابت شود که کشتی غلام محمدی را دوست دارد، هر چند خودش میگوید: «یک وجب خاک ایران را با تمام دنیا عوض نمیکنم».