و وقتی این دو مطلب را به تعریف و تمجید اخیر «احسان حدادی» از «علی کفاشیان» رئیس فدراسیون فوتبال سنجاق می‌کنیم به نتایج جالبی می‌رسیم.  شاید کسی که این بحث را می‌خواند تصور کند، قصد داریم تمامی ناکامی‌های فوتبال را به شخص علی کفاشیان ربط بدهیم، اما واقعیت چیز دیگری است. شاید وقتی «احسان حدادی» برنده اولین مدال تاریخ دو و میدانی کشورمان در مسابقات المپیک لندن، موفقیت بزرگ خود را مدیون و مرهون مدیریت علی کفاشیان در دو و میدانی دانسته و جذب مربی خارجی و اختصاصی  از سوی این مدیر را دلیل اصلی پیروزی‌هایش خواند همه ما را به تفکر وا داشت!
احسان حدادی گفت: زمانی که کفاشیان رئیس فدراسیون دو و میدانی بود، بهترین مربی دنیا را برایم آورد و من مدال نقره‌ام را مدیون کاری هستم که کفاشیان سالهای پیش در فدراسیون دو و میدانی انجام داد!
روی سخن ما با خود علی کفاشیان است. یک دونده قدیمی که در رشته تخصصی خود می‌تواند احسان حدادی تربیت کند و چه بسا اگر کماکان در فدراسیون دو و میدانی می‌ماند، احسان حدادی‌های دیگری نیز تحویل جامعه ورزش می‌داد، اما چه می‌شود که این مدیر ورزشی، آبروی مدیریتی خود را در فدراسیون فوتبال به حراج می‌گذارد؟
چرا کفاشیان را از فدراسیون دو و میدانی جدا کردند و به عرصه‌ای آورده‌اند که شناختی از آن ندارد و بالاجبار باید در جواب سئوال‌های تخصصی خبرنگاران و در قبال ناکامی‌های فوتبال لبخند بزند؟
اگر تا دیروز کمی شک داشتیم و دچار دوگانگی شده بودیم که علی کفاشیان رئیس مناسبی برای فوتبال است یا نه؟ امروز احسان حدادی قهرمان بزرگ دو و میدانی کشورمان این شک را برطرف کرد و با زبان بی زبانی گفت که هر کس را بهر کاری ساخته‌اند و کار را باید به دست کاردان سپرد.