جایگاه ژیمناستیک در ایران
از عمر حضور ژیمناستیک در ایران قریب به یک قرن سپری می‌شود؛ اما در طول این زمان نسبتا طولانی هیچ گاه و هیچ کس نخواسته یا نتوانسته این رشته ورزشی محبوب جهانی را در ایران رشد دهد. این امر در درجه اول ناشی از نگاه ویژه‌ای است که هنوز ژیمناستیک را به مفهوم شیرین‌کاری و انجام حرکات آکروباتیک می‌شمارد، نه ورزشی محبوب و فراگیر در جهان امروز. دلایل و تصوراتی از این دست باعث شده تا هرگز بودجه‌ای متناسب و ساز و کار کافی به این رشته ورزشی پایه و مادر داده نشود. به عبارت دیگر و در تقسیم‌بندی تشکیلات ورزش ژیمناستیک از جمله فدراسیون‌های درجه 3 محسوب می‌شود! زیرا نه کسی از این رشته توقع مدال دارد و نه خواهان اختصاص بودجه و امکانات کافی به آن هستند! در حالی که امروزه در کشورهای پیشرفته جهان اولویت را به ورزش‌های پایه خصوصا ژیمناستیک داده‌اند. تعدد مدال در میادین جهان و المپیک، زیبایی حرکات و سیل تماشاگران علاقه‌مند ژیمناستیک را به یکی از محبوب‌ترین رشته‌های ورزشی تبدیل کرد، اما متأسفانه در کشورمان نه‌تنها توجه چندانی به این ورزش صورت نمی‌گیرد، بلکه معمولا تلاش می‌شود تا به حالت نیمه جان باقی بماند! درست به همین دلیل است که متأسفانه طی 5 سال گذشته نیز مسئولین فعلی فدراسیون نتوانستند گام‌های در خور و شایسته در عرصه این ورزش بردارند. نبود پول، کمبود وسایل استاندارد، بی‌توجهی رسانه‌ها، ضعف مدیریت، نبود برنامه فراگیر کشوری، بی‌پولی و بی‌علاقگی هیئت‌های استانی، کمبود مسابقات، برچیده‌شدن بساط لیگ، بی‌انگیزه شده ورزشکاران و هزار و یک کم و کاستی دیگر موجب شده تا موفقیت محسوسی را در ژیمناستیک شاهد نباشیم.
مشکل کجاست و چه باید کرد؟!
برای بهبود وضعیت رشته ورزشی پرطرفداری چون ژیمناستیک که در جهان امروز مرتبه بالایی دارد، اما در ایران مورد بی مهری قرار گرفته راه‌های مختلفی وجود دارد. نخست اینکه باید مدیری توانمند، شناخته شده و با تجربه به عنوان مدیر فدراسیون به کار گرفته شود تا تابوی حقارت طولانی مدت این ورزش شکسته شود. در چنین حالتی رسانه‌ها نیز به این ورزش توجه خواهند کرد. از سویی همگان در می‌یابند که نگاه مدیریت کلان ورزش نسبت به ژیمناستیک جدی و مسئولانه است.
گام دولت تقویت بنیه این رشته پایه و مادر در ابعاد مختلف خواهد بود. دستگاه ورزش به منظور ارتقاء موقعیت ژیمناستیک باید حداقل در ابتدای پروسه‌ای که مورد نظر است فدراسیون را مورد توجه قرار دهد. این توجه باعث خواهد شد تا نزد استان و دست‌اندرکاران رشته یادشده انگیزه لازم ایجاد شود. رخوت و سستی واژگانی است که در حال حاضر گریبان عوامل یادشده را گرفته و آنان مترصد گشایشی هستند که بتوان تحولی در عرصه ژیمناستیک ایجاد کرد. لیگ را راه انداخت، مسابقات باشگاهی را احیاء کرد، لوازم خرید و از همه مهم‌تر علاقه‌مندان را به سوی این ورزش کشاند. سازوکار کنونی و نگاه فعلی جوابگوی نیازهای یاد شده نیست. امیدواریم مسئولین وزارت ورزش یکبار دیگر دچار اشتباه نشوند. حتی اگر شده انتخابات را به تعویق اندازند، مدیری توانمند و امتحان پس داده را به مجمع معرفی کنند تا انتخاب اصلح صورت گیرد.
