زن مسلمان باید در محیط خانه، دل آرام شوهر و فرزندانش باشد؛ مایه آرامش زندگی و آسایش محیط خانواده باشد، در دامن پر مهر و پر عطوفت و با سخنان پر نکته و مهرآمیزش، فرزندان سالمی را از لحاظ روانی تربیت کند؛ انسان های بی عقده، انسان های خوش روحیه، انسان های سالم از لحاظ روحی و اعصاب، در دامان او پرورش پیدا کنند و مردان و زنان و شخصیت های جامعه را به وجود آورند.
همیشه به همه دختر و پسرهایی که می خواستند ازدواج کنند، می‌گفت زن و مرد مثل ستون یک خانه‌اند که سقف روی آن بنا می شود، اگر یکی از این دو کوتاه تر و یا بلندتر از دیگری باشد، هرگز سقفی روی آن قامت راست نمی کند. خانواده همین است. یعنی کسی بر دیگری ترجیح ندارد، محبت در جای جای آن جاری است و البته این مهر و عاطفه باید دو جانبه باشد تا سقف بنا شود، سقفی که جامعه را می‌سازد. اگر محبت در تمام سطوح زندگی خانوادگی به وجود بیاید، در وهله نخست زن به همسر خود دلگرم می شود و همسر برای او مایه قوام می گردد، همچنین این امر نسبت به مرد نیز صادق است، و این دلگرمی ایجاد شده بین زوجین باعث دوام و تعهد افراد به هم می شود و این تعهد در مراحل بالاتر به فرزندان انتقال پیدا می کند و در نهایت در تمام جامعه جاری می شود و در غیر این صورت و نبود این جریان محبت دود وقایع احتمالی به چشم جامعه خواهد رفت؛ زیرا جامعه متشکل از خانواده هایی است که در بستر آن رشد پیدا می کند و آن را می سازند و در این بین زن نقش بسیار سازنده ای خواهد داشت او باید محور آرامش خانواده باشد و در یک کلام آن چنان باشد که امام خامنه ای(دامه برکاته) می‌فرمایند: «زن مسلمان باید در محیط خانه، دل آرام شوهر و فرزندانش باشد؛ مایه آرامش زندگی و آسایش محیط خانواده باشد، در دامن پر مهر و پر عطوفت و با سخنان پر نکته و مهرآمیزش، فرزندان سالمی را از لحاظ روانی تربیت کند؛ انسان های بی عقده، انسان های خوش روحیه، انسان های سالم از لحاظ روحی و اعصاب، در دامان او پرورش پیدا کنند و مردان و زنان و شخصیت های جامعه را به وجود آورند.»