امیر حیدری - تیم ملی والیبال ایران در مسابقات مقدماتی المپیک 2012 لندن تقریباً خوب ظاهر شد و چند بازی را با پیروزی پشت سرگذاشت و تعدادی از ملی پوشان والیبال نیز در سطح جهانی قدرت‌نمایی کردند. اما عدم رعایت چند نکته باعث شد تا ما نتوانیم سهمیه المپیک2012 لندن را به دست آوریم که بنده به طور فهرست وار به این نکات اشاره می‌کنم:
نخست این که مدیر تیم‌های ملی والیبال یک فرد جسور و با اطلاعات کافی در والیبال نبود! به عنوان مثال شب قبل از بازی با استرالیا نتوانست نظرات فنی خود را با سرمربی تیم ملی در میان بگذارد. چون اطلاعات و سابقه والیبالی او تنها به بازی در آموزشگاه‌ها بر می‌گشت و ایشان توانایی کافی از نظر فنی نداشت و در مجموع در حد و اندازه این مسئولیت خطیر نبود!
دوم این که بازی تدارکاتی ما با استرالیا کاملاً اشتباه بود! چون استرالیا حریف اصلی ما بود که توانست در بازی تدارکاتی به خوبی ما را ارزیابی و آنالیز کند، ما نتوانستیم پی به نقاط ضعف و قوت این تیم ببریم و در باد پیروزی خوابیدیم به طوری که در بازی رسمی با استرالیا، آنها بر تیم ملی ما اشراف داشتند و پیروز میدان شدند. نکته دیگر این که دو یا سه بازیکن ذخیره تیم ملی والیبال درحد و اندازه تیم ملی نبودند! به همین علت نتوانستند جایگزین‌های خوبی برای نفرات داخل زمین باشند، بازیکنانی را  داشتیم که بهتر از این افراد ذخیره بودند که متاسفانه در تیم ملی حضور نداشتند!
موضوع چهارم این که ولاسکو نباید اختیار مطلق والیبال ما را داشته باشد بلکه ضرورت داشت یک کمیته فنی قوی در کنار او کار می‌کرد تا در مواقع حساس و ضروری نقاط ضعف و قوت او را با استدلال و منطق به وی یادآوری کند که این اشکال به مدیریت والیبال برمی‌گردد!
بنابر این اگر مجموعه عوامل مذکور برطرف می‌شد، کسب سهمیه المپیک توسط تیم ملی والیبال یک امر قطعی و حتمی بود.