همه روزه و در همه جای جهان کالا برای ایجاد ارزش افزوده و نهایتا سود تولید می شود و بنگاه های اقتصادی که چنین عمل نمی کنند خود به خود در اثر انباشت زیان نابود و از چرخه اقتصاد حذف می شوند. اما در این میان استثنا هایی هم هست که عبارتند از شرکتهای تحت حمایت دولتها این گونه شرکتها هر چقدر هم که زیان دهند از خزانه جبران می شود و از همین رو جهان به سمت حذف چنین مدلی از اقتصاد در حال حرکت است و باید پرسید در کشور ما تا چه زمانی باید از هزینه بیت المال چنین شرکتهایی حمایت شوند؟
سالهاست که هر کشوری کالای مرغوب و کم قیمت تر خود نسبت به متوسط جهانی را صادر می کند تا از این طریق سودی حاصل کشور و مردم خود سازد و البته معمولا کالای صادراتی در کشور مبدا به وفور و ارزانی یافت می شود و واردات دوباره آن هرگز نمی صرفد؛ زیرا هزینه حمل کالا تا کشور مقصد و البته هزینه بازگرداندن آن به مبدا به هزینه تمام شده خودرو اضافه می شود.
اما چگونه است که واردات خود‌روی ایرانی به ایران همیشه دارای صرفه اقتصادی بوده جای سئوال است این مساله تا جایی ادامه یافته که چند سالی است دولتها واردات خودروی ایرانی به ایران را ممنوع کرده اند!
اما جالبتر از همه اینها مصوبه جدید هیات دولت است که طی آن علاوه بر اجازه واردات خودروی خارجی دست دوم اجازه واردات خودروی ایرانی به صورت کالای برگشتی به ایران به عنوان یک رانت در اختیار کار کنان سفارتخانه ها و ایرانیان مقیم خارج قرارداده شده است
بر اساس این مصوبه، کارکنان سفارتخانه‌ها و ایرانیان مقیم خارج از کشور می‌توانند برای یک بار نسبت به واردات یک دستگاه خودروی سواری تولید داخل صادراتی به عنوان کالای برگشتی به کشور اقدام کنند.
تنها جنبه تاسف بار این مصوبه اعطای رانت به یک قشر خاص نیست که این روزها امری رایج است؛ بلکه جنبه تاسف بار دیگر اینجاست که چرا باید واردات خود‌روی ایرانی به ایران آنقدر از صرفه بالای اقتصادی برخوردار باشد که مجوز انجام آن یک رانت تلقی گردد.
یعنی قیمت خودروی ایرانی در خارج از کشور چقدر با قیمت عرضه داخلی آن تفاوت دارد که هزینه فوق العاده زیاد حمل کالا تا کشور مقصد و بازگرداندن آن آنهم برای کالای سنگینی چون خودرو باز هم از صرفه اقتصادی نمی کاهد؟
و مهمتر این که این تفاوت قیمت اصولا ناشی از چیست؟ آیا قیمت بالای این خودرو ها در داخل غیر واقعی و به دلیل ناچار بودن مردم از خرید آن (به دلیل تعرفه گمرکی زیاد خود رو های وارداتی) است یا خیر قیمت داخلی واقعی است و قیمتهای صادراتی صرفا به جهت حضور در آن کشورها به صورت غیر واقعی پایین آورده شده تا امکان رقابت و فروش خودروی ساخت ایران وجود داشته باشد؟
یا گزینه سوم که  بر اساس ادعای خودرو سازان داخلی این ادعا ها کذب است و خودروی ایرانی به هیچ وجه در خارج از کشور ارزانتر از داخل عرضه نمی شود بلکه گرانتر نیز هست!
در این صورت تنها یک سوال کوچک از مسئولین خودروساز بزرگ داخل باقی می ماند با این وجود دلیل این مصوبه دولت و مصوبات قبلی مبنی بر ممنوعیت واردات خودروی ایرانی به کشور چیست؟