این درحالی است که گروه‌ها و سازمان‌هایی که در عرصه بین‌المللی خود را حامی حقوق زنان و کودکان می‌دانند در برابر مصادیق این‌گونه جرایم و تعدی‌ها در حوزه زنان و کودکان سکوت کرده و حتی گاهی با این سکوت و اقداماتی از این دست به حمایت پیدا و پنهان داعش می‌پردازند. حضور در میدان ترور به واسطه استفاده ابزاری از زنان و کودکان توسط قوای وابسته به استکبار و با وعده‌های دروغین و از طریق شستشوی مغزی تا پیش از این مسبوق به سابقه بوده است و با بازخوانی عملیات‌های تروریستی این نگاه ابزاری بیش از پیش آشکار و روشن می‌شود؛ اما در داعش این موضوع مانند تمام افراط‌های نابجای این نیروهای تکفیری، مصادیق نقض حقوق زنان و کودکان را به شکل تازه‌تری به رخ می‌کشد چنانچه در ادامه گزارش مذکور این‌گونه آمده است که در بیش‌تر کشورهای جهان و منطقه، حتی کار شغلی و بدنی برای پسران زیر ۱۸ سال ممنوع است. اما در داعش می‌بینیم که یک کودک در بازار خرید و فروش می‌شود و کودک دیگری در یک بازار حاضر است عملیات انتحاری در راستای منافع داعش انجام دهد. کودکان و نوجوانان به‌صورت گسترده در میادین نبرد حضور دارند و حتی برای ساخت مواد منفجره و خمپاره‌ها آموزش می‌بینند. کودکان برای تحریک و تشجیع سربازان در عملیات‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و نوجوانان را به‌عنوان جاسوس به مناطق هم جوار می‌فرستند تا در یک میدان جنگی دست به جاسوسی بزنند. حتی کار به جایی رسیده که از کودکان و زنان به‌عنوان سپر انسانی در برابر حملات هوایی و زمینی مخالفان خود استفاده کنند؛ اما مشکل این جا است که این‌ها تنها بخشی از کودکان هستند، داعش در قبال کودکان و زنان معارض، رفتار عجیب‌تری از خود نشان می‌دهد. کمیساریای حقوق کودک سازمان ملل هشدار داده است که داعش در برابر کودکان و زنان اقلیت‌های دینی و مذهبی، رفتار عجیبی از خود نشان می‌دهد. از اعدام‌های دسته‌جمعی گرفته تا بریدن سرها با شمشیر، انسان‌سوزی، بریدن دست‌ها و اعدام به بهانه‌های واهی. این‌ها، دسته دومی از زنان و کودکان عراقی و سوری هستند که جرمشان، اعتقاد به یک دین یا مذهبی است که داعش آن را جرم می‌داند. البته اخیرا داعش از این فراتر رفته و مخالفان هم کیش خود را نیز مرتد می‌خواند و همین رفتار را در قبال آنان نیز تکرار می‌کند. اما در بین دسته سومی از زنان و کودکان نیز برای داعش وجود دارد این دسته سوم کسانی هستند که شهروند معمولی در قلمرو داعش محسوب می‌شوند و هنوز به‌صورت رسمی به این سازمان نپیوسته‌اند. این افراد نه‌تنها همه روزه شاهد خشونت عریان و شدید هیئت حاکمه هستند، بلکه به‌گونه عجیبی ابزار اعمال خشن قرار می‌گیرند. این کودکان موظف‌اند در مواردی مانند سنگسار، خشونت‌هایی از خود نشان دهند که محال است پیش از تسخیر منطقه به دست داعش، آن را در تصورات و خیالات خویش انجام داده باشند. آنان همچنین قربانیان روزمره عملیات‌های جنگی هستند و در برابر فشارهای ناشی از عملیات نیز مقاومت کرده‌اند؛ اما حاضر به ترک وطن خود نشده‌اند. نکته مهم درباره این دسته این است که فشارهای داعش را تاب می‌آورند و حتی در محاصره شدید و تشدید بحران گرسنگی، حاضر به ترک منطقه و موطن خود نشده‌اند؛ اما در نقطه پایانی این گزارش که از سوی مرکز استراتژیک جهان عرب تدوین شده است، دسته آخر از قربانیان خاموش داعش را انبوه آوارگان تشکیل می‌دهند، مسلما این افراد در کشورهای مقصد نمی‌توانند هضم شوند؛ اما این‌ها باید دیر یا زود به کشور خود بازگردند، در حالی که داعش یا برقرار یا سقوط کرده است. مسلما این افراد نیز چالش‌های جدی با گروه‌های پیشین خواهند داشت. به هر ترتیب با در نظر داشتن تمامی این موارد درج شده باید گفت داعش چه باشد و چه نباشد به‌دلیل ایجاد شکاف ایدئولوژیک و ارائه تفسیری کاملا غلط و بدوی از شریعت اسلام، انسان‌های بسیار را از حق برخورداری از نعمت فهم حقیقی از دین محروم می‌کند و به همین علت بعد از نابودی این قدرت ساختگی، کشورهای هدف و همچنین سرزمین‌هایی که برای داعش درکنار تأمین بنیه مالی به تأمین نیروی انسانی پرداخته‌اند، با بحران‌های جدی مواجه خواهند شد و در این میان زنان و کودکان نخستین گروه‌هایی هستند که در اثر این کج فهمی دچار آسیب‌های جدی می‌شوند.