در جمهوری اسلامی که به قول امام تحفه الهی است و به دنبال معرفی تمدن اسلامی به جوامع مادی‌گرای حاضر است، نماز از جایگاه و رفعت خاصی برخوردار است و نظام تربیتی و اجرایی کشور باید اهتمام خاصی در تبیین این حکم الهی و اقامه آن داشته باشد. هرچند به برکت جمهوری اسلامی در نظر سنجی ها گرایش به مهدویت در جامعه ما رو به افزایش است و هرگز نمی توان معنویت حاکم برآن را با دوران طاغوت مقایسه کرد، ولی هنوز جای کار بسیار برای توسعه روز افزون اقامه این دستور الهی است.
یکی از جایگاه های تربیتی که نقش مهمی در اقامه نماز دارد مساجد است که از اهمیت خاصی برخوردار است. اکنون درباره این جایگاه مقدس سئوالات زیر مطرح است آیا مسجد به اندازه کافی در جامعه وجود دارد ؟ آیا مساجد موجود دارای امام جماعت هست؟ آیا مساجد موجود شیوه های مناسب برای جلب جوانان و آموزش آنان دارند؟ در یک بررسی در پاسخ به سئوالات خود باید گفت متاسفانه در نقشه ساخت و ساز شهر ها فضای ایجاد مسجد در نظر گرفته نشده است و به این ترتیب جمعیت بسیاری در یک شهر فاقد فضای عبادت هستند و در نتیجه از نتایج معنوی و تربیتی آن بی بهره
می‌مانند لذا در معماری شهر ها مسئولان شهر سازی باید همانگونه که فضای سبز را پیش بینی می کنند، فضای مساجد را نیز در نظر گیرند.
نکته دیگر این که برخی از مساجد موجود فاقد امام جماعت هستند و فقط در مواقع خاص مثل ماه مبارک رمضان و محرم فعالند و بقیه سال تعطیل هستند، لذا مسئولان فرهنگی جامعه در قبال انتظاری که از روحانیت دارند، باید در تربیت آن ها
سرمایه گذاری کنند با توجه به نقش اصیل روحانیت در تربیت جامعه و نقش آن ها در تولید و تحول مبنایی علوم و تمدن اسلامی وضع موجود چه از نظر کمی و چه کیفی کفایت نمی کند، همچنین قالب مساجدی که فعالند به شیوه های سنتی عمل می کنند، لذا مخاطبین آن ها فقط قشر خاصی از افراد مسن و میانسال هستند، لذا به کارگیری شیوه های نو برای جلب جوانان و آشنا شدن آن ها با احکام دین یک امر ضروری است.
*دبیر استان گلستان