اقتصاد

پرداخت یارانه تولید حلال مشکلات است نه واردات

یارانه واحدهای کشاورزی و صنعتی پرداخت نشده‌اند. در دامداری‌ها هم علاوه بر خرده‌پاها واحدهای بزرگ تولیدی دارند یا دام‌های شیری خود را می فروشند یا به کشتارگاه‌ها می‌دهند. اگر دولت اینها را تقویت کرده بود این‌گونه نمی‌شد. دامدارها شیر را تولید می‌کنند و قیمت محصولاتی که اینها تهیه می‌کنند بیش از قیمت شیر است. بنابراین یکی پس از دیگری این واحدها می‌خوابند و تعطیل می‌شوند. اگر یارانه را به واحدهای تولید داده بودند امروز این مشکل حل شده بود.
افزایش قیمت بنزین و بخشی دیگر از حامل‌های انرژی از یک‌سو و حرف و حدیث‌ها درباره تغییر در جامعه هدف یارانه‌ها موجب ابهام درباره آینده نظام‌پرداخت‌یارانه شده است. مهم‌تر از همه آنکه عدم پرداخت یارانه تولید که از دولت قبل به ارث رسیده است؛ نسبت مصرف کالای خارجی به تولید داخلی را افزوده است.

22 سال مشاوره ابوالفضل توکلی‌بینا در خصوص اقتصاد بخش خصوصی به 3 رئیس‌جمهور با سلایقی متضاد، باعث شده است اشراف خوبی به موضوع گره‌های اقتصادی کشور داشته باشد. از این رو درباره شرایط فعلی و بایسته‌های هدفمندی یارانه‌ها با او به گفتگو نشستیم.

ماده 8 قانون هدفمند کردن یارانه‌ها دولت را مکلف کرده است که 30 درصد خالص این کار را به کمک‌های بلاعوض، بهینه‌سازی مصرف انرژی، اصلاح ساختار فناوری واحدهای تولیدی، حمایت از توسعه صادرات غیرنفتی و فعالیت‌هایی از این قبیل اختصاص دهد. خلاصه اینکه بیشتر در بحث‌های تولیدی باید این کار انجام شود. فکر می‌کنید بحث یارانه سوخت و کارهایی که در ادامه هدفمندی یارانه‌ها رخ داده تا الان موفق بوده است یا خیر؟

در باره مسئله 30 درصد در دولت آقای احمدی‌نژاد هیچ‌ چیزی از آن پرداخت نشد. حتی از بودجه عمرانی برداشته و به مردم داده شد. ضربه‌ای که به کشور خورد این بود.

دولت یازدهم باید به واحدهای تولیدی کمک و آنها را تقویت کند تا نظر رهبر عزیزمان محقق شود و واحدهای تولیدی ما نخوابند. اگر تولید نداشته باشیم، صادرات هم نداریم.

دولت با تولید مشکل دارد. الان کارخانجات تولیدی یا در حد پایینی تولید دارند یا تعطیل هستند. دولت ناچار است به تولید و اقتصاد مقاومتی ـ که رهبر عزیزمان بر آن تأکید می‌کنند ـ مبادرت ورزد و راهی برای تقویت تولید بیابد. معنای اقتصاد مقاومتی این است که خودمان تولید، خودمان مصرف و مازاد آن را صادر کنیم. به هرحال دولت از یک طرف به خاطر مسائل مالی مشکل دارد و از طرف دیگر هم باید واحدهای تولیدی را تقویت کند. دولت ناگزیر بوده است افزایش قیمت بنزین را اعمال کند، ولی باید یارانه‌های افراد متمکن و امکان‌دار را بیش از اینها کم کند و آن را به تولید و کشاورزی که بسیار تحت فشار و بیشترشان خوابیده‌اند بدهد.

هم اکنون دولت مدعی پرداخت یارانه تولید است، در حالی که بخش خصوصی اذعان دارد دولت حمایتی از تولید نمی‌کند و یارانه مقرر تولید را پرداخت نکرده است.

درست می‌گویند. یارانه واحدهای کشاورزی و صنعتی پرداخت نشده‌اند. در دامداری‌ها هم علاوه بر خرده‌پاها واحدهای بزرگ تولیدی دارند یا دام‌های شیری خود را می فروشند یا به کشتارگاه‌ها می‌دهند. اگر دولت اینها را تقویت کرده بود این‌گونه نمی‌شد. دامدارها شیر را تولید می‌کنند و قیمت محصولاتی که اینها تهیه می‌کنند بیش از قیمت شیر است. بنابراین یکی پس از دیگری این واحدها می‌خوابند و تعطیل می‌شوند. اگر یارانه را به واحدهای تولید داده بودند امروز این مشکل حل شده بود.

برخی معتقدند همین امر موجب شده است گرایش به سمت واردات به خصوص از چین افزایش یابد؟

آنکه سمّ مهلک برای کشور است. یعنی الان واردات ما سیر صعودی و صادرات ما سیر نزولی دارد. صادرات ما باید رفته رفته سیر صعودی بیابد و در موضوع واردات باید حداقل موادی را که برای واحدهای تولیدی نیاز داریم وارد کنیم.

انتظار از دولت این است که مسئله یارانه‌ها را به یک‌سوم برساند و آن را هم پول ندهد، بلکه فقط به طبقات محروم مواد غذایی بدهد تا تورم نداشته باشیم. مازادش را به واحدهای تولیدی، کشاورزی و صنعتی تزریق کنند که کارمان رونق یابد و از واردات بی‌رویه به کشور جلوگیری شود.

اگر به این سمت برویم آینده روشنی داریم. باید دولت تقویت بخش تولید را بیش از پیش جدی بگیرد. می‌بایست بیشتر به این واحدها برسد تا بتوانیم در آینده روی پای خودمان بایستیم و مشکلی نداشته باشیم.

به نظر شما چنانچه یارانه مقرر به تولیدکننده‌ها پرداخت بشود، واردات کاهش می‌یابد؟

باید به سمت اقتصاد مقاومتی برویم و واحدهای تولیدی خود را تقویت کنیم. صادرات ما باید سیر صعودی داشته باشد و از آن طرف آرام آرام مسئله واردات خود را به حداقل برسانیم. اگر صادراتمان سیر نزولی را طی کنند واحدهایمان بیشتر ضربه می‌خورند. صادرات ما باید سیر صعودی داشته باشد تا بتوانیم به واحدهای تولیدی کمک کنیم.

الان مشکل بیشتر واحدهای تولیدی ما برای گردش کارشان تنخواه است. چرا واحدهای نساجی ما به این وضع دچار شده‌اند و لباس‌های ما از ترکیه و چین می‌آید. به خاطر اینکه همه واحدهای نساجی‌مان یا تعطیل هستند یا در رکود. در حالی که در عرصه پوشش و لباس بسیار هم خوش‌سلیقه هستیم. باید به سمتی برویم که واردات سیر نزولی و صادرات سیر صعودی داشته باشند.

به نظر شما آینده مذاکرات برای این عرصه امیدآفرین است؟

غربی‌ها با وجودی که به ما نیاز دارند، ولی پایبند به اخلاق نیستند. در 1+5 و توافقی که در لوزان کردند زیر همه چیززده‌اند و مدام تغییر موضع می‌دهند. نمی‌شود به آنها اعتماد کرد.

اگر بخواهیم نظر مقام معظم رهبری را اجرایی کنیم راهش این است که اولاً دولت کارها را به مردم واگذار کند، نه به مراکز شبه دولتی، ثانیاً جلوی کالای قاچاق و واردات بی‌رویه را بگیرد و ثالثاً مواد خام مورد نیاز کشاورزی و صنعت را وارد کند. اگر این کارها انجام شود هرچه غربی‌ها ما را تحریم کنند مشکل پیدا نمی‌کنیم. حتی اگر دور کشور را دیوار هم بکشیم با مشکل مواجه نخواهیم شد، چون می‌توانیم خودمان تولید و خودمان مصرف کنیم.

https://shoma-weekly.ir/YwpZtC