گفتگو: علیرضاحاجی میرزابابا- دقیقا 12 مرداد 93 بود که مجمع انتخاباتی فدراسیون قایقرانی به ریاست نصرالله سجادی معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان در آکادمی ملی المپیک و پارالمپیک برگزار شد و غلامرضا امینی به مدت 4 سال به‌عنوان رئیس این فدراسیون انتخاب شد، او که با آمال و آرزوهای فراوانی ریاست این فدراسیون را برعهده گرفت، مشقت‌های فراوانی را در این راه پیش رو داشت. در این مدت 15 ماهه فدراسیون قایقرانی بالا و پایین‌های فراوانی داشت، از آنجایی که بیشتر رسانه‌ها به فوتبال و دیگر ورزش‌های گروهی توجه می‌کنند، فدراسیون‌هایی چون قایقرانی کمتر در دید مردم و رسانه‌ها هستند. گفتگویی را با امینی رئیس این فدراسیون انجام دادیم.
اولویت شما در فدراسیون قایقرانی چیست؟
فدراسیون قایقرانی برنامه‌ریزی‌هایش را براساس رویدادهایی که داشت پیش برد و با اینکه کمبودهایی داشتیم؛ اما در اجرا کم نیاوردیم. اکنون نگاه ما به بازی‌های آسیایی اندونزی و المپیک 2020 است. اولویت ما این است که بتوانیم نیروی جوان را تقویت کنیم و پشتوانه خوبی برای ملی‌پوشان بسازیم.
به نظر شما تمام توان قایقرانی ایران همین است؟
پتانسیل قایقرانی در ایران بسیار زیاد است و ما برای بهره‌بردن از تمام این توانایی کار می‌کنیم و امیدواریم نگاه حمایتی مسئولان به این رشته ادامه‌دار باشد تا فدراسیون بتواند همه برنامه‌هایش را اجرا کند.
اما در سال‌های اخیر زیاد موفق نبودیم؟
فدراسیون قایقرانی ایران در سال‌های قبل دچار تغییرات شد و مدیریت‌های مختلفی را تجربه کرد. به نظرم باید در ارزیابی عملکرد قهرمانان به شرایطی که پشت‌سر گذاشته‌اند نیز توجه شود.
دلایل ناکامی قایقرانان را در کجا می‌دانید؟
ابتدا تاکید می‌کنم که دلیل ناکامی قایقران‌ها را باید در داخل بررسی کنیم. مشکلاتی در قایقرانی وجود داشته که این نتایج به دست آمده است. تیم کارشناسی ما نیز با سرعت در حال ارزیابی نتایج است و خیلی سریع گزارش نهایی‌اش را اعلام خواهد کرد. زمانی که به‌عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شدم می‌دانستم کار دشواری دارم؛ اما به قدرت خانواده قایقرانی و حمایت مسئولان ایمان داشتم و کار را آغاز کردم. از همان ابتدا نیز شاهد بودید که از تمام متخصصان قایقرانی استفاده کردم و تصمیم‌هایم همگی با مشورت و خرد جمعی گرفته شد. اولین کار ما نیز حل مشکلاتی بود که تعلیق ایجاد کرده بود و باید تمام خلا‌ءهای این اتفاق را از بین می‌بردیم. در این مسیر نیز از تمام افراد توانمند استفاده کردم.
اما به نظر می‌رسد نسبت به دیگر کشورهای آسیایی عقب افتاده‌ایم؟
کشورهای آسیایی سرمایه‌گذاری بسیار خوبی در رشته آب‌های آرام داشته و دارند. حریفان ما خیلی خوب برنامه‌ریزی داشتند و در چند سال قبل سعی کرده بودند فاصله‌شان را با سطح آسیا زیاد کنند و این در شرایطی است که قایقرانی ایران در چند سال گذشته درگیر اتفاق‌های مختلفی بود.
منظور چه اتفاق‌هایی است؟
به هر حال نمی‌توان تاثیر تغییرات در فدراسیون را نادیده گرفت و کتمان کرد. این مسئله رابطه مستقیم با نتایجی داشت که ملی‌پوشان کسب کردند. نتایج قابل تامل است؛ اما برای اینکه بخواهیم ارزیابی فنی و کامل داشته باشیم نیاز است تحلیل‌های فنی و کارشناسانه انجام بگیرد.
بعد از اینچئون برای المپیک چه کردیم؟
بعد از اینکه ملی‌پوشان در اینچئون عملکرد خوبی داشتند سعی بر این شد تا تمرکزمان بر قایق‌هایی که شانس بیشتری برای سهمیه المپیک دارند معطوف شود. ملی‌پوشان ما در تمامی رشته‌ها به اردوهای اروپایی و مسابقات بین‌المللی اعزام شدند. نتایجی هم که در کاپ‌های جهانی همین قایقران‌های کانو و کایاک کسب کردند، مناسب بود.
یعنی از دید خودتان موفق بودیم؟
برنامه‌های ما برای قایقران‌ها به طور مداوم بود. باید براساس تمام این موارد ارزیابی داشته باشیم. در این مدت که ما کارمان را آغاز کرده‌ایم خدا را شکر که شرایط فدراسیون و این رشته نسبت به سال‌های گذشته بهبود پیدا کرده و بسیاری از نقاط ضعف از بین رفته‌اند.
و این سقف حرکتی ماست؟
نه بدون‌شک این‌گونه نیست ما جا برای کار زیاد داریم و هنوز به هیچ‌جایی نرسیده‌ایم. تلاش ما این بود که وضعیت را نسبت به دو سال قبل بهتر کنیم و روند رو به رشدی داشته باشیم که این اتفاق افتاده است.
