بر همین اساس می‌توان اهمیت موضوع نشست مدیران باشگاهی با وزیر ورزش و جوانان را درک کرد.
بنا بر اخبار رسیده یکی از انتقادات «دکتر عباسی» از باشگاه‌های فوتبال کشورمان ریختن پولهای بی‌زبان به پای بازیکنانی است که تا این اندازه نمی‌ارزند و کارایی ندارند! کل مطلب به قدری واضح و آشکار بود که سردار «محمد رویانیان» مدیرعامل باشگاه پرسپولیس نیز بدان معترف بود و با صداقتی قابل‌تحسین از نقش باشگاه‌های استقلال، سپاهان و پرسپولیس در بالا بردن بی‌رویه قیمت بازیکنان فوتبال سخن گفت.
از طرفی در همین نشست و در اقدامی ارزنده سقف قرارداد بازیکنان نیز برداشته شد. سقفی کاذب که نقش بسزایی در ترویج دروغگویی، پولهای زیرمیزی و... داشت. چه بسا اگر چنین قانون من‌درآوردی وضع نمی‌شد، امروز شاهد این همه بدهی باشگاه‌ها به بازیکنان، دور زدن قانون و گسترش پدیده دلالیسم نبودیم!
البته از اینکه مدیران باشگاهی به اشتباهات خود اعتراف و در حضور وزیر ورزش قول داده‌اند تا در فصل نقل و انتقالات اسراف نکنند در جای خود باعث خوشحالی است، اما کماکان نگران هستیم.
اعتراف می‌کنیم که نگران هستیم. هرچه بیشتر به گذشته رجوع می‌کنیم، کمتر امیدوار می‌شویم!
معمولاً در چنین نشست‌هایی حرفهای زیبا و با ارزشی بر زبان‌ها جاری می‌شود اما در عمل همه‌چیز به فراموشی سپرده می‌شود!
از فردا تلفن همراه دلالان، مدیران برنامه‌ها و بازیکنان سرشناس فوتبال زنگ می‌خورد و وعده‌های رنگارنگ و ارقام میلیاردی شنیده می‌شود ... انگارنه انگار که دیروز چه گذشت و چه صحبت‌هایی مطرح شده است!
در اصل فوتبال نتیجه‌گرا و مدیران شهرت‌طلب فوتبال ایران نمی‌توانند به قول و قرار خود وفادار بمانند و این همان ترسی است که دلسوزان واقعی فوتبال دارند. به‌عنوان مثال شنیده می‌شود جوان مستعدی که تا به حال رنگ 50 میلیون تومان را یک جا ندیده حالا با پیشنهادی 800 میلیون تومانی مواجه شده و... بگذریم! به هر حال مثل همیشه امیدواریم این بار مدیران باشگاهی ما اتفاق دیگری را رقم بزنند؛ این گوی و این میدان.
