قبل از صعود به جام جهانی و حتی بعد از آن بسیاری از کارشناسان داخلی و خارجی دست از سر سرمربی تیم ملی بر نمی داشتند و او را به باد انتقادهای نا صحیح خود می گرفتند و ایراداتی را به تیم کی روش می گرفتند، اما کی روش با سعه صدر و حوصله و در عمل جواب تمام این انتقادها را داد .
از تیم کارلوس کی روش ایراد گرفته می‌شد که در امر گلزنی مشکل دارد و این مشکل گاهی چنان آزاردهنده می‌شود که تیم ملی در بیروت در نیمه اول یک گل می‌خورد و با وجود حملاتش در ادامه بازی، موفق به گلزنی نمی‌شود و هر سه امتیاز را از دست می‌دهد!
از تیم کارلوس کی روش ایراد گرفته می‌شد که اغلب پیروزی‌هایش ناپلئونی است و کمتر شاهد آن بوده‌ایم که تیم ملی ایران، حریف خود را گلباران کند!
از تیم کارلوس کی روش ایراد گرفته می‌شد که ترکیب ثابت و مشخصی دارد می‌توان از قبل نام مردانی که در یک بازی خاص قرار است پیراهن تیم ملی را بر تن کنند، تشخیص داد و شناخت!
از تیم کارلوس کی روش ایراد گرفته می‌شد که کمتر توجهی به مردان حاضر در لیگ فوتبال ایران دارد و به لژیونرها به چشم بهتری نگاه می‌کند تا داخلی‌ها!
پاسخ کی روش به همه منتقدان، تقاضای زمان بود و بازیهای بیشتر بود تا بتواند مردان تحت امرش را با یکدیگر هماهنگ کند و آنچه در ذهن دارد را به آنها انتقال بدهد.
این زمان – خواسته یا ناخواسته – در اختیار کی روش قرار گرفت و حالا شاهد آن هستیم که تیم ملی در زمین چمن پاسخ خوب و محکمی به همه منتقدان خود می‌دهد.
حالا تیم کارلوس کی روش می‌تواند با تعداد گلهای توجه‌برانگیز و اختلافی قابل اعتنا از سد حریفان – حداقل حریفان درجه دو – عبور کند. زدن سه گل در بانکوک و چهار گل در بیروت مهر تاییدی بر این ادعا است.
ماشین گلزنی کی روش به راه افتاده و بازیکنان راحت‌تر همدیگر را پیدا می‌کنند و به همین دلیل بهتر و بیشتر هم گل می‌زنند!
کارلوس کی روش نامدار، در گذر زمان حتی لژیونرهای فوتبال ایران را هم از غربال گذراند تا فقط دانه درشت‌ها را نگه داشته باشد. بازیکنانی که اکنون موثرترین یاران وی در زمین چمن هستند.
یک لحظه چشمانتان را ببندید و تصور کنید که دژاگه و گوچی در تیم ملی حضور نداشتند! آیا دستیابی به این همه موفقیت متوالی ممکن بود؟!
