* همایون بکتاش
آموزه های مذهبی و ملی ما همواره بر حضور اخلاق در کنار هر نوع کنش و فعالیت خصوصی واجتماعی تاکید فراوان داشته و البته آن را مرجح بر سایر ابعاد زندگی مطرح می نمایند. 
رعایت اخلاق و مدنظر قرار دادن کرامت انسانها در امور ورزشی از مسائل بسیار مهم و در عین حال در میهن عزیزمان از پیشینه طولانی و دارای الگوهای اخلاقی فراوانی همچون پوریای ولی و مرحوم غلامرضا تختی و در روزگار نزدیک تر به ما مرحوم استاد حسن اشتری و مرحوم حاج اصغر تهرانی و شهدای گرانقدر ورزشکاری همانند سعید طوقانی، رضا هوریا، سعید نوروزی و... می باشند.
خبرهای این روزهای بسکتبال کشور گویای فاصله گرفتن هرچه بیشتر این ورزش از الگوهای اخلاقی و منشهای پهلوانی است که در گذشته هایی نه چندان دور همه و همه محیط فرهنگی حاکم بر ورزش بسکتبال را به دلایل گوناگون بسیار سالم و اخلاق محور می دانستند.
حال آنکه امروزه خبرهایی می شنویم مبنی بر اینکه مسوولین فدراسیون بازیکن ملی پوش سابق بسکتبال کشور را که به دلیل نیاز مالی و زمین گیر شدن در خیابان دستفروشی می کند، را به دروغگویی متهم می کنند وهدف او را باج گیری از فدراسیون می خوانند و حتی پا را فراتر گذاشته و بیان می کنند که او عضو تیم ملی نبوده حال آنکه سایت رسمی فدراسیون بسکتبال نیز اسم او را در لیست ادوار گذشته بسکتبال کشور آورده است.
یا نمونه ای دیگر اینکه در بسکتبال بانوان و در مسابقات سوپر لیگ، بازیکن یکی از تیمها داور مسابقه را مورد حمله و ضرب و شتم قرار می دهد و داور چنان مصدوم می شود که به بیمارستان منتقل می شود!
اینها گوشه ای بسیار کوچک و قابل بازگویی از وضعیت اسفبار فرهنگی و اخلاقی جاری در بسکتبال کشور است و گرنه مصادیق فراوان از حضور پررنگ بی اخلاقی ها و بد اخلاقی ها وجود دارد که قلم از نگاشتن آن شرم داشته و فکر هر انسان آزاده و هر آن شخصی که ذره ای دغدغه فرهنگی داشته باشد را آزار می دهد.
ریشه این نارسایی ها و بد اخلاقی ها را می توان در جای جای گفتمان حاکم بر عملکرد مسوولین فدراسیون در تعامل با جامعه مربیان، داوران و بازیکنان یافت که این 3 رکن اصلی بسکتبال بارها مورد هجمه  و حمله کلامی و رفتاری مسوولان فدراسیون قرار می گیرند و کار تا آنجا پیش می رود که مسوولین فدراسیون بسکتبال بیان می کنند؛ با کسانی که مشکل داریم حذفشان می کنیم و آن را از مزایای اخلاقی خود می دانند.
تا چندی پیش هنگامی که دلسوزان متعهد و اخلاق گرایان به متولیان بسکتبال گوشزد می کردند که اگر پایه های اخلاقی این ورزش خوشنام را متزلزل و سست کنید تبعات آن گریبانگیر مجموعه بسکتبال کشور خواهد شد(همانطور که خبرهای گوناگون از آنچه در سفرهای برون مرزی بر بازیکنان می گذرد) آقایان با دلیل ناموجه پاسخ می دادند و در نهایت با پررنگ جلوه دادن مقام و قهرمانی ها این مشکلات به دست فراموش سپرده می شد.
حال که امروز دیگر خبری از روزهای خوش بسکتبال نیز در عرصه داخلی و در سطح بین المللی نیست، آنچه باقیمانده بی اخلاقی های گوناگون در ورزش بسکتبال است.
از آنجا که مردم شریف مان، مسوولین و متولیان وزارت ورزش و جوانان و شخص آقای دکتر عباسی به رشد و تعالی توامان فکری، اخلاقی و جسمانی تاکید فراوان داشته و دارند و با عنایت به اینکه ریشه های تربیتی ورزشکاران ما با اخلاق و معنویات آبیاری شده و رشد ونمو یافته است، دور از دسترس نخواهد بود که با بهره مندی از نیروهای توانمند و در عین حال اخلاق مدار  بازگشتی دوباره به ورزش اخلاق محور و پهلوانی و در عین حال حرفه ای و قهرمانی داشته باشیم.
به امید بازگشت و شکوفایی مجدد اخلاقیات و ارزشها در عرصه ورزش دانشگاهی و مهیج بسکتبال ایران اسلامی.
*کارشناس و پیشکسوت بسکتبال