مردم به رئیس جمهور منتخب خود رأی دادند و انتشار خبر حضور چند ده میلیونی و مشارکت بالای 70 درصدی هر ایرانی وطن‌پرستی را خوشحال و شادمان کرد. بدیهی است این مردم در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی... و البته ورزش مطالباتی از «دکتر حسن روحانی» رئیس جمهور منتخب خود داشته باشند.
ورزش یک صحنه باز است که تمامی اتفاقات آن در معرض دید عموم قرار می‌گیرد. جامعه ورزش نیز مثل سایر اقشار جامعه از پیروزی حماسی اخیر ملت ایران در عرصه انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری شادمان است اما مطالبات به حقی نیز دارد. شایسته‌سالاری، استفاده از متخصصین خانه‌نشین، بحث واگذاری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی، گسترش ورزش همگانی، توسعه اماکن ورزشی، رسیدگی به ورزش بانوان، مبارزه با فساد و پدیده دلالیسم و... همگی انتظارات اهالی ورزش از دولت بعدی است که تنها راه رسیدن به تمامی این خواسته‌ها در مرحله نخست انتصاب یک مدیر تحصیلکرده، اصلح و آشنا به ورزش به‌عنوان وزیر ورزش و جوانان خواهد بود.
پس نیاز کنونی ورزش یک انتخاب درست و بر خلاف ادوار گذشته در رأس ورزش کشورمان است که می‌تواند آرامش و یکپارچگی را بار دیگر به این عرصه برگرداند.
از سوی دیگر کارکردن در این حوزه نیز از حساسیت بالایی برخوردار است و نمی‌توان از کنار ورزش که راحت‌ترین راه تزریق و نشاط به جامعه جوان ما و پیشگیری از معضل اعتیاد محسوب می‌شود، بی تفاوت گذشت.
متأسفانه تجربه نشان داده که در دولت‌های پیشین آنچنان که باید و شاید مقوله ورزش جدی گرفته نشده و معمولاً یکی از نزدیکان رئیس جمهور سکان هدایت ورزش کشور را بر عهده گرفته است و باز هم در کمال تأسف همین انتصابات باعث آنچه نباید می‌شد، شد!
تعلیق بسیاری از فدراسیون‌های ورزشی، دخالت بیگانگان در ورزش کشور و هجوم مدیران سیاسی به ورزش و... محصول همین بی‌توجهی است و اکنون وقت آن رسیده تا به ورزش جدی‌تر از قبل نگریسته شود.
البته دکتر «حسن روحانی» آن قدر با تجربه و پخته است که نیک می‌داند مطالبات جامعه جوان ما در عرصه ورزش از رئیس جمهور آینده چیست و مشکلات فراوان کنونی ورزش کشورمان ریشه در چه چیزی و کجا دارد.
