«تیم ملی مردان ایران در جدید‌ترین رده‌بندی جهانی والیبال با 3 پله صعود نسبت به رتبه قبلی خود، در رده هفتم دنیا ایستاد و همزمان به بهترین رتبه تاریخ خود و همچنین تاریخ ورزش‌های تیمی کشور در عرصه بین‌المللی دست یافت.»
در ادامه این مطلب آمده است: «والیبال ایران طی برنامه‌ای 10 ساله از مکان 26 در سال 2007 به رده هفتم در سال 2016 در رده‌بندی جهانی صعودکرد.»
این اخبار در حالی منتشر می‌شود که بسیاری از اهالی والیبال و پیشکسوتان علیه عملکرد فدراسیون جبهه‌گیری کرده و انتقادات زیادی را مطرح کردند. متأسفانه در این چند سال اخیر و به ویژه از دوره حضور «رائول لوزانو» تیم ملی والیبال با مشکلاتی روبه‌رو شده که عمده آن به مسائل حاشیه‌ای برمی‌گردد. مسائلی که پس از جدایی «خولیو ولاسکو» و حضور «اسلوبودان کواچ» آغاز شد و اوج آن در دوره «لوزانو» دیده شد از اتفاقات حاشیه‌ای در آمریکا و لیگ جهانی بگیرید تا ماجرای حالت نامتعادل دو والیبالیست در فرودگاه امارات که لاپوشانی شد! اوج این حواشی را در روز افتتاحیه المپیک 2016 ریو شاهد بودیم. آنجایی که سه والیبالیست مطرح ایران در تصمیمی عجیب از حضور در مراسم رژه طفره رفته و تصاویر این اقدام زشت خود را نیز منتشر کردند!
حالا فدراسیون والیبال با پیش‌کشیدن رنکینگ جهانی در حال فرار به جلو باشد. فرافکنی و پیش‌کشیدن چنین مسائلی هرگز نمی‌تواند، سرپوشی بر عملکرد ضعیف والیبال ایران در المپیک ریو باشد. با این شرایط به نظر می‌رسد والیبال ایران با بحران جدی روبه‌روست که تا مدت‌ها پشت موفقیت‌های مقطعی تیم ملی پنهان مانده بود!
بی تعارف بگوییم والیبال ایران خون تازه می‌خواهد. دیگر دوران حضور امثال «رائول لوزانو» به اتمام رسیده و اگر «محمدرضا داورزنی» هم بخواهد با بازیکنان سالار مماشات کند، نوبت خودش هم می‌رسد. والیبال ایران سرشار و مملو از استعداد است. استعدادهایی که برای رسیدن به پیراهن تیم ملی روزشماری می‌کنند؛ اما کسی نیست توجهی به آنها کند. همه غرق در ستاره‌های کاغذی هستند که نه آن سوی مرزها به فکر حفظ آبروی ایران هستند و نه این طرف!
مطلب امروز ما سربسته و بسیار محترمانه به رشته تحریر در آمد؛ بلکه تلنگری برای دست‌اندرکاران والیبال باشد و به طور حتم در آینده حرف‌های جدی و جدیدتری خواهیم زد!
