حالا با ذکر مشکل مشابه والیبال این مصداق بیشتر معنی و مفهوم پیدا می‌کند. شاید اگر در فدراسیون والیبال هم واقع‌بینی وجود نداشت، در این رشته هم شاهد گوشه و کنایه‌ها، هتاکی‌ها و زیاده‌خواهی‌ها بودیم اما والیبال به درد فوتبال دچار نشد، چون مدیر داشت و واقع‌بین بود. داستان از آنجایی آغاز شد که تیم شایسته «متین ورامین» پس از قهرمانی لیگ بر‌تر ایران بلافاصله توانست بر بام والیبال آسیا بایستد و جواز حضور در جام باشگاههای جهان در برزیل را کسب کند.
با توجه به اینکه مسابقات جام باشگاههای جهان از ۱۶ تا ۲۱ اردیبهشت ماه جاری در برزیل برگزار می‌شود و نیز تیم ملی ایران هم باید ۹ خرداد ماه اولین دیدار خود در لیگ جهانی را مقابل ایتالیا انجام دهد، باشگاه متین ورامین با فدراسیون والیبال بر سر حضور ملی پوشان دچار اختلاف شد.
مسئولان تیم ورامین که از خیر شهرت فوتبال گذشته و در والیبال سرمایه‌گذاری کرده‌اند، حق مسلم خود می‌دانستند تا در جام باشگاههای جهان نیز با تمام قدرت حاضر شوند، اما فدراسیون اولویت را به تیم ملی می‌داد. ظاهراً برنامه‌های تیم ملی از زمان «خولیوولاسکو» به شکلی طراحی شده که بازیکنان باید در تمرینات بدنسازی تیم ملی شرکت کنند و این تداخل می‌رفت کار را به جاهای باریک بکشاند، اما دخالت به موقع مسئولین والیبال جلوی حواشی بعدی را گرفت.
فدراسیون والیبال برای سامان بخشیدن به این اوضاع در هم ریخته و خلاص شدن از شر جنجال‌های رسانه‌ای بلافاصله جلسه‌ای با مسئولان متین ورامین برگزار کرد که در این جلسه رئیس فدراسیون والیبال اعلام کرد: «ما هم اهمیت مسابقات باشگاههای جهان را می‌دانیم که تیم متین ورامین به عنوان نماینده ایران باید در آن شرکت کند.
اهمیت لیگ جهانی نیز برای والیبال‌دوستان ایرانی مشخص است و بنابر این اولویت ما همان طور که از قبل معلوم بود، تیم ملی است اما ما هیچ وقت نسبت به سرنوشت تیم متین ورامین بی‌تفاوت نبوده و این تیم را به حال خود رها نمی‌کنیم و...» بر همین اساس شاهد بودیم که پس از نشست صمیمانه مسئولان «متین ورامین» و فدراسیون والیبال هر دو طرف با حسن نیت و شناخت واقعیت‌ها به توافق رسیدند تا بازیکنان اصلی تیم ملی زیر نظر کواچ و دستیارانش تمرین کنند و به جای آن‌ها سه بازیکن تیم ملی ب که فعلاً مسابقه‌ای در پیش ندارند به عنوان بازیکن کمکی همراه نماینده ایران به جام باشگاههای جهان بروند.
به هر روی اینکه والیبال می‌تواند، اما فوتبال نمی‌تواند سئوالی است که امیدواریم «کفاشیان» و سایر دوستان جوابی قانع کننده برای آن داشته باشند.
