بنی‌قریظه ها اما خیانت بزرگتری مرتکب شدند و در جنگ احزاب با مشرکین و کفار(که بت پرست بودند) همدست شدند و بنا بر این شد که اگر لشکر احزاب نتوانست از خندق عبور کند، اینها با هفتصد شمشیر زن (بنا به نقلی) از داخل و از پشت سر به مسلمانان شبیخون بزنند
حجت‌الاسلام سیدعلی مرتضوی- یکی از شبهاتی که از دیرباز مطرح بوده و چندی است در فضای مجازی به صورت برنامه‌ریزی‌شده و گسترده پخش شده است به قضیه غزوه بنی قریظه و کشته‌شدن جمعی از یهودیان مربوط می‌شود. بنا به این شبهه 600 یا 800 نفر از یهودیان پس از اسارت به دست مسلمانان اسیر و سرهایشان جدا شد. لذا نتیجه می‌گیرند که اسلام بر خلاف ادعا، دین رحمت نیست؛ وگرنه پیامبر(ص) می‌بایست بر اسرا رحم می‌کرد و آنها را می‌بخشید. ضمن اینکه اعدام اسیر برخلاف همه آیین‌ها و مقررات بین‌المللی است؛ اما باید دید داستان از چه قرار است. برخی سایت‌ها مانند دانشنامه آزاد ویکی پدیا (برخلاف نامشان!) داستان را از میانه کار بیان می‌کنند و اشاره‌ای به پیمان‌شکنی و خیانت‌های این عده ندارند تا بدین صورت چهره اسلام را مخدوش کنند.برای اینکه بتوانیم درباره این واقعه اظهارنظر کنیم، چاره‌ای جز بازخوانی تاریخ آن دوره از مدتی قبل از غزوه بنی‌قریظه نداریم. لذا اشاره‌ای گذرا به موضوع می‌اندازیم. قبل از هجرت پیامبر به یثرب (که بعد به مدینه تغییر نام یافت) سه قبیله یهودی بنی قینقاع، بنی النضیر و بنی قریظه در اطراف این شهر ساکن بودند و تقریبا شهر یثرب مرکز یهودیانی بود که از ثروت زیادی بهره‌مند بودند. بعد از اسلام‌آوردن سران قبایل بزرگ اوس و خزرج که ساکنان خود شهر یثرب بودند حضرت به این شهر مهاجرت نمودند. اما مشکلاتی در این شهر بر سر راه حضرت وجود داشت. یکی خصومت دیرینه اوس و خزرج، قدرت اقتصادی و تجاری یهودیان اطراف شهر و نداشتن پیمان قبیله‌ای بین مسلمانان و دیگر قبایل به علت نوبنیادبودن اسلام؛ زیرا قوی‌ترین نسبت‌های اجتماعی اعراب را پیمان‌های قبیله‌ای شکل می‌داد. لذا حضرت برای حل این مشکلات اقدام به بستن پیمان دفاعی بین این اقوام و مسلمانان کرد. این پیمان بنا به جهات مختلفی برای سه طایفه یهودی اطراف شهر نیز لازم و ضروری بود. خلاصه مفاد پیمان نیز این بود که این طوایف هرگز به ضرر پیامبر و یاران وی قدمی بر ندارند و به وسیله زبان و دست ضرری به او نرسانند. اسلحه و مرکب در اختیار دشمنان نگذارند، هرگاه بر خلاف متن این قرار داد رفتار کنند، پیامبر در ریختن خون آنها و ضبط اموال و اسیرکردن زنان و فرزندان آنها دستش باز خواهد بود. (فروغ ابدیت، جلد 1، ص 466)اما این سه طایفه هر سه زیر پیمانشان زدند و آن را نقض کردند. قبیله قینقاع با کشتن یکی از مردان مسلمان و بنی نظیر با نقشه‌ریزی جهت کشتن پیامبر (ص) عهدشکنی کردند. لذا مجبور به جلاء وطن شدند. بنی قریظه‌ای‌‌ها اما خیانت بزرگتری مرتکب شدند و در جنگ احزاب با مشرکین و کفار (که بت پرست بودند) همدست شدند و بنا بر این شد که اگر لشکر احزاب نتوانست از خندق عبور کند اینها با هفتصد شمشیرزن (بنا به نقلی) از داخل و از پشت سر به مسلمانان شبیخون بزنند و جنگ داخلی درست کرده و زمینه ورود مشرکین و نابودی اسلام را فراهم آورند. وقتی ورق جنگ برگشت و مشرکین شکست خوردند این یهودیان خیانتکار تنها ماندند. لذا طبق آیات قرآن به پیامبر دستور داده شد که بلافاصله به سراغ خائنین یهودی برود. دژ بنی قریظه محاصره و در نهایت آنها شکست خورده و چاره‌ای جز تسلیم نیافتند. قبیله اوس وساطت کردند ولی حضرت فرمودند که داوری برعهده بزرگ اوسیان یعنی سعد بن معاذ باشد و جالب اینکه خود یهودیان نیز این موضوع را پذیرفتند. (برای اطلاع بییشتر به کتاب فروغ ابدیت، جلد 2، ص154 مراجعه شود) سعد بن معاذ نیز طبق تورات حکم کرد. تورات حکم خائنین در چنین شرایطی را اعدام مردان جنگی و اسارت زنان و فرزندان آنان می‌داند. (الرسول المصطفی و الیهود، جعفر عارف کشفی) همچنین این حکم دقیقا مطابق پیمانی بود که با هم بسته بودند. البته سیره پیامبر(ص) همیشه بر پایه بخشش استوار بوده و نمونه‌اش یهودیان خیبر بودند که قبایل عرب را برای سرکوبی اسلام تحریک و تشویق و کمک کردند و طبق همین حکم بعد از شکست باید اعدام می‌شدند؛ اما حضرت پس از فتح خیبر با آنها مدارا نمود. حضرت حتی با دو طایفه دیگر یعنی بنی قینقاع و بنی نضیر نیز با گذشت رفتار نمود؛ ولی آنها باز از کار خود دست برنداشته و در خیبر بر ضد اسلام و مسلمین دسیسه درست کردند که نشان از کینه و بدعهدی دیرینه یهود دارد که قرآن بارها نسبت به آن هشدار می‌دهد. برای فهم بهتر موضوع توجه به چند نکته ضروری است: - همه این بحث‌ها برای زمانی است که موضوع کشته‌شدن تعدادی از یهودیان به اثبات قطعی برسد؛ زیرا در دو منبع دست اول (ابن اسحاق و واقدی) به این موضوع اشاره شده که هر دوی آنها مورد نقد جدی هستند. در طرف مقابل برخی از نویسندگان معاصر با ذکر دلایلی که البته برخی از آنها مهم و قابل توجه است، به انکار این امر پرداخته‌اند. (تاریخ تحلیلی اسلام، سیدجعفر شهیدی؛ صدر اسلام (عصر نبوت) زرگری نژاد)
- خیانت‌های بنی قریظه مصداق محاربه است؛ زیرا قرآن کریم می‌فرماید: «سزاى کسانى که با [دوستداران] خدا و پیامبر او مىجنگند و در زمین به فساد مىکوشند، جز این نیست که کشته شوند... این، رسوایى آنان در دنیاست و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت.» (آیه 33 سوره مائده)
- یهودیان بنی قریظه می‌توانستند با قبول اسلام هم جان و هم مال خود را حفظ کنند؛ ولی لجاجت و نژادپرستی مانع آنها شد.
- یهودیان با اینکه هم خود آنها و هم مسلمانان یکتاپرست بودند؛ اما در این خیانت با بت پرستان همدست شدند و به کفار گفتند آیین بت پرستی بهتر از آیین محمد(ص) است! این کار آنها مورد سرزنش خود یهودیان نیز واقع شده است تا جایی که دکتر اسرائیل در کتاب «تاریخ یهودان و عربستان» می‌نویسد: «هرگز ارزش نداشت یهود چنین خطایی را مرتکب شود... زیرا این تعلیمات با تعلیمات تورات موافق نیست.»
- گزارش کشته‌شدگان این واقعه بسیار تفاوت دارد. برخی چهل نفر، برخی 600، عده‌ای 900 و بعضی هزار نفر ذکر کرده‌اند. این عدم همخوانی و تفاوت میان آمار، دلیلی بر نادرستی گزارش‌هاست.
- یهود همیشه یدی طولایی در مظلوم‌نمایی داشته و درباره کشته‌شدگان آنها در جنگ جهانی دوم، دیده می‌شود که آمارها بسیار متفاوت و اغراق‌آمیز است.
- در آیه 26 سوره احزاب به این ماجرا اشاره شده و تاکید می‌گردد که برخلاف ادعای برخی از شبهه‌افکنان، فقط مردان جنگی مجازات شدند. (با توجه به تفسیر جمله «فَرِیقاً تَقْتُلُونَ» در آیه فوق)
- داستان غزوه بنی قریظه، نمونه‌ای مشابه در تاریخ قدیمی یهود دارد که می‌توان این گزارش را نسخه‌ای از همان داستان قدیمی دانست. در آن حادثه گفته می‌شود انقلابیون یهود علیه رومیان قیام کردند؛ اما پس از تخریب معبد آنان در سال 73 میلادی و فرار متعصبان (الغیوریین = Zealots) و افراطی‌های (السکاری = Masada) آنان از ایشان به قلعه صخره در ماسادا ماجرا به قتل عام ایشان پس از محاصره‌شان انجامید.
- به هر صورت با توجه به خیانت چند باره یهود، نقض پیمان، حکمیت سعد معاذ و حکم تورات هیچ عمل خلاف قوانین بین‌المللی صورت نگرفته است. هرچند ما معتقدیم در کیفیت نقل این حادثه و نوع مجازات‌های آن از سوی برخی افراد و کتاب‌ها مبالغه‌هایی انجام گرفته که معمولا دست یهود و مخالفان اسلام را می‌توان در آنها یافت.
