حسنا هادی-
«پیرمرد 108 ساله مازندرانی پدر شد...»
تیتر این خبر هرچند جلوی تلویزیون میخکوبمان کرد و با خودمان گفتیم پدر شدن آن هم در این سن...! جوان ها دارند از زیر بار این مسئولیت به بهانه بالا بودن خرج و مخارج فرار می کنند آن وقت این پیرمرد روستایی که خدا عمرش را بیشتر کند صاحب فرزند شده است....
به حقیقت منطق ما برای عدم فرزندآوری چیست؟ اینکه همسرمان درآمد کافی برای اداره زندگی ندارد؟ و یا اینکه هنوز آمادگی لازم برای مادرشدن را نداریم؟ و یا هزار و یک بهانه بنی‌اسرائیلی که صاحب فرزند نشویم.
به یاد دارم چند وقت پیش مقاله ای درباره توزیع نسل در ژاپن آن هم در دوران جنگ جهانی خواندم در آن مقاله یادآور شده بود که زنان وادار شده بودند به دلیل جنگ طولانی دست به تولید نسل بزنند و این روند تا مدت ها بعد از جنگ هم ادامه پیدا کرد تا به نوعی نسل تازه جبران مافات کنند و ژاپن برای بیست یا سی سال بعد نیروی کار جوان و فعال داشته باشد، البته دولت وقت هم حمایت‌های لازم را از آنان می کرد.
بعد با یک نگاه کوچک به شرایط زمان جنگ خودمان که جزو یکی از طولانی ترین جنگ ها بوده است می بینیم این نرخ تولید نسل به یکباره و در اثر سیاست های دولتمردان وقت کاهش پیدا می کند، به طوری که اگر آن روزها زنی فرزند سوم و یا چهارم خود را باردار می شد مورد سرزنش اقوام و دوستان قرار می گرفت و این کار در کنار یک سری از سیاست های تنبیهی که دولت وقت برای فرزند چهارم گذاشته بود و همچنین تبلیغ و شعار معروف فرزند کمتر زندگی بهتر باعث شد نمودار رشد جمعیت در این سال ها سیر نزولی که نه سیر سقوطی به خود بگیرد و اکنون بعد از گذشت بیست و پنج سال از پایان جنگ تحمیلی که یکی از آثار عمده آن به شهادت رسیدن نسلی بود که البته شهادت لیاقتشان بود نیروی انسانی در کنار عوامل گفته شده به طرز چشمگیری کاهش پیدا کرد و به قول دوستی که در این زمینه صاحب نظر است ما در این این دوران به جایی خواهیم رسید که باید با حسرت بگوییم کاش می شد برای افزایش نرخ رشد جمعیت آدم چینی وارد کنیم!
به هر حال نسل ما در حال تحدید است، تحدیدی که کشورهایی مثل سوئد، سوئیس و برخی کشورهای دیگر با آن دست و پنجه نرم می کنند و جالب این که دو قطب جهان یعنی روسیه و آمریکا هیچ سیاست پیشگیرانه‌ای برای مبارزه با تولید نسل ندارند تا مبادا اهداف امپریالیستی‌شان در اثر نبود نسل به خطر بیفتد. حالا چه بخواهیم و چه نخواهیم سرنوشت کشور ما در اثر چیزی که من خوشبینانه و برای تسلای دلم نامش را سهل انگاری مسئولین دهه هفتادیمان می گذارم، سبب شد تا بلایی که آمریکا بر سر سرخپوستان آمریکایی در جهت انقراض نسل شان به خاطر تصرف سرزمین و دارای هایی که از آن این قبایل بومی آمریکا بود بیاورد، بر سرمان فرود بیاید به بهانه اینکه تشویق شویم که اگر اولادی نیاوریم فلان امکانات به ما تعلق نمی گیرد و بعد از مدتی طبیعی است که دیگر این نسل زیر بار مسئولیت پدرشدن و مادر بودن نمی روند و البته این بار برای ما از زمین به آسمان می بارد نه از آسمان به زمین .
چه بخواهیم و چه نخوایم نسل ما در حال نابودی است، این حرف نمودارها و آمار و ارقام است و به قولی نمی توان روی آن ان‌قلت گذاشت بلکه باید دست به کار شد و این بار هم با تکیه بر منویات و هشدارهای مقام معظم رهبری مسئولین دلسوزانه و متعهدانه وارد عمل بشوند تا به یاد قدیمی ها که وقتی صاحب اولاد می شدند پدربزرگ و مادربزرگ دست دعا به آستان خداوند بلند می کردند و می گفتند: «خدایا شکر که یک سرباز به سربازان امام عصر (عج) اضافه شد» شاهد برآورده شدن این دعا در آستانه ظهور باشیم.