ببینید اصل کلی این است که این جلسات برای نشر معارف هستند. از طرفی این هیئات و جلسات، با عاطفه و محبت مردم سر و کار دارند. اینگونه نیست که دستوری باشد یا از جایی فرمان بگیرند، محبت و عشق مردم به اهل بیت علیهم السلام به صورت خودجوش موجب تشکیل این جلسات می شود. لذا نباید به شاکله اصلی این جلسات یعنی شور و عشق و محبتش دست بزنیم.

به بُعد عاطفی و محبتی جلسات کاری نداریم. در شکل کلی و خصوصاً درباره منابر نیازی به تغییر احساس نمی شود؟

باز هم تاکید می کنم که به بحث روضه نباید دست بزنیم. اما در خصوص منابر این طور نیست که تغییر نداشته‌ایم. با پیشرفت زمان، نیازهای مردم و مخاطبین هم عوض خواهد شد و طبیعتاً طراحی ها هم عوض می شود کما اینکه تاکنون هم طی سال های متمادی این تغییرات روبه جلو را شاهد بوده ایم. الان منبرهایمان قابل مقایسه با منبرهای 50- 40 سال قبل نیست. خیلی پیشرفته شده است. مجالس ما الان خیلی مجالس بازتری است. 30 سال قبل معنا نداشت پامنبری از منبری سئوال کند ولی امروز به راحتی می پرسند یا می نویسند و حتی اشکال می گیرند و به دست منبری می دهند. معتقدم این تغییرات، خود به خود شکل می گیرد و در حال جلو رفتن است.

مثلاً بحث پرسش و پاسخی که شما گفتید همه کس نمی آید. ضمن اینکه غالبا پرسش و پاسخ با روضه قابل جمع نیستند. شاید هم در شرایطی بشود ولی باید خودشان طالب شوند. ممکن است در یکی دو جا بشود و بعد جای دیگر خود مردم این تغییر را ایجاد کنند.

اما درباره اصل این بحث که امروز تعداد جلسات زیاد شده، نه، از قدیم الایام هم بوده است. البته شکل و زمان اجرا و نوع تشکیل مجالس و انطباق با روز، خود به خود حاصل می شود.

تاثیر مردم و این گونه مجالس برهم به چه صورت است؟

کلی تر عرض بکنم، این فضاها تابعی از مردم و خود مردم هم تابعی از فضای جلسات هستند، یعنی یک تأثیر دوجانبه و متقابل دارند. مردم، یک قدم که جلو می روند، هیئات هم یک قدم جلو می روند. برای نمونه محتوای جلسات که علمی تر می شود، این سرعت در پیشرفت مردم هم موثر خواهد بود.

یک مثال بزنم، ریاضیات پایه پیشرفت علوم است. قبلاً محاسبات ریاضیات با انگشت صورت می گرفت، کم کم چرتکه و بعد ماشین حسابهای اولیه آمدند. الان رایانه آمده و سرعت محاسبات فوق العاده شده است. حالا ببینید با این سرعت در حل معادلات، سرعت پیشرفت صنعت چقدر بالا رفته است. این تأثیر متقابل است. این هیئات ها و محتوای آنها و مردم هم وضعشان به همین منوال است. این مردم هستند که می آیند و با همت خود هیئات ها را شکل می دهند. وقتی شکل دادند، حالا این هیئات است که می آید به مردم شکل جدید می دهد و همین طور این تأثیر و تأثُّر ادامه می یابد.

بنابراین وقتی با دقت نگاه می کنیم می بینیم که هیئات رو به کمال هستند. اثرپذیری مردم هم از
هیئت‌ها بالا رفته است.