به اعتقاد ما و اغلب کارشناسان حاضر در این مسابقات، تیم ملی ایران قهرمان واقعی آسیا بود، چراکه قطر فقط به لطف پول‌های بادآورده نفتی ورزشکاران منتخب دنیا را گرد هم آورده است. اینکه قوانین بین‌المللی چگونه اجازه می‌دهد ورزشکاری در صورت سه سال عدم حضور در تیم ملی کشورش به تابعیت قطر در آید جای سوال فراوانی دارد که هم از حوصله بحث ما خارج است و هم کسی جوابی به آن نخواهد داد!آنچه این مطلب را به درازا می‌کشاند لیاقت و شایستگی هندبالیست‌های ایرانی است. دلاور مردان هندبال کشورمان توانستند ژاپن، بحرین و سایر قدرت‌های برتر آسیا را یکی پس از دیگری شکست بدهند و به فینال برسند. این اتفاق مایه امیدواری دوستداران ورزش است. به نظر می‌رسد انتخاب «عرفان اسماگیلاویچ» به‌عنوان سرمربی تیم ملی هندبال هم انتخاب درستی باشد. گرچه این مربی در ابتدای حضورش مشکلاتی با ملی پوشان ایرانی پیدا کرد؛ اما رفته رفته با بچه‌ها هماهنگ شد و نتیجه آن را همه در مسابقات انتخابی در قطر دیدند. به این ترتیب هندبال ایران برای کسب سهمیه دوم آسیا و صعود به المپیک 2016 ریو باید به مصاف تیم‌های دوم و سوم قاره‌های آمریکا، اروپا و آفریقا برود و حتی شنیده می‌شود ما می‌توانیم میزبان این رقابت‌ها باشیم.تاکنون حضور تیم‌های برزیل (میزبان المپیک 2016)، آرژانتین (قهرمان مسابقات پان آمریکن) و فرانسه (قهرمان رقابت‌های جهانی 2015) در المپیک 2016 ریو قطعی شده است و ما هم می‌توانیم به صعود خوشبین باشیم.با این وجود چنانچه نتوانیم المپیکی شویم هم باز چیزی از ارزش‌های واقعی ایران کم نمی‌شود. قهرمانی قطر از دید ما جعلی است و مقطعی؛ اما هندبال ایران می‌تواند به لطف جوانان شایسته خود آینده‌ای روشن را رقم بزند.

در حال حاضر هندبال هم مثل والیبال افتخار ورزش ایران است و نتایج بدی هم نگرفته است. این تیم توانسته با شایستگی و لیاقت به فینال قاره آسیا راه پیدا کند و حضور افرادی کاربلد و متخصص در راس فدراسیون و انتخاب یک مربی حرفه‌ای از دلایل موفقیت کنونی به شمار می‌رود. با این حال انتظار می‌رود سرمایه‌گذاری بیشتری در این رشته صورت بگیرد. هندبال ایران نباید با نومیدی و عدم حمایت کافی به مصاف حریفان آمریکایی، اروپایی و آفریقایی برود و می‌تواند امروز هم موفق باشیم و هم آینده‌ای روشن را رقم بزنیم.